Cikël poetik nga Luan Xhuli

Luan Xhuli ka lindur në Baban të Korçës me 1955. Studioi në degën Kimi industriale dhe për më shumë se 20 vjet, punoi në sektorin e naftës në qytetin e Kuçovës. Në arkivin e tij ndodhen më shumë se 100 tekste këngësh për fëmijë dhe të rritur që i takojnë periudhës 80-90. Prej vitit 1955 jeton dhe punon në kryeqytetin helen.
Është autor i disa librave si :
                    Në shqip:

“Besoj” I990   (poezi )

“Maska e kohës” 2000   (poezi)  2003

“Një firmë më shumë”   (poezi) 2006

“Ditën ëndërroj, natën e le zgjuar”  (poezi) 2008

“Ariani” 2007  (novelë)

“Ku po shkon o devolli”  2008 (tregime dhe kujtime)

Në Greqisht:

“Mirizo milo” - “Mbaj erë molle” 2003  poezi

“ Biografia ton mation) - “Biografia e syve”   2006   poezi

“Pu na zitao signomi” -“Ku të kërkoj të falur”  2009  poezi

“To kiparisi pu ta evale me ton urano” – “Qiparisi që donte të matej me qiellin”  2008, përralla për fëmijë me ilustrim.

Libri poetik “Biografia e syve” u vlerësua si ndër më të mirët e vitit për 2007 dhe u fut në antologjinë e poezisë greke, vlerësim nga më inkurajuesit për një krijues të huaj. Boton poezi në shumë revista letrare dhe kritika greke është marrë në veçanti me poetikën e këtij poeti korçar. Ka përkthyer gjithashtu katër libra për fëmijë nga gjuha greke. Ka kontratë me shtëpitë botuese “Kastanioti” dhe “Ellinika grammata”

CIKËL POETIK NGA LUAN XHULI

 E mori era...

...poezinë e shkruar.

Zbraza shpirtin në letër,

duke mbushur letrën me copëza shpirti...

Se mbaj mënd ç’ kisha shkruar.

Di, që isha i sinqertë ndaj zbrazjes

pa gabuar në filozofinë e të shkruarit.

E mori era poezinë e shkruar.

Pa adresë.

Postieri ndoshta do t’ ia besojë lodhjes një ditë

dhe çastin e tanishëm do ta kenë harruar mjegullat.

Shoqërova ikjen,

siç bëjmë zakonisht me të ikurit...

Lehtësinë e keqardhjes

e mbajta peng,

duke shoqëruar me sy

përplasjen e strofave në kurrizin e erës...

U shkëput dhe një fletë e shkruar nga muzeu i shpirtit.

Pa më pyetur firmosi ikjen,

dashuruar me postierin kohë...

S’ka gjë,

veç ta dijë se është dhe grabitës

i shpirtit tim të lodhur...

10-6-09

Kthim nga Atdheu

...i shkarkuar

si dhëndër ditën e dytë të dasmës..

I menduar si nxënës,

me dyshim për provimin e dhënë...

I lodhur si premierë,

çfaqur në një sallë bosh...

I ngarkuar

me frikë kërmijsh,

dhe jargë idesh...

Diçka më tërheq,

më dhëmb,

më thërret

e s’ më lë vetëm....

Dëgjoj një zë nëne

me tinguj jetimë...

Tokë magjike,

me fytyrë biri....  

Athinë 3-2-008

                             POEZI E BOTUAR

Në restelat e një arke ngarkimi,

si rrobat e vjetra të një hamalli,

dikush

kishte lexuar dy vargje...

Ishin të miat.

Muza,

kishte harruar të më jepte letër...

Vetëm dy vargje,

shkurt,

si telegram i derguar nënës,

kur bëhej merak që s’dërgoja letra...

 “Të dua e të puth me mall”

Mbi  një arkë të heshtur,

botimi im i parë,

Pa redaktor dhe shtëpi botuese

pa kopertinë dhe indeks  përmbajtjeje...

Vetëm dy vargje

me mall nëne

dhe dashurie...

 “I rëndë shpirti që s’flet

Ju lutem

mos më vidhni shpresën...”

Ato vargje shkruar me ngut

mbi arkën boshe,

Motra të kujtesës dhe të ashpërsisë,

rreshtohen çuditërisht

si libri më i mirë,

në biografinë e dikurshme

të një hamalli-poet!

Mars 2009

Si të bisedoja me Ty

                                                      L. L.

Mbetemi

që të dy derivatë të vdekjes.

Jeta,

sistem me tre të pa njohura ,

na ngatërron hapat dhe ekuilibrin..

Dashuria,

Ecja

dhe të tretët

që ndërtojnë ferrin –pështymë...

E para,

ka qepalla drite

dhe e dyta,

kangjella që s’ia sheh lehtë fytyrën...

Të tretët,

bashkudhëtarë joshës me dyshimin...

Ushtrim i vështirë

që thërret Lindjen...

Dhe unë,

dhe ti,

besojmë...

mars 09

             FAT

Ndjeva,

të isha ulur në ndenjësen e

makinës së Sevalti*t.

Rripin lidhës,

përtypja mes buzëve

që kafshonin njëra-tjetrën

dhe këmbët shtrëngoja

në këpucët me numër “ditëlindja e partisë..”

Nënqesha në rrëqethje kujtimesh

dhe rrëmbeva një libër të harruar

si të kujtoja përhumbjen ...

Shoferi Sevalt

dialogon pa zë me vitet e humbura

në një faqe libri,

palosur si letër rekomande e vjetruar...

Në ndenjësen e pasme,

ndjeva rrëmbimin e një poeti.

Asfalti-enigmë

në ajër kishte lënë, mendime dhe vargje

që përqeshnin..

asaj here

s’donte të më merrte

                    mua.

13-3-09

*Sevalt-poet i shquar gjerman, që humbi jetën në një aksident automobilistik në moshë ende të re.