Kadri Mani: Turpet individuale dhe institucionale shqiptare

TURPET INDIVIDUALE  DHE INSTITUCIONALE SHQIPTARE

/Të jenë sebët pushtues me propagandë përpara shqiptarëve,

ne me plagë e me varre qindvjeçare, është një e madhe marre/

Nga Kadri Mani

Kjo që po na ndodh neve shqiptarëve sot, duhet të shënohet në analet e historisë së turpit që të na gjykojnë breznitë.

Të mos hardallosen edhe ata me kotësira sikur babatë e gjyshërit e tyre pijanë me raki  e pa të!

Të shënohen me armër e mbiemër individë dhe institucione: heshtakët, që janë më të dëmshëm se keqëbërësit, që po thoshte me të drejtë i madhi Martin Luter Kingu.

Është në përgatitje e sipër libri nga autorët:

Kadri Mani

Rexhep Bunjaku

VETËÇMASKIMI SI VETËPËRGËNJËSHTRIM

I KAPLLAN RESULIT-BUROVIÇIT

Këtë rrenacak ordinerë e kanë injoruar injorantët!

Tregimi për katër persona

Ky është tregimi për katër persona të cilët quhen: GJITHËKUSHI, DIKUSHI, KUSHDO dhe ASKUSHI.
Gjithëkushi ka qenë i sigurt se Dikush do ta bëjë atë. Kushdo ka mundur ta bëjë atë.
Por Askushi s`e ka bër atë.
Dikush ka qenë i hidhëruar për atë, sepse ajo ka qenë punë e gjithëkuj. Gjithkushi ka mendue se do të mund ta bëjë atë Kushdo, por Askush s`e ka kuptue se Gjithkush nuk do ta bënte atë.
Ky tregim përfundon ashtu që GJITHKUSHI e akuzon DIKUSHIN kur ASKUSHI s’e ka bërë atë që KUSHDO ka mundur ta bëjë atë…

(Arif Demiri)

---------------

Ja se çfarë paska shkruar falsifikatori më i poshtër që ka ndërruar komb, fe dhe atdhe:

Internet Novine Serbske -> Arhiva -> Srbija

16/3/2009

ALBANSKE TERITORIJALNE PRETENZIJE

http://www.srpskadijaspora.info/inc/print.asp?id=11407

Piše Kaplan Burovi?

