Rrustem Geci: Ëmbla

?Rrustem Geci

 

 

Ë M B L A

 

( p o e m ë )

 

( E ëmbël dhe e bukur

është të vdesësh për atdhé

dhe të lirë të lësh pas vetes

fëmijët, shtëpinë dhe çdo

gjë tjetër.!.. )

Homeri

 

Më vjen turp  ta  them

më vjen ndot ta kujtoj

po arresti asaj mbrëmjeje

më ka  plagosur  rëndë

Asgjë s ´ më kall tmerr

Më shumë se ai arrest

ku për “mësimin e lirisë”

më rrahën e më dhunuan

Më vjen turp  ta  them

më vjen ndot ta kujtoj

por atë arrest të serbit

as t a s h t i s ' e kuptoj

Qyteteve të m ë d h a

ka plot grupe mafiozësh

po arresti i asaj të hëne

ishte dora e shtetit vet

Në atë terr të atij shteti

unë pashë vetëm vrasës

policë nga të çmendurit

që    gajaseshin , tiiiiiiiiiiii!...

 

2

-----------------------------

 

Më vjen turp ta them

më vjen ndot ta kujtoj

po arresti asaj mbrëmje

më lëndoi sa s´ bëhet

N´atë burg të Gjilanit

mes mureve të errësirës

vetëm ato mure e dinë

çka u bënin mësueseve

N´atë kalvar të burgut

që ishte poshtë atij ferri

pësova më të rëndën

dhe atë plagë të ndyrë

Më vjen turp ta them

më vjen ndot ta kujtoj

por ajo llavë e policëve

më ka  lënduar  rëndë

Pas gjithë asaj  torture

pas gjithë atij dhunimi

unë vdekjen  dëshiroja

si gjënë më  të  bukur

 

3

----------------------------------

 

Të çmendurit e atij shteti

të çmendurit e atij pushtimi

me ato “tortura” merreshin

të vrisnin ç l i r i m t a r ë t

Unë s´ isha vetë, as vetëm

ishim tri shoqe, tri mësuese

tri “ dele ” për atë mbrëmje

për t´i “ kënaqur ” policët

Në këtë qytet jam lindur

në këtë q y t e t jam rritur

këtu kam gjakun e ëndrrave

dhe ish jetën time të bukur

Me Astritin njihem moti

me atë unë e kam një vajzë

e kemi pagëzuar, Etleva

ajo është akoma e vogël

nga ato gjëra ajo s´kupton

ajo plagë mua më dhemb

si një monolog i fshehtë

 

4

-------------------------------

 

Etleva , shpirt i mamit

luaj, këndo, kërce, qeshu

se ti e meriton këtë jetë

ti e meriton këtë gëzim

plaga ime  është  imja

e imja dhe e askujt tjetër

i thosha unë vetvetes

Me të gjitha ato plagë

ajo kohë s' ishte imja

bisedoja unë me veten

si ta shkul, dhe ta harroj

atë plagë ta nxjerr jashtë

Etleva; me ty e kam lehtë

por , me Astritin…s´ di...

me atë e kam vështirë,

dhe s´ di si t ' ia shpjegoj

unë nuk ia them dot

në këtë pikë - dhembje

emri plagës është i rëndë

dhe atë mund  ta  vras

 

5

-------------------------------

 

Në dhomë jam vetëm

jam në luftë me vetveten

në këtë çast tejet tragjik

plaga s´ më lë të hesht

e gërvishtura më gërryen

se ajo plagë e d j a l l i t

po ma gërryen shpirtin

Etleva , shpirti i mamit

rritu me ëndrrat tuaja

se ti je e pastër si qielli

dhe e meriton këtë jetë

se ajo që më ka ndodhur

mua , është drama ime

dhe e a s k u j t tjetër

Me foton e saj në dorë

Ëmla bënte betejën e saj

dhe shikonte revolverin

përse unë të vetvritem

përse ta lë vajzen jetime

për plagën që s' e desha!

 

6

------------------------------

 

Nga jeta e një gruaje

këputa këto fragmente

të Luftës së Kosovës

që ai arrest i serbit

të mos mbetët i heshtur

Qytetarë të vendit tim

kujdes mbi gratë tuaja

ai shtet atë fytyrë kishte

Ju që e njihni gruan,

shpirtin e saj të butë

ju që i puthni, e i doni

mos ua prekni trazimet

mos kërkoni fundin e

barkut, fundin e gjërave

gruaja është mëma, që

e ka lindur këtë popull!..

 

P r i s h t i n ë , 1995