Kulturë
Demir Krasniqi: Salih Shabani
E enjte, 11.03.2010, 10:47 PM
Nga thesari ynë popullor: SALIH SHABANI
- Rapsodi popullore –
Serbi e parë , n’ këtë ven kur ka hi –
Shumë kanë hjekë shqiptarët e zi ,
Tanë tu i pre e tanë tu i gri ,
Spirë Dellovci u paska pri !
Spirë Dellovci, ushtarëve ju pri –
O, n’ Kabash , naj paska shti !
O, n’ Kabash, vet Spira ju prinë –
Me defterë të tanë naj ka thirrë ,
Kah janë kanë burrat ma t’ mirë ,
E të tanë , t’ shkretit poj lidhë !
Poj lidhë trimat , o haj medet ,
E te kisha të tanë poj qet ,
Me defterë , çafiri poj thërret !
Kamë e duer , Spira i kish përvjelë –
Prenë shqiptarë , se me pre berrë !
Me dorë t’ vet, Spira poj pret –
Rrokotel krenat po jav qet ,
Gjak e krye po u rajke n’ rekë ,
I ka pre Kabashin, nandhetë !
Ah, nandhetë naj kish shkurtue ,
Këta Kabashi, s’ ja kanë harrue ,
Spirë Dellovci, krye ka que !
Kohë e gatë , vllazën, koka shkue –
Nisë shqiptarët , Spira mej mundue,
Zullum t’ madh , Spira u paska vnue ,
Me xhandar po i rrehë me dru-e,
Nuk poj len t’ shkretit me gjallnue !...
Krejt Mushtishti , kokan tubue ,
Ni mahallë Kabash kanë qillue ,
E të gjithë ishin tubue ,
N’ odë t’ Jeminit, kanë rellafue ,
Ah, për Spirën , kanë bisedue !
Shoqi – shojt n’ atë ven i kanë thanë –
Spirë Dellovci, bre , gjallë me kanë ,
Njave t’ gjallë s’ po don me na lanë !
Krejt po japim mall e pasuni ,
E ta gjajmë ni djalë të ri !
Djalë të ri , o , ni trim shqiptar –
Ni herë n’ pritë çafirit mej dalë ,
S’ do me na lanë me metun gjallë !
Xhelë Esati , na u que n’ kamë –
Ngoni shokë, ju paska thanë ,
Për këtë punë , unë , me juve jam ,
Une qyrkun , o, ja kam dhanë !
Jam kam dhanë , bre, qyrkun e ri –
Ni herë krahët vet nuk ja kam shti !
Oh, të gjithë paskan bisedue –
S’ banë dy djem , na , n’ Kabash pa i que,
S’ banë Kabashit , o, pa u kallxue ,
Shokë i kemi, kanë me na nimue !
E dy djem , n’ Kabash i kanë que –
Gjithë Kabashi kokan tubue ,
Shkojnë dy djem, ren u kanë kallxue ,
Krejt për Spirën , u kanë diftue !
Krejt Kabashi , janë kuvenue –
Na bjen marre, kem me u marrue ,
E kem borxh , kem me ju nimue ,
Nandhetë vllazën naj ka shkurtue !
Shoqi-shojt , ata tuj kallxue ,
Nja dy djem , po dojnë mej caktue ,
Shaban Stafa në kamë na u que !
Shaban Stafa, ni burrë i vjetër ,
Koka kanë ni plak me mjekër .
Plak me mjekër , naj ka ra llafit –
Qekjo pushkë – tha – poj bjen Kabashit !
Tjetër kujt – tha – sun po ja lamë ,
Po jav jap, unë, Salihin tem !
Unë, jav dhash , bre, Salihin tanë,
Çdo ni shoq , Kabashi me ja dhanë !
Ai Salihi, në kamë na u que –
Masi baba um liroi mue ,
As ni shoq, tybe, nuk jav due !
N’ koftë Salihi, qi asht shqiptarë –
Vetëm n’ pritë , Spirës , kam mej dalë !
Krejt Kabashi, besën ja kanë dhanë –
Babën n’ burg s’ kena me ta lanë !
Krejt Kabashi, poj dhajshin fjalë –
Kem me t’ majtë sikur me t’ pasë djalë !
Të dy djemtë n’ Mushtisht janë shkue ,
E Mushtishtit u kanë kallxue !
Po u kallxojnë, xhevap u kanë dhanë –
Vjen Salihi në ni aksham !
O, ç’po banë Salih Shabani ,
Tybe ish kanë ni zog shqiptari !
Me ni aksham , djali a shtërngue ,
Ja dhanë armët e ka tfillue ,
E n’ Mushtisht , Salihi a shkue .
Kur po shkon Salihi n’ atë ven –
N’ odë t’ Jeminit, të tanë poj gjen ,
Poj gjen burrat tuj kuven ,
Poj merr ngryk krejt ren me ren .