Fatos Arapi, pesnik i profesor politi?ke ekonomije na Državnom universitetu u Tirani, sigurno i ?lan Partije rada Albanije, koja pretendira da je komunisti?ka, internacionalisti?ka, u njegovoj studiji CIKLI I KRESHNIKËVE - BËRTHAMA DHE RREZATIMI I TIJ (= KRAJIŠNI?KI CIKLUS - jezgro i njegovo zra?enje), štampana u jednom od glavnih ?asopisa Albanije NËNTORI Br. 8, Tirana 1983, na strani 184 ?ini jednu antijugoslovensku insinuaciju, duboko nacionalisti?ku, buržuasku i šovinisti?ku, separatisti?ku i veliko-albansku, nimalo komunisti?ku i nimalo internacionalisti?ku, preko svega antinau?nu, a koja nije ni prva ni poslednja, ni u stvaranju Fatosa Arapi-a niti u onoj njegovih albanskih kolega.
Zna se da se danas grad Prizren nalazi u Jugoslaviji, u Srbiji, na Kosovu. U srednjem veku, još od XII veka pa sve do XV, kad su ga okupirali Turci, on je bio prestolnica Srbije. Kad je postao glavni grad Srba, u XII veku, tu nije bilo žive albanske duše. Albanski elemenat (pojedina?no!) po?eo je da penetrira iz Albanije u sela Prizrena negde u XIV i XV veku, poglavito u XVIII-XIX, silaze?i tu iz Severne Albanije, stvar ova koju su prinu?eni da priznaju i sami albanski istori?ari1). Zajedno sa Albancima turski okupator je doseljavao tu i Turke koloniste. Ovaj elemenat, turski, dan-danas je u jednom velikom postotku. I pored ovoga F.Arapi kaže :
« I Albanija je imala gradove ne manje od Bosne,- i u XVII veku, i u XVIII veku. Sami južnoslovenski guslari, uopšte uzev, ne ostavljaju priliku a da ne spomenu « Skadar », « Prizren », « Elbasan ». »
Zna?i, prema njemu, Prizren je albanski grad - grad Albanije. I ovo kaže u avgustu 1983, svega šest meseci pošto su albanska vlada i li?no Enver Hodža službeno izjavili :
« inicijativa…koju sadrži jugoslovenska promemorija, gde se pretendira da tobože u Albaniji Kosovo i ostale oblasti nazivaju « naše zemlje ». Mi smo govorili i govorimo za Albance koji žive u svojim oblastima u Jugoslaviji i za NIŠTA DRUGO. Svet zna da ?ita i da razume kako treba naše službene izjave i mnoga dokumenta, gde se dokazuje da ALBANIJA NEMA TERITORIJALNIH PRETENDIRANJA PREMA NIKOME i da ALBANSKI NAROD U JUGOSLAVIJI NIJE TRAŽIO UJEDINJENJE SA ALBANIJOM. Samo Jugosloveni, koji nemaju ?istu savest i koji su zasljepljeni od šovinizma, ?itaju ih naopako, ili kako im je volja, jer u sebi nepravdu, koja se ?ini Albancima, oni smatraju za pravdu i, da bi maskirali ovo. ?ine krivom Albaniju ».2) (Podvukao - KB)
Optužuju?i Jugoslovene da « nemaju ?istu savest » i da su « zasljepljeni od šovinizma », ovi albanski « marksist-lenjinisti » ne zadovoljavaju se samo sa Prizrenom, ve? pretendiraju da su « albanski » gradovi i pokrajine - i sva pet vilajeta nekadašnje evropske Turkse Carevine, koje Albanci rivendiciraju sa njihovom Bitoljskom peticijom iz godine 1896. Evo što kaže albanski docent Kristaq Prifti : « ova Bitoljska (peticija) traži ujedinjenje sva pet vilajeta, unose?i ovako u sastav albanskih oblasti, sem vilajeta Kosova, Skadra, Bitolja i Janine, i onaj Soluna, stanovništo kojeg nije albansko, ve? poglavito makedonsko i ostali deo gr?ko i tursko. Jedna takva potražnja, formulirana, bez sumnje, pod uticajem feudalno-buržuaskih elemenata, koji su imali ekonomskih interesa u Solunskom vilajetu, izražavala je njihove šovinisti?ke tendencije… ».3)
Isti ovaj docent, koji Albance naziva šovinistima, pošto je postao doktor istorijskih nauka, zajedno sa doktorom filoloških nauka Xhevat Loshi, pretendira da je Kosovo « Severoisto?na Albanija ».4)
Albanski pesnik sa komunisti?kom naklonoš?u Veli Stafa naziva i Dubrovnik albanskim gradom, koji mu osvežava dušu « ilirskom ladovinom »5). Albanac Mikel Prenushi, pe?atom Partije rada Albanije, i dan-danas pretendira da se granice njegove Albanije prostiru do Dubrovnika6) i nad ?itavom Dalmacijom7), štoviše i nad Makedonijom8). Albanac prof. Ahmet Kelmendi proširuje ove granice i nad Hercegovinom9), a anonimni dopisnik lista ZËRI I POPULLIT (glavni službeni organ Centralnog Komiteta « komunisti?ke » Partije rada Albanije), proširuje ove granice i nad Bosnom, nazivaju?i Bosance « Albancima »10). Albanac prof. Skender Luarasi, pedagor Državnog universiteta u Tirani, koji se kao komunista borio i u Španiji, proširuje ove granice i nad Sandžakom11), oblast ova na severu Kosova, izme?u Bosne, Srednje Srbije (Šumadije) i Crne Gore. Albanski književnik Sulejman Krasniqi, «vaspitan » u auditorijumima tog Universiteta, pretendira dan-danas da je albanski i Leskovac, grad Srednje Srbije12). Albanski pesnik Agim Ðakova, i ovaj « vaspitan » u auditorijima tog istog Universiteta, pretendira da se granice Albanije prostiru do Pirota13) - zna?i do granica Bugarske, što prakti?no za ovog « marksist-lenjinistu » zna?i da Srbija ne postoji, a što još jasnije kaže drugi albanski književnik « komunista » Jonuz Dini, « vaspitan » u Visokoj partijskoj školi «V.I.Lenjin» u Tirani, koji za Slovene Balkana kaže : « treba da se vrate onuda odakle su došli, negde onamo prema obalama Volge ».14)
