Cikël poetik nga Pilo Zyba

PILO   ZYBA

D I M Ë R

-  gruas sime  -

Kudo bardhësi,

Natyra si kartë e pa shkruar.

Ti më godet,

Me topa të ftohtë, me zëmër të përvëluar.

Gërma frymëzimi,

Na bien mbi flokë, faqe e sy,

Borëzohemi,

Bëhemi pleq fisnikë të dy.

Pleqëria

Tu duk se trokiti te porta

Dhe bota - ndjenjë nën këmbë t’u gremis.

Me të puthura më mbulove,

Të kujtohet ai dimër në Melis?

Nga pleqëria u frikësove,

Për një ditë

Kërkove ta pije gjithë nektarin e dashuris

Greqi... prill 2010

NË KËRKIM...!

- kënga e mërgimtarit -

Hëna më ndiqte mes degësh,

Humbiste e çfaqte fytyrën

E saj të praruar,

Herë portokall, herë mollë e ndaluar.

Më shoqëronte mua

Endacakun e harruar.

Rrugës së jetës,

Vuajtja dhe shpresa bashkë ngatërruar.

Vitet rrodhën si përrua i harruar.

Një frut, një bimë, një farë,

E mbusha torbën time të gëzimit.

Diçka gjeta, diçka mblodha,

Por harrova përgjithmonë rrugën e kthimit.

MES  DY  FRONTESH

Përmbi gjunjët e lëmuar gjithë bukuri e shënd,

Vajza ime ka praruar fund të bukur të argjëndtë.

Gruaja flet e hidhëruar:- Ti do të na lësh pa mend!?

Përmbi gjoks të mrekulluar vajza perde tyli mban,

Gruaja flet e revoltuar, tylin e kërkon jorgan.

Vajza hesht se force ska, por zëmërohet – o baba!

Babi kur ishte i ri hënën e bukur s’e pa,

Edhe dallgët e fustanit kur flladi i shtyn me kra.

Mes dy frontesh ballë-përballë qëndrojnë ngritur dy ushtri,

Unë sdi kujt ti jap radhën ndonse mes dy malesh rri.

Hënë e bukur nëpër gjethe syrin e bukur e tret

Djalëria poshtë fshehur bukurinë e saj e prêt.

Unë qëndroj mes dy zjarresh vështrimin jashtë e tret,

Ri i heshtur pranë kamares, por dhe heshtja shumë herë flet.

Vajza vjen më puth në faqe, nëpër shkallë si ëndërr shket!