Renë me ren ngryk e paskan marrë ,
Muhabet të madh poj bajnë ,
Kangë e lojë n’ atë ven paskan ba ,
Llaf për Spirën , o, paskan marrë ...
-O, vllazni , Salihi , u ka thanë ,
Për qit punë , unë , qetë herë jam ardhë
Me u dhanë besë e me u dhanë fjalë !
Po m’ vjen marre, o djem , me u thanë ,
Se çafirin , unë, hiq s’e njoh !
Xhelë Esati, na u que n’ kamë –
Qyrkun tem, Salih, ja kam dhanë !
Qyrk të ri , ai, veshë qi ka ,
Kali i tina , i bardhë qi a .
Ai e ka kalin e bardhë ,
E kah t’ vjen, sikur bajraktar !
Ditë t’ Mërkure, t’ nestrit ish kanë,
Nja dy djem t’ ri po m’i shtrëngojnë ,
N’ grykë t’ Dellovcit po m’i qojnë .
N’ grykë t’ Dellovcit i paskan que ,
Ishin Spirën, të dy tue rue ,
N’ Përzeren qatë ditë tuj shkue .
Po vjen Spira me kali t’ bardhë ,
Bashkë me Filën , si bajraktarë !
Shkuen Salihit e poj kallxojnë .
Nimo Zot, trimi paska thanë ,
Pe veshë rrethin , shtërngue ish kanë .
E Salihi pe veshka rrethin ,
Po ma merr mamxerrën e mretit ,
Kish marrë udhën e Paçevcit .
O, n’ Paçevc, trimi, kur asht dalë ,
Rrajë ni gllije koka nalë .
Kish zanë pritën nër do gllija ,
Asajd dalshin , o, Spira e Fila .
T’ dytë kaluer ishin tuj ardhë ,
Prijke Spira me kali t’ bardhë .
Po vjen Spira tuj u livdue ,
Për shqiptarë , sa i ka shkurtue !
Mirë Salihi e paska ngue :
“Krali s’ ka kapetan si mue ,
Gradat flakë , mue m’i ka que !
Gradat flakë , mue m’ kanë ardhë ,
Se i kam pre nandhetë shqiptarë !”
Po kallxojke me gojë t’ vet :
“O, i kam pre Kabashin , nandhetë –
Kah janë kanë burra t’ vërtetë !”
O, Salihi e paska ngue –
Zemra n’ bark ju ka rrotullue ,
Kukurruk prej gllije a que ,
Atë mamxerrkën ja ka rrotullue ,
Duert përpjetë shkijet i paskan que:
“O, - poj thojnë - more djalë i ri ,
Kurrë s’ kem pasë na punë me ty !”
-Hajde Spirë , more bajraktar ,
Si i ke pre ti , nandhetë shqiptarë ?!
-N’ kofsh azgan, more i biri i shkinës –
Shkilma kamën n’ mjedis t’ ledinës !
Nisi Spira e be po banë ,
Po banë be n’ kishë e n’ Velikdan:
“Se jam le – kurrë n’ Kabash s’ jam kanë”!
-Me ty s’ kam , çafir , tjera fjalë –
Drodh mamxerrkën e paska kallë !
Naltë prej toke e ka fluturue ,
E prej kalit n’ tokë e ka gjue .
Duert përpjetë Fila i ka que :
“Shoq me ta sod, unë , jam qillue ,
Për Pazar jena nisë me shkue ,
O, shqiptar – poj thotë – falum mue !”
-Hajt çafir , ktheu shko në shpi,
Se nuk kam , unë , punë me ty !
-Hajt batil – poj thotë – kofsh i falun ,
Me qita kam pasë me e marrë hakun !
-Veç drejt n’ hyqum me kallxue ,
Mos gabo fjalët me m’i ndryshue !
-Mos merr n’ qafë , ti , tjetër kanë ,
Thuej – Salihi vetun ish kanë !
Po kryqohet Fila, e be poj banë ,
Pe kthen kalin, pej shpije po shkon .
Dyqin metra ju ka largue –
Armët n’ krah , unë, qysh me shkue ,
Hyqymetit qysh mej kallxue ,
Do t’ um thonë – pse s’ ke luftue ?!
Shpejt prej kalit ka fluturue ,
N’ ni rovinë, shkau, koka gjue –
Pushkë Salihit ja paska lëshue !
Ah, Salihit , mamxerrkë ja lëshon ,
Sa pushkar qaj shka ish kanë ,
Po m’ ja hidhke plumin nër kamë !
U nal Salihi, pushkën pe ngon ,
Besa – besë , trimit nuk poj shkon .
U nal Salihi , paska menue –
Pe ruen shkaun, kryet kur t’ banë me e que !
Fila i shkretë fort ish kanë hutue –
Soll pak kryet e kish pas lue ,
Mirë Salihi, ja ka drejtue ,
Bash n’ lulë t’ ballit ja ka qillue !
