Sadbere Emshiu: Kritika mes polarizimit dhe sharjes

Kritika mes polarizimit dhe sharjes

Reflektim mbi shkrimin e Prof. Agim Vincës

Nga  Sadbere Emshiu

Sharja si fenomen i përditshëm

Shkrimi i prof. Agim Vincës, botuar në INA, ngre një temë që nuk mund të anashkalohet: përhapja e sharjes dhe mallkimit ndaj Kryeministrit të Kosovës, Albin Kurti. Profesori evidenton se, ndonjëherë, sharjet shfaqen gati si sport kombëtar, duke u dëgjuar kudo – në televizione, radio, rrjete sociale, madje edhe në ambientet publike.

Vinca godet një problem real: degradimin e debatit. Fjala humbet maturinë dhe kthehet në sulm të pandërprerë, ku etiketa të ndryshme – nga "populist" e deri te "agjent i huaj" – zëvendësojnë argumentin. Megjithatë, shkrimi i tij mbetet i fokusuar vetëm tek sharja, pa treguar qartë se si mund të duket një kritikë e ndritur dhe e argumentuar.

Kritika e ndritur dhe fyerja: Linja ndarëse

Dallimi mes kritikës konstruktive dhe sharjes destruktive është thelbësor. Demokracia nuk jeton pa kritikë – ajo është oksigjeni i saj. Çdo pushtet duhet të analizohet, pyetet dhe vlerësohet. Por kur kritika shndërrohet në ofendim, humbet funksioni i saj ndreqës dhe shkatërrohet hapësira për debat.

Shembull i kritikës së ndritur:

"Si po implementohen masat kundër korrupsionit?"

"Cilat rezultate konkrete ka dhënë qeveria në fushën e arsimit dhe shëndetësisë?"

Këto pyetje vlerësojnë veprimtarinë pa e kthyer debatin në linç. Diferenca nga sharja e zbrazët është thelbësore për një shoqëri që kërkon rritje intelektuale dhe civile.

Polarizimi dhe rreziku i shoqërisë

Kur liderët shihen ose si shenjtorë ose si armiq, shoqëria humbet hapësirën e mesme. Kjo hapësirë është themeli i një demokracie të shëndoshë, ku kritikë e arsyeshme dhe dialog i ndershëm mund të funksionojnë. Kur fjala bëhet armë përçarjeje, humbet perspektiva e zgjidhjes së problemeve reale.

Roli i intelektualit dhe medias

Intelektuali nuk është thjesht pasqyrë e plagëve shoqërore, por edhe faktor i shërimit. Ai ngre standarde, krijon një klimë ku gjuha është e matur dhe përgjegjësia qytetare është parim.

Media nuk duhet të jetë altoparlant i mllefit, por platformë debati të ndershëm. Ajo ka detyrë të theksojë faktet, të shpërfaqë argumente dhe të kundërshtojë zbrazëtinë e sulmeve personale.

Vërejtje mbi shkrimin e Agim Vincës

Shkrimi i prof. Vincës trajton sharjen, por mangon theksimi i vijës ndarëse mes kritikës së ndritur dhe fyerjes. Ai evidenton fenomenin, por nuk propozon mënyra se si shoqëria mund të rrisë nivelin e debatit.

Kritika duhet të jetë udhërrëfyes për lexuesin: ndihmon të kuptojmë, të diskutojmë dhe të ndërtojmë ura, jo të hedhim thika mbi plagët ekzistuese. Në këtë kuptim, shkrimi i Vincës ofron një panoramë të dobishme, por lë boshllëqe të rëndësishme që duhet plotësuar nga diskutimi publik.

Kritika superiore: nevoja e shoqërisë

Nevojitet një kritikë që:

Kërkon llogari pa fyerje.

Pyet për rezultatet konkrete pa shpifje.

Korrigjon pa shkatërruar.

Kjo lloj kritike nuk i frikësohet së vërtetës, por as nuk e lejon që ajo të mbytet nga mllefi ose sharja e zbrazët. Ajo është respekt ndaj qytetarit, shoqërisë dhe institucioneve.

Përfundim: Nga THIKAT tek URAT

Detyra jonë nuk është të shtojmë thika mbi plagët ekzistuese, por të ndërtojmë ura mbi dallimet.

Vetëm një kulturë kritike e ndritur, e matur dhe e përgjegjshme mund t'i shpëtojë shoqërinë shqiptare kurthit të polarizimit dhe ta kthejë kritikën nga armë shkatërrimi në mjet ndërtimi."

Shkrimi i Prof. Agim Vinca :

https://ina-online.net/agim-vinca-albin-kurti-ne-gijotine/?sfnsn=scwspmo&fbclid=IwY2xjawM4uoFleHRuA2FlbQIxMQABHtYz9Yw27rUOdb2o3xH7HFYoNwLCJrVnlWvoNFhwDqQeLBSBQh3wrZrcNA_W_aem_daxW3V9BALaVIhvybSGmug&sfnsn=scwspmo