Ali za njegove Albance ne kaže da i oni treba da se vrate odakle su došli, negde onamo prema obalama Balti?kog mora, iako sasvim dobro zna da su se Albanci nastanili u Albaniji(!) posle Slovena, dolaze?i tu sa svojim kozama sa obala Baltika, gde su stigli negde u II-I veku pre nove ere, a iz Azije, oklen je poreklo svim narodima Evrope.
Ova antislovenska pretendiranja Albanci imaju i prema drugim narodima Balkana, prema Grcima, Rumunima, Vlasima, Turcima. Arheolog albanski Neritan Ceka pretendira da su i Akropol Atine izgradili Albanci15). Jedan drugi njegov kolega pretendira za Istambul Turske, tre?i za Sofiju Bugarske, za Bukurest Rumunije. Jugoslovenski akademik albanske nacionalnosti prof. dr Mark Krasni?i kaže :
« današnji Albanci svukud na Balkanu žive na teritoriji svojih predaka i ova ?injenica, sama od sebe, svedo?i jasno za njihovu autohtoniju ».16)
Pomenuti N.Ceka pretendira da su i Rim izgradili Albanci17). U poslednje vreme iza?e nam albanski i glavni grad Egipta - Kairo18) koji se nalazi na drugoj strani Sredozemnog mora, na afri?kom kontinentu. Pa i Tokio, glavni grad Japana!19). Ako Albanci nemaju ni pomorsku terminologiju, što nam svedo?i da oni nisu sledbenici Ilira (koji su imali tu terminologiju!), kako vidite, Albanci imaju i prekomorsku pa i prekookeansku fantaziju.
Albanac Kadri Osmani, u nekoliko brojeva njegove revije SHQIPËRIA ETNIKE (= Etni?ka Albanija, 2001-2002) objavio je mapu ove Albanije, koja se pretendira ne samo od njega, ve? od svih albanskih nacionalista. Na toj mapi ne postoji više Gr?ka, jer je jednu njenu polovinu prisajedinio svojoj Albaniji, dok je drugu polovinu izgleda ostavio Turskoj. Ne postoji ni Makedonija, jer je i polovinu nje prisajedinio Albaniji i drugu polovinu izgleda da je ostavio Bugarskoj. Ne postoji ni Srbija, jer je i polovinu nje prisajedinio Albaniji i drugu polovinu izgleda da je ostavio Ma?arskoj. Ne postoji ni Crna Gora, jer je i pola ove prisajedinio Albaniji i drugu polovinu naziva Dalmacijom, što zna?i Hrvatska. Samo polovinu Italije još nije prisajedinio Albaniji, ali ?e sigurno i to u?initi, ?im presuši Jadransko more.
Gde se inspirišu ovi Albanci za ova njihova suluda pretendiranja, koja nisu imali ni njihovi feudo-buržuji, njihovi ?ifligari, pa ni kralj Ahmet Zogu ? 
Ipsissimus Enver Hodža naziva Bosnu i Hercegovinu « albanske zemlje » i « pograni?ne oblasti Kosova », okupirane 1878 od Austro-Ugarske20). Prema njemu
« Albanci koji žive u Jugoslaviji, kako po veli?ini njihovih teritorija tako i po broju stanovništva, jesu koliko dve jugoslovenske republike zajedno i više ».21) Još 1943. E.Hodža je izrazio jugoslovenskom rukovodstvu njegovo mišljenje i mišljenje njegove partije da
« Kosovo, Ravnica Duka?ina (= Metohija,- KB) i jedan deo Makedonije, na granici sa Albanijom…treba da se prisajedine Albaniji… ».22)
Iste te godine, iza le?a jugoslovenskog rukovodstva, E.Hodža - prema njemu - ulazi u razgovore sa Blgaranovim, pretstavnikom Bugarske, za podelu Makedonije izme?u Albanije i Bugarske.23)
Ova najšovinisti?ka i najbesmislena teritorijalna pretendiranja, izražavaju svaki dan i albanski akademici preko svojih službenih izdanja24), štoviše i u knjizi HISTORIA E PARTISË SË PUNËS TË SHQIPËRISË25) (= ISTORIJA PARTIJE RADA ALBANIJE), koja - kao izdanje Instituta « marksisti?ko-lenjinisti?kih » studija - « stavlja se u ruke komunista i svih radnih masa » Albanije kao « jedno glavno oružje » - « za njihovo ideološko vaspitanje ».26)
Posle ovoga nemamo zašto da se ?udimo kad vidimo Ismaila Kadare da sanja ALBANSKI COMMONWELTH27), ni kad njegov kolega Skender Drini predlaže da se za glavni grad ove Albanske Imperije proglasi Skadar28), pošto je u njenom centru, kako se on izražava « u pupak Domovine », udalen isto toliko od zapadnih krajeva, Rim i Pariz, koliko i od krajeva istoka, Istambul i Moskva, ne zaboravljaju?i i njen južni kraj - Atinu i Kairo.