O, n’ lulë t’ ballit, t’ dekun e ka lanë ,
Shkoj pe ngrehke zhag për kamë !
Zhag pe ngrehke për njanën kamë –
Krye për krye t’ dytë i ka lanë ,
Përpjetë bjeshkën e paska marrë !
E ka marrë bjeshkën përpjetë ,
Shkoj tuj qitë pesë herë mamxerrkë,
Krejt Grejkovcit i dha haber !
Krejt Grejkovcit iu dha fjalë –
Kush t’ jenë mashkull, n’ mal me dalë ,
Spirën e Filën t’ dekun i kam lanë !
Me dalë n’ mal, vllazën, me u largue –
Xhandaria kanë me ju rrethue ,
N’ këtë shpejtësi kanë me ju shkurtue !
O, Salihi n’ mal ka dalë ,
Krejt Mushtishti po lidhen n’ fjalë :
“Kush s’ e man Salihin , si djalë –
S’ ka n’ xhami shka me lypë me u falë !
Kush s’e man Salih Shabanin –
Për çka shkon, aj, me e falë Bajramin,
Aj na e hoq Spirë kapetanin !”
Nihma t’ mëdhaja , djalit, naj kanë dhanë ,
Babën n’ burg nuk ja kanë lanë !
Vëllaun, Salihi, e paska marrë ,
Të dy trimat n’ mal janë dalë .
Pe banë luftën qaj shqiptar –
Luftë ma t’ madhën në Gërçar .
Koka kanë sabahin tue falë,
Vakt nuk lijke , trimi, pa falë .
Xhanarija e kishin rrethue –
O, Salih – i paskan kallxue ,
Hajrli koftë, se jena rrethue !
O, Salihi, aj trim shqiptar ,
Katër reçate t’ sabahit ja falë ,
I çoj duert e po jep selam ,
Atë mamxerrkën n’ dorë e ka marrë !
Krisi pushka për dollapi –
O, n’ lulë t’ ballit, xhanarin e kapi !
Aj Salihi, ni trim dai –
Sa herë qitke, jav qillon n’ kry’ !
Ikin shkijet kacul rreth ni mali ,
S’ poj nalë rruga, as s’ poj nalë livadhi –
Na faroj qaj Salih Shabani !
O, haj mdet për atë Salih Shaban ,
Taksirat për ta koka kanë ,
N’ pushkë të mrama, ju vra qaj vëlla,
Shkoj për ftyre i paska ra –
Hallall bama, o more, vëlla ,
Shyqyr , n’ marre nuk jena vra !
S’ jena vra, o vëlla, si tradhtarë ,
Për vëllazni e për komb shqiptarë !
Këqyr Salihi, shka po banë ,
Me qatë rrugë , aj, dalë m’ ish kanë ,
E po dalke qaj trim dai ,
Me qatë rrugë shkojke n’ Allbani !
E kur shkojke kah Allbanija –
Ditë prej ditëve e rrokë mërzija !
Oh, mërzija tuj kujtue për vëlla –
Sëmundje e shtirë t’ shkretit i ka ra !
Disa muej, poj banë disa vjet –
Ah, Salihi po ndrrojke jetë !
Atij i pastë shpirti rahmet ,
Eu, ishalla ka shkue n’ xhenet ,
Asi trimi, ma , ku me gjetë ?!
Ku me e gjetë çiftin e tij ,
Oh, e muer gjakun, oh, aj për vllazni-e !
Mblodhi dhe shënoi:
Demir KRASNIQI
Facebook
Twitter
Google+
Digg
Komentoni
Artikuj te tjere
Luan Kurti: Libri poetik Mall
Rrustem Hyseni: Ju kujtohet
Cikël poetik nga Luan Çipi
Përparim Hysi: Grimca malli
Eshref Ymeri: Nuk mund të hesht!
Bedri Tahiri: Shotë Galica në letërsinë shqiptare
Cikël poetik nga Sabit Idrizi
Shefqet Dibrani: Poezia e Sadik Krasniqit
Bilall Maliqi: Optimizmi për kohë më të mira
Cikël poetik nga Engjëll Koliqi
Milazim Kadriu: Vjersha me ndjenja depërtuese, artikulim i vlerave origjinale me mesazhe edukative
Pilo Zyba: Poezi nga Janis Ricos
Pashko Vasa: O moj Shqypni (Për ZSH: Agim Vuniqi)
Sami Islami: Plaku që na shpëtoi jetën
Albianë (Lulaj) Berisha: Dritës sime në maternitet
Sejdi Berisha: Baladë për këngën e gjelit
Përparim Hysi: Një ish-mësues për"Ditën e Mësuesit"
Gani Qarri : Urime 8 Marsi
Këze Kozeta Zylo: In memoriam, për profesorin elbasanas, Tomorr Domin
Nehat Jahiu: Te varri i nënës
Gallery
Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora
