Kadri Mani: Shaban Braha nga Prizreni – i dyshimtë në çdo pikëpamje

TRADHTARË SHQIPTARË

Shaban Braha nga Prizreni – i dyshimtë në çdo pikëpamje

Nga Kadri Mani

Në tavolinë kam librin  nga Shaban Braha (u lind më 1 janar 1928): “Gjenocidi serbomadh dhe Qëndresa shqiptare (1844-1990)”, Shtëpia Botuese “Lumi-T”, Gjakovë, 1991; ku në f. 485, pasusi i fundit, ai na përralisë:

“Duke parë situatën, OZN-a jugosllave nisi të infiltrohet në ato grupe të demokracisë nacionale, që përhapeshin në Prizren, Prishtinë, Rahovec etj. Me ta bashkoheshin edhe elementë që kishin qenë në shërbim të pushtuesit si: Hysen Rudi, Hajdar Maloku (Planeja), Bajram Gashi, Ukë Berisha, si dhe patrioti Halim Spahia. Por, askush prej tyre nuk kërkonte nazifashizmin, as tradhëtarët Xhafer Deva me shokë, nuk donin robëri të huaj në Kosovë e vise, por kërkonin jetën e lirë shqiptare, një komb, një shtet demokratik siç është Shqipëria dhe jo një shtet fashist, një shtet të pavarur dhe jo të varur në federatën jugosllave e askund tjetër.”

Këtë faqe ia then fletën dhe ia dhuron zotit Emrush Maloku, nipit të Hajdar Malokut! Emrushi më ka treguar me lot përfaqe: “ja ku ma ka shpallur xhaxhain tim- tradhtar!?!”

E Hajdar Maloku (ngjashëm sikur edhe Hysen Tërpeza), ditën punonte në xhandarmëri, natën ishte Kryetari i NDSH-së për rrethin e Prizrenit!!

Me t’u kthyer nga Shqipëria në Prizren, përçarësi  Shaban Braha formon Shoqatën për Luftëtarët e Rënë, paçka se tanimë kishte kohë që kjo Shoqatë po funksiononte me sukses, dhe vijon të funsionojë edhe sot e kësaj dite, me këtë Kryesi: Bajram Kurti, kretar, Begzad Baliu, nënkryetar dhe Kadri Mani, sekretar. Kjo Shoqatë viojon të botojë broshurën në seri:”GJAKU I LIRISË”.

Shaban Braha, Salih Shatri... kanë qenë sigurimca në Tiranë dhe i kanë futur nëpër burgje kosovarët. Kur nuk kanë dashtë t’i pushkatojnë apo t’i helmojnë vetë nga pozitat e shtetit, i kanë vra rrugës:

Sefedini- Sefa (llapjan): “Shaban Braha m’i dha një grup të burgosurish t’i transferoja në një burg tjetër, po më dolën bandat dhe m’i morën e m’i prenë, bile m’u dhimbtën”!!

Sipas Shaban Brahës dalin “tradhtarë” edhe: Hysen Rudi, Bajram Gashi, Ukë Berisha, Halim Spahia dhe Xhafer Deva me shokë!!!

E tash të shohim se kush është vetë Shaban Braha, vëllai i Meriman Brahës:

“Nga dita që ai ishte larguar nga maja e pushtetit, nuk kishte më të bënte me marrëdhëniet e mërgatës me shtetitn, nuk i kishte rënë asnjë letër e Tushit. Ajeti (Haxhia- K. M.) thoshte se ato shkonin në dorë të Shaban Brahës. Nuk kishte pasur më besimin e partisë dhe kishte pritur dënimin deri në ekzekutim, madje dy herë, siç u kishte ngjarë shumë të tjerëve. Ajeti kishte arritur ta rikthente deridiku besimin, për të mos u mbështetur për muri. Herën e parë e ikshte rikthyer besimin e lëkundur, kur ithsirnp agna kishte marrë disertacionin famëkeq të Çubrilloviqit[1] Në Shqipëri nuk kishin ditur për ekzistencën e projekteve të tilla plotëisht fashiste. Enver Hoxha kishte urdhëruar që të zbërthehej ai pamflet i tmerrshëm. Ajeti kishte arritur ta zbërthente ekzistencën e tij e të tjera plane të tilla, këtë e kishte bërë me nidhmën e kosovarëve të ikur në Shqipëri: Aziz Zhilivoda e vëllezërve Gërguri. Andaj, Enver e kishte cakruar të punonte në kabinetin e tij.