Posle ovoga nemamo zašto da se ?udimo kad Albanci kažu Jugoslovenima, da nemaju ?istu savest i da su zasljepljeni od šovinizma. Pa gde imamo jednu ovakvu savest, ovako prljavu, nakaradniju i kriminalniju od savesti ovih Albanaca?! Pa gde imamo sljepiji šovinizam, idiotskiji, sramniji i crniji?! Jedan je visoki albanski intelektualac, još pre 100 godina rekao: « Ab albanensibus libera nos Domine ! » (Lat. Bože, sa?uvaj nas od Albanaca !)
Jugoslovenski narodni guslar, obi?no iz srednjeg veka (a ne iz naših dana!), istina je da spominje albanski grad Shkoder, nazivaju?i ga na svom jeziku Skadar, jer nema kako da ga druk?ije naziva. Ili možda treba da ga naziva po albanski - Shkoder?! Ne znam, ali postoji mogu?nost da spominje i Elbasan, onako kako to spominju guslari svugde po svetu gradove celog sveta. Štoviše, da kažem i ono što Fatos Arapi prelazi ?utke, ovaj jugoslovenski guslar (srpski ili crnogorski!) tretira Skadar i kao svoj grad - srpski, crnogorski, jugoslovenski. Narodni guslari srednjeg veka!29) Ali ne i jugoslovenski konstruktivni gra?ani, koji nisu sledili i ne?e slediti primer albanskih « komunista » E.Hodže i F.Arapi-a sa njihovim kolegama, koji ne samo da ne mogu pisati a da ne pretendiraju za gradove i oblasti Jugoslavije, ve? - preko svega - pretendiraju?i da su albanske oblasti, albaniziraju im i imena, kako obi?no ?ine albanski akademici, koji, u njihovom citiranom delu, jugoslovenski grad BAR krste u « Tivari », SKOPJE - « Shkupi », UROŠEVAC - « Ferizaji », BITOLJ - « Manastiri », DUBROVNIK - « Raguza », NOVI PAZAR - « Tregu i Ri », i td., i td. Posle ovoga ustaje "?istokrvni" Albanac Nail Draga i urli?e da nisu oni - Albanci - silovali naše toponime, ve? smo tobože mi ti koji smo silovali i silujemo njihove - albanske - toponime.30)
Treba znati da Skadar, od X veka nove ere, kada tu nije bilo žive duše albanske, bio je sastavni deo Kneževine Crne Gore Jovana Vladimirovi?a, koji se borio protiv vizantijskog i bugarskog okupatora. Godine 1040, kada Albanci još ne behu izveli ni vrh njihovog nosa u istoriji, srpsko-crnogorski kralj Vojislav u?ini Skadar prestolnicom Crne Gore i, ovo mesto, bi?e prestolnica ove zemlje za ?etiri-pet veka redom, do 1479. godine, kad su ga okupirali Turci, posle jedne herojske odbrane, koju su svom gradu u?inili slovenski Skadrani, pradedovi današnjih Crnogoraca, koji su u tom gradu bili u ve?ini sve do XVII veka. Samo u XVIII veku, Albanci, koji su došli iz Arbrije (Srednja Albanija), po?eše da dominiraju u Skadar. Prvi Albanci, i oni koji su došli iz Arbrije (a ne autohtoni! Niti na teritoriji svojih pradedova Ilira, jer sa Ilirima nemaju ništa zajedni?kog!) po?eli su da penetriraju (pojedina?no !) u Skadar negde u XIV veku, dok su u Arbriji došli sa obala Balti?kog mora, prema bugarskoj akademi?arki dr V.Tpkova-Zaimova u XII veku naše ere, prema nema?kom akademiku prof. dr Gustav Weigand u XI veku, a prema meni - u IX veku. Jedno je neosporno: Sloveni su stigli u današnju Albaniju (tada se zvala Prevalis) pre Albanaca, branili su svojim grudima i krvlju svojom Skadar kad su ga napali Turci (sa njima i Albanci !), i isto tako svojim grudima i svojom krvlju su ga i oslobodili 1912-1913. godine od turkog i albanskog akupatora. 
Grad Skadar, kao administrativni, ekonomski i kulturni centar Slovena srednjeg veka (Srbo-Crnogoraca), ustalio se ne samo u duši i nacionalnoj svesti Crnogoraca, ve? i Jugoslovena, ne samo u stihu i desetercu guslara, u zvucima njihovih struna, ve? i u dosledno umetni?kom stvaralaštvu.
A isto ovako, možda, i Elbasan, gde je do kasno dominirao slovenski elemenat, gde i dan-danas, u slovenskom manastiru Svetog Jovana (Albanci su ga albanizirali u Shën Gjon), po?ivaju balsamirane mošti crnogorskog kneza Jovana Vladimirovi?a, koga su njegovi Srbo-Crnogori i patrijarh Vizanta proglasili za sveca (!), dok « nešovinisti?ka » albanska svest podmetnula mu mine, jer - kako to javno priznaje Albanac Nail Draga - Sveti Vladimir "nije poznavan (priznat) nikada od albanskog stanovništva, ne samo na Ana e Malit (u oblast Crne Gore Mrkojevi?i, gde se rodio, živeo i vladao Jovan Vladimir!- KB), ve? i šire..." 31)
Polaze?i od ovoga i od svesti guslara, mi ne možemo da optužimo njega ni za što, ali imamo za dužnost da ga ispravimo, dodaju?i belešku da danas Skadar, ili Elbasan, nisu kako su nekada bili: oni su danas albanski gradovi. Na ovaj na?in, iznose?i istinu, prekida im se put ekstremno nacionalisti?kim i separatisti?kim strastima i ambicijama, koje se mogu probuditi kod mladog naraštaja, kad ?itaju te srednjevekovne rapsodije.
Jugoslovenski guslar srednjeg veka ne živi više. Njegovo su mesto zauzeli kompozitori, koji izlaze iz konservatorijuma zemlje i formiraju se u zdravom savremenom duhu, bez ikakvog neprijateljstva prema drugim narodima.
I albanski guslar je pevao i peva i dan-danas za jugoslovenske (srpske, crnogorske i makedonske) gradove i za ?itave oblasti, nazivaju?i ih albanskim imenima i tretiraju?i ih kao albanske oblasti. Ne samo onoga iz srednjeg veka, ve? ni ovoga iz današnjih dana, ne možemo da optužimo za ništa. Naprotiv, imamo za dužnost da ga ispravimo, dodaju?i objašnjenja, beleške, izjavljuju?i otvoreno kako stoji stvar, kako je istina, da se ovako i ovoj strani prekine put bolesnih nacionalisti?kih i separatisti?kih strasti i ambicija. Još bolje bi bilo da se i u Albaniji svrši sa srednjim vekom, kako je to u?injeno ve? u Jugoslaviji, i srednjevekovna rapsodija da se smesti onamo gde joj je mesto - u muzej.
Neosporna je ?injenica da u Albaniji nisu samo guslari ti, koji - hteli ne hteli - ulivaju vodu u mlin ekstremnog nacionalizma, separatizma i šovinizma, veliko-albanskog rasizma. Ovo ?ine i albanaski kompozitori, koji su završili konservatorijum i busaju nam se u prsa za « marksizam-lenjinizam ». I nemaju kako da oni ne ?ine to, kad to ?ini i Enver Hodža - njihov agens spiritus - sa profesorima i akademicima Albanije, službeni prestavnici naroda i države, vlade i partije, koja nam pretendira da je i komunisti?ka, internacionalisti?ka. Ovde, sigurno, nema više mesta za beleške i objašnjenja. Štoviše, ovde nema mesta ni za promemorije. Posle dvoli?ne izjave albanske vlade, trebalo je uzeti najekstremnije