Shaban Braha[2] e kishte zëvendësuar Ajet Haxhinë, ai kish ikur nga Jugosllavia md gjasë më 1951. Nga bashkëpunëtorët e tij, revolucionarë të mërgatës me prejardhje dardane, kishte mësuar për mikun e Tushit, për mua, dhe dëshironte që të më takonte medoemos, por vetëm në shtëpinë e tij. Me dhjetëra herë më janë përëritur kërkesat e tij me ndërmejtësues për takim. Unë pranoja takimin, por në vend publik: në hotel, në kafene, në prani të tjerëve, ose ballë për ballë, por kurrsei në shtëpinë e tij. Përvoja ime me polici e me punëtorë të policisë ishte e hidhur. Vetëm një person me mbiemër Krasniqi, kushëri i largët i Tushit, me gjak, ndërsa me pikëpamje politike i kundërt plotësisht, më së apku dhjetë herë deshi që të më takonte me Shaban Brahën,derisa adernte në partinë Balli Kombëtar me seli në Tiranë, por tani gjithësesi të bëhej në shtëpinë e Shabanit. Shtëpia e Shabanit ishte në lagjen “Allias” e rrethuar me mur të lartë. Edhe zonjën me gërsheta, midis shumë tjerësh, ma dërgoi po për një takim. Atë kushëririn e Tushit arrita ta largoja vetëm në mënyrë të vrazhdë, duke i thënë faqe tjerëve se ishte spiun.

Po, atëherë, atë kohë më ndodhi një incident, gjoja i rastit. Një nga fansat, ndoshta më i afërmi i Shabanit më ndaloi në rrugë pa më përshëndetur. Ai, me sa më kishin thënë të tjerët, ishte një revolucionar që ngiste makinë të zezë pa tagra nëpër plazhin e Durrëist. Më 1992 me të më pat njohur një ferizajas, por nuk ndërruam asnjë fjalë të vetme, derisa shoferi i tij me atë makinën e tij pa tagra më shpuri deri në Kavajë. Ai farë Xhavit Haliti, i hskollës së Shaban Brahës, atë ditë që më ndaloi, paksa me mellef e ironi më tha:”Pse po e zë ngoje panderprerë atë farë Tushin? Ai ishte një agjent i CIA-s”. Ishte po e njëjta gjë, po e njëjta fjali, që ma pat thënë Zonja me gërsheta pas kthimit të saj nga Shqipëria e në banesën e saj. Ky revolucionar ma tha po atë fjali të mësuar nga i njëjti burim, por ma tha në Tiranë, para kafenesë “Evropa”. Unë u befasova për mënyrën e ndalesës, por fjalia e thënë më bëri esëll, sikur të bie një e rënë e tokmakut. Më detyroi, ashtu, pa pasur kohë të mendoja, t’i bëja me dije se ati vetë,  Xhaviti, mund të ishte person i ndonjë hsërbimi të ngjashëm, ose i shumë syresh, por Tushi kurrsesi.

Me këtë farë “revolucionari të kulluar” njiheshim aq sa mund të njihet njeriu në dukje ne parë, pordhuntia që kanë revolucionarët e mërgaëts, të shkolluar nga sigurimi i Shqipërisë, është mrekullia vetë e shkuar mrekullisë, në dukje vetëm me një mirëmëngjesi arrijnë ta çmojnë asktë tjetrin, përndryshe me të nuk kishim pasur asnjëherë asnjë bisedë, ndërsa a më njihte nëpërmjet ferizajsave të mir. Por, atë ditë u ndamë mjaft keq, në mënyrë jo revolucionare, derisa për atdheun kush çante kokën, për

Dardaninë tonë nuk patëm kohë të ndërronim dy fjalë!”[3]

Që Hajdar Maloku- Planeja s’ka qenë tradhtar, por përkundrazi atdhetar i flaktë dhe udhëheqës, këtë tanimë e di opinioni i gjerë, kurse ne me këtë rast po thirremi në dokumente të shkruara: në tavolinën e punës kam artikullin nga Xhafer KABASHI me mbititull: “ME RASTIN E 50-VJETORIT TË VDEKJES SË HAJDAR MALOKUT – PLANEJA”, dhe me titull: “Luftëtarë dhe atdhetar i denjë për bashkim kombëtar”[4]