i najoštrije mere protiv svih razbojnika pera, kako ih naziva Engels32), upravo onako kako je to u?inila gr?ka vlada godine 1982. posle govora predsednika vlade Albanije, a u vezi njegovog pretendiranja za ?amriju (Oblast Severo-zapadne Gr?ke, pri granici Albanije). Naravno Jugosloveni nikako ne treba da slede i primer gr?kih nacionalista, koji pretendiraju Vorio Epir (Oblast Jugo-zapadne Albanije, na granici sa Gr?kom). Jugosloveni treba da slede savremene principe rešanja me?unarodnih problema, treba da slede put Lenjina, koji kaže :
« mi ciljamo k potpunoj likvidaciji državnih granica…Mi smo me?unarodni, intenacionalisti. Mi tražimo tesno ujedinjenje i potpuno slivanje radnika i seljaka svih nacija sveta u jednu jedinstvenu Svetsku Sovetsku Repubiku ».33)
Sa obi?nin narodnim guslarom treba da budemo prudentni, strplivi i oprezni, dok sa razbojnicima pera treba da budemo jako strogi, rigorozni i oštri, nemilosrdni. Ove zle duše, koje seju ekstremni nacionalizam, koje gaje šovinizam, separatizam i banditizam, rasizam, treba da ih iskorenimo ne samo sa Balkana i iz Evrope, ve? i iz celog sveta, gde god se pojave.
Za ovo, konstruktivni gra?ani svih zemalja, treba da rade na svom nacionalnom tlu. Ne treba da zaboravimo da takvih razbojnika imamo puno i u našoj zemlji, u Jugoslaviji, ne samo albanske nacionalnosti, koji su pod jakim uticajem Tirane34), ve? i prave jugoslovenske nacionalnosti (Srbe, Makedonce i Crnogorce). Imamo i mi naše blesave, koje nam je ostavilo u nasljedstvo preživelo društvo, a koji nastavljaju da snivaju Imperiju Cara Dušana. Imamo i mi naša ?ubreta, sulude i vetrogonje.
Razlika izme?u ovih, jugoslovenskih komunista, i onih, albanskih komunista, jeste u ?injenici što su se ovi, Albanci, konformirali situaciji, nacionalisti?koj veliko-albanskoj ideologiji, ksenofobiji i rasizmu, dok Jugosloveni tresnu u njušku pesnicu svakome koji potsti?e strasti i ambicije antialbanske, antigr?ke ili anti- bilo kojeg drugog naroda.
Ali nije dalek taj dan kada ?e se i albanski konstruktivni gra?ani pokazati na dostojnoj visini svog imena i svojih dužnosti. Albanska radni?ka klasa sazreva iz dana u dan i iz njenog krila iza?i ?e i dostojni gra?ani našeg vremena. Ipsissimus Enver Hodža je ve? javno i pismeno priznao da albanskoj nauci nedostaje nau?na objektivnost.

Zatvor u Burelju,

Albanija, dana 19.11.1983.*



Prof. Dr Kaplan BUROVI?- akademik.

______________

1) UNIVERSITETI SHTETËROR I TIRANËS - Instituti i Historisë: HISTORIA E SHQIPËRISË, tom I, Tirana 1959, str. 393.

2) DEKLARACIJA ALBANSKE VLADE : Një dëshmi e re e politikës antishqiptare të udhëheqjes jugosllave, štampana u listu ZËRI I POPULLIT, Tirana 02.02.1983, str. 4, kol. V.

3) PRIFTI, Kristaq : LIDHJA SHQIPTARE E PEJËS, Tirana 1984, str. 138.

4) Kristaq PRIFTI - Xhevat LLOSHI: Revam shovinist në Maqedoni, list ZËRI I POPULLIT, Tirana 19.11.1985, str. 4, kol. II.

5) QENDRO, Thoma: Vepra letrare e Veli Stafës, ?asopis NËNTORI Br. 3, Tirana 1983, str. 174.

6) PRENUSHI, Mikel: KONTRIBUTI SHQIPTAR NË RILINDJEN EVROPIANE, Tirana 1981, str. 53.

7) Iden : str. 53.