“MR. BEDRI MUHADRI

QËNDRESA SHQIPTARE NË HAS GJATË DHE PAS LUFTËS SË DYTË BOTËRORE  (1941-1948)

Territori i Hasit, gjatë tërë kohës së Luftës së Dytë Botërore, ishte pjesë e tërë aktivitetit politik, organizativ e ushtarak, në përpjekje për çlirimin e vendit. Nëpërmjet fshatrave të Hasit, ideologët dhe organizatorët e njohur shqiptarë vepruan dhe u organizuan në veprimtarit e tyre patriotike siç ishin, Muharrem Bajraktri i Lumës, Mehmet Bajraktari i Hasit, Taf Pervizi nga fshati Krajkë, Sef Sadiku nga fshati Demjan, Tafë Pervizi,  etj. Pas dukjes së qartë, se rezultatet e luftës së shqiptarëve në Kosovë, pas vitit 1944, u vunë në varshmërinë e madhe të PKJ, dhe qëllimeve të sajë, për të rivënë tërësisht sundimin e Jugosllavisë së AVNOJT, në Kosovë, gjegjësisht të atyre serbë, autoritet patriotike në Has, për të rishqyrtuar poziten kombëtare në këtë kohë, në fillim të shkurtit 1944, u mblodhën në fsahtin Rogovë të Hasit, në shtëpinë e Dan Dobroshit, ideologët si, Ejup Binaku, Halim Spahia, etj,  me përfaqësuesin e misionit Anglez për veriun e Shqipërisë, Hends. 1) Misioni anglez i përfaqësuar nga Hendsi, u pajtua me perfaqësuesit e të djathtës shqiptare, që të miratohet nga ky takim një deklaratë ku bëhej thirrje për bashkimin e Kosovës më Shqipërinë. 2) Por, siç duket, përsëri nga presioni i ushtrisë jugosllave, dhe udhëheqësit të saj Titos, u detyrua që të largohet nga Malësia e Gjakovës, e cila ishte qendër e zhvillimeve operative e forcave ushtarake e politike, të cilët kundërshtonin ideologjinë dhe propagadën u luftës së udhëhequr nga foracat partizane. 3) Mund të thuhet se Londra, pasë sukseseve të mëdha në front kundër fashimizmit gjerman të Hitlerit, mund të ketë bërë plane për tu tërhjekë të paktën përkohësisht nga bashkëpunimi me foract ultranacionaliste në Kosovë. 4) Qëllimet çlirimtare për bashkim të Kosovës me Shqipërinë, pasqyrohen edhe në dokumente të ushtrisë shqiptare, që sidoqoftë, se tani ata ishin në ndikimin e ushtrisë jugosllave në flamurin komunist. Kështu, zëvëndëskomisari i Brigadës XXV të UNCSH, Spiro Pano, me 17 dhjetor 1944, i shkruan KQ të PKSH, së “Brigada XXV përbëhet nga luftëtarët e Malësisisë së Gjakovës, të Hasit e të Kosovës, që janë shovenistë të tërbuar. Ata propagandojnë me ngulm se Kosova e trevat e tjera janë shqiptare, dhe duhet të bashkohen me Shqipërinë”. 5) Pas çlirimit të Shqipërisë me 28 nëntor 1944, ushtria çlirimtare shqiptare nën udhëheqjen e PKSH, gjegjësisht pjesë të divizionit të pestë dhe atij të gjashtë, kalojnë kufirin e Shqipërisë në ndjekje të ushtirisë gjermane, duke kaluar edhe nëpër territorin e hasit ku edhe u bë bashkimi i atyre forcave me forcat partizane në Has.

Mirëpo, siç dihet, Kosova edhe viset shqiptare në Maqedoni dhe Mal të Zi, ndonëse të çliruara, nga fashizmi gjerman në saje të kontributit të madh të popullatës shqiptare, territori i Kosovës u ripushtua nga serbët, me vendimet e marrura nën presione ushtarake e policore serbe, në Kuvendin e Prizrenit me 1945. Pas ripushtimit të Kosovës, nga ana e serbëve, forcat nacionaliste shqiptare në Kosovë, të cilët e panë se territoret shumicë shqiptare, nën frymen e revulucionit socialist, po mbetëshin jashtë kufijve të shtetit shqiptar, dhe të nënshtruara gjithsesi nga sundues serbë, malazes e maqedon, konsoliduan forcat e veta ideologjike, dhe duke pritur përkrahjen nga aleatët perëndimorë anglo-amerikanë , në Prizren kah fundi i marsit 1945, themeluan ONDSH-në, me karakter politik e ushtarak, për çlirimin dhe bashkimin e territoreve shqiptare me shtetin amë, me udhëheqës Tahir Dedën Kryetar. 6) Ideologët e ONDSH-së, formuan komitete në shumë territore të Kosovës, ku në Has u formua komiteti i nacional demokratës shqiptare, në përbërje prej 7 anëtarëve. 7) Komitet i nacional demokratës shqiptare, bashkëpunonte me çetat e luftëtarëve të çlirimit të plotë shqiptar që vepronin në territorin e Hasit, të përqëndruara në malet e Pashtrikut. . Në Has, në këtë kohë vepronin numër i konsiderueshëm luftëtarësh patriotë të zgjidhjes së plotë të kauzës shqiptare, nën udhëheqjen e Hajdar Planejës, Sef Durakut, Tafë Pervizit etj. Duhet theksuar se një numër i këtyre luftëtarëve që vepronin në territorin e Hasit Më parë ishin mobilizuarë edhe në radhët e partizanëve, por, kur kuptuan se mbetën të tradhëtuar nga foracat armike pushtuese serbe, kaluanë në radhët e forcave nacionaliste shqiptare që kishin bazën në Has.”[5]

---------------------------

“Tashmë kur paragjykimet ideologjike dhe censura komuniste u mposht, Shtypi shqiptar ka për detyre  te jep  te dhëna sa me shumë për te gjitha figurat shqiptare te anatemuara nga sistemi qoftë aj komunist qofte aj pushtues Serbo- Sllav. Shkrimet e e tilla do te kontribojn  pa tjetër për krijimin e një historie objektive -  Historisë se lavdishme te popullit Shqiptar.

Ne ketë shkrim me tepër është i përshkruar rajoni i Pejës –Istog -Klinë ku fytyrat eminente te njerëzve qoftë ne oda te burrave, qoftë tubime apo me veprime konkrete kanë vendosur apo kanë marr përgjegjësin për fatin historik te popullit ne ketë ane .Ne ketë shkrim ne veçanti behet fjalë për periudhën ne fillim dhe mbarim te luftës se dytë Botërore.

Kur flitet për rajonin e Pejës duhet te vihet ne pah patjetër puna dhe përkushtimi i Profesorit, Ideologut Ymër Berisha i cili ne ketë rajon ishte epiqendra e koordinimit te te gjitha organizimeve kundër rezhimit qe po vendosej Sllavo- Komunist, dhe njeherit organizimi i popullatës me gjitha potencialet qe kishte për te drejtën e natyrshme Liri dhe Bashkim Kombëtar.

Dihet mirëfilli qe pas prishjes se marrëveshjes se Mukjes (1943) nga  Sllavo Komunistët të udhëhequr nga Dushan Mugosha dhe MIlladin Popoviq dhe ca renegatë Shqiptaë, Kosovës po i vihej litari në fyt nga qarqet Komuniste dhe ato Pushtuese Serbo-Sllave. Ideologët e devotshëm shqiptarë si Rexhep Mitrovica, Bedri Pejani, Kol Bib Marku, Ernest Koliqi e tjerë udhëheqës të Lëvizjes Nacional Demokratike Shqiptare, tani medoemos duhej të gjenin rrugë për daljen nga kjo zgjedhe robëruese dhe nënshtruese dhe në bashkëpunim me shumë tjerë, si Gjon Sereqin, Ajet Gurgurin, Adem Gllavicen, Kol Perubin etj., ndërtuan strategjinë e luftës Çlirimtare te Kosovës, duke e ndarë atë në katër Zona.

Zona e parë Drenicë dhe Rrafshi i Dukagjinit, do të udhëhiqej nga Ymër Berisha.
Zona e dytë Rrafshi i Kosovës nga Ajet Gurguri.
Zona e tretë Anamorav –Dardan nga Gjon Sereqi. 
Zona e katërt Llap dhe Shalë e Bajgore nga Ahmet Saleci.
 
Në Zonën e parë Drenicë-Rrafsh Dukagjinit kjo Lëvizje me të drejtë kishte emëruar njeriun më të devotshëm në çeshtjen Kombëtare  Profesorin, Ushtarakun dhe Ideologun e shumë njohur Ymër Berishën, i cili me përkushtim dhe guxim te veçantë deri ne vdekje, lidhi të gjitha hallkat e krijuara në rrethin duke e kthyer atë ne një luftë Kombëtare.

 Ymër Berisha u linde me 1912  ne Gjurgjuvik te madh te Klinës. Shkollën Fillore e kreu Krumë te Hasit ndërsa atë Normale ne Elbasan ne degën e Histori –Gjeografisë. Ai mbaroi edhe akademinë ushtarake  në Romë të Italisë. Me këtë përgatitje adekuate vërtet u vu në piedestal të ideologëve te kohës. Profesori Ymër Berisha fliste shtatë  gjuhë të huaja . Ai punoi si Arsimtar në fshatrat e Krujës, Tropojës, Kuksit, Peshkopisë, Lushnjës dhe Beratit.

Me 1941-1945 ai kaloi ne Kosove ku u vendos profesor  i gjimnazit-dhe shkollës Normale „Sami Frashri ne Prishtinë. Dy vite me pas për shkak te ngjarjeve qe zhvilloheshin ai u arratis ne malet e Drenicës dhe ju rrek organizimit te rezistencës se Armatosur kundër Sistemit Serbo-Sllav- Komunist. Ne aftesin e një ushtaraku ky punoi ne krijimin e platformës politike dhe Strategjike për bashkimin e te gjitha trojeve etnike Shqiptare. Bashkëpunimi i tij me i ngushte ne ketë drejtim ne Kosovë ishte me Bernard Llupin (frat Katolik Shqiptar) i ardhur ne shërbim ne Pejë nga Shkodra. Bashkëpunëtor tjerë te ngushte ishin Gjon Serreqi, Hysni Rudi (Kapiten), Shefqet Shkupi (profesor), Rexhep Krasniqi (nga Babushi), Bedri Pejani (mësues i devotshëm), Haki Taka, Selim Riza, Ibrahim Lutfiu, Kol Parubi, Gjergj Martini etj.

Krah i djathte i profesorit te nderuar pa dyshim qëndronte Heroina Shkodrane e cila deri ne vdekje do te ngrittë çdo gur nga dheu për te forcuar idealin dhe Luftën e Bashkimit Kombëtar qe do te ishte forca ideale për ti mundur Hordhitë Partizano –Çetnike dhe rexhimin Komunist. Marie Shllaku  vepronte ne Shqipëri përkatësisht ne Shkodër e cila mbante takime me njerëz eminent, qoftë nacionalist, apo edhe te Ballit Kombëtar por edhe njerëz me peshë ne qeshtjet Kombëtare. Ajo edhe me pare ishte taku e disa herë me Ymër Berishën dhe qe te dytë se bashku ishin caktuar te mbanin lidhe me nacionalistet dhe luftëtaret  Shqiptar ne Kosove qe ende vepronin ne qeta te pa organizuara. Ky organizim  do te ishte pikërisht vazhdimësi e përpjekjes se Popullit dhe ideologëve qe nga Lidhja e Prizrenit qe përfshinte Bashkimin e te gjitha tokave Shqiptare me nenën Shqipëri.

Ymër Berisha dhe Marie Shllaku kishin punuar dite e net qe atdhetaret Shqiptar nacionalist ti bashkonin ne një  qendër te vetme te koordinuar ku duhej te behej një strategji Kombëtare për luftë. Ketë Ymër Berisha me autoritetin e tij te profesorit ,Ideologut dhe atdhetari te pa lodheshem edhe e arriti .Nga se ne Rajonin e Pejës- Istogut-Klinës dhe Drenicës vepronin dhjetëra Çeta nacionalistësh te prier nga Burra Trima siç ishin Uke Sadku, Fet Ukalla ,Sadik Lutani, Ndue Perlleshi etj, qe siç thotë populli „s,dinin çka ju nxjerr pushka për gryke“. Por mprehtësia e Ymër Berishës kishte ber strategji qe vetëm bashkimi i tyre do te krijonte një forcë qe do ti dridhte themelit pushtetit te hekurt dhe robërues qe po instalohej ne trojet Shqiptare ,veqanerishte atë te Kosovës .

Dihet se Populli Shqiptar gjatë gjithë kohërave te te gjithë pushtuesve kurrë nuk i ndërpreu përpjekjet e veta për Liri dhe bashkim Kombëtar. Ideologët e devotshëm gjithmonë formuan Besëlidhje, Organizata por edhe kuvende qe ti bashkonin forcat për Liri dhe Bashkim Kombëtar.

Pa dyshim  këtu duhet te përmenden :

Besëlidhja e Prizrenit 1887

Kuvendi i gushtit 1880

Kuvendi i Gushtit 1912.

Besëlidhja për mbrojtjen Popullore1919

Besëlidhja e Pejës 1899 – Hagji Zeka

Besëlidhja e Shalës dhe Bajgores 1903 Isa Buletini etj., etj.

 Kështu ne ketë radhë me plot te drejt radhitet edhe Organizata “Besa Kombëtare“ e formuar nga Ideologu Ymër Berisha tubimi për formimin e se cilës u mbajt me 12 Shtator 1943 ne Pejë.

 Organizata “ Besa Kombëtare” e formuar këtu nga gjithë ideologët u vendos te proklamohet si Lëvizje mbarëkombëtare për lirin dhe Bashkimin e Tokave Shqiptare.

Njeherit ne ketë tubim u paraqit ideja qe edhe Lëvizjet qe vepronin si ajo:Lëvizja e Rezistencës Shqiptare Anti Jugosllave –Komuniste, Lëvizja e Legalitetit- partia e mbretit Zog ne krye me Azem Kupin,Organizata Balli Kombëtar etj qe  me kalimin e Kohës te Shendrrohen ne një trup te vetëm , ku pati ide për Emërtimin e saj, si Lëvizja për Lirimin e Tokave Shqiptare.

Lista e Ideologëve të Lirisë dhe Bashkimit Kombëtar

Ymër Berisha (Gjurgjevik- Klinë) u vra me 11 korrik 1946 ne Hereq te Gjakovës,

Marie Shllaku (Shkodër)    ekzekutuar nga Komunistet Serbo-Çetnik, Palë Lumnezi    (Shkodër).

Nga Rajoni i Klinës : Ymër Berisha (Gjurgjuvik), Ndu Perlleshi (Jagodë –Klinë), Zef Perlleshi   (Jagod –Klinë,Nrec Nikolla  (Kline), Shaban Dema (Stup-Klinë), Feriz Boja (Kerrnic –Klinë), Zef Sokoli me të birin Markun (Jagodë-Klinë), Llesh Gjoni dhe Pjeter Jaku  (Zllakuqan-Klinë) ekzekutuar mizorisht në Kullën e Popit Istog nga Serbo-çetniket, Pjetër Toma (Doberdol-Klinë), Shaban Sadiku (Gjurgjevik –Klinë), Pren Lasku (Zllakuqan-Klinë), Martin Tuqi (Zllakuqan –Kline), Zef Kola (Budisals –Klinë).

Nga Rajoni i Gjakovës : Met Hasani , Ali Vokshi, Ded Hajdari, Ndue Qetanga, Prek Marjakaj, Mark Preni, Palë Marku etj.  

Nga  rajoni Prizrenit : Tom Giini , Lazër Berisha, Hysen Kabashi, Njazi Alishana, Kapiten Ali Riza, Hajdar Maloku, Riza Goga, Hamdi Jashari, Haxhi Krasniqi, Qazim Avdia, Ahmet Hajdini, Nrec  Lleshi   etj. ”[6]

“tradhëtarët Xhafer Deva me shokë”!- i indokrinuari deri në palcën e kurrizit, Shaban Braha udbash-sigurimc, në Tiranë përhapte propagandë se edhe Jevrem Bërkoviqi mund të jetë i dyshimtë:”Kush e di se kush është ai, po ju këshilloj të mos e vizinoni se jua zënë për të madhe”!!!

Kurse i vëllai i Shabanit, Mariman Braha, i cili ishte futur në LDK për ta pushtur Kalanë nga brend, arsimtarët qyqarë të mërgatës i kishte në grusht: “Punëtorët e arsimit s’kanë çka kërkojnë në mbledhjet e LDK-së”!- kaq kishste thënë “komandanti” i arsimit dhe në tubimin informativ të LDK-së në Zvicër ku merrnin pjesë krytarët e komunave të Kosovës, nuk ngeli asnjë arsimtar!!!