Emin H. Daka: Letër për mikun tim të dashur

Emin H. Daka:

Letër për mikun tim të dashur

Miku im,

Po të shkruaj për një të vërtetë që e kam mbajtur gjatë brenda vetes: jam pagëzuar katolik. E di që kjo mund të të befasojë, ndoshta të të bëjë të pyesësh: pse? Prandaj dua ta dëgjosh nga unë, jo nga të tjerët.

Unë kam lindur në një shtëpi myslimane, por myslimanizmi ynë ishte i butë, i heshtur, i ngrohtë. Ishte pjesë e zakoneve, jo një kornizë e hekurt mbi jetën. Në sofrën tonë kishte më shumë bukë se dogmë, më shumë dashuri se gjykim. Dhe ashtu e desha fenë: si një vend ku shpirti gjen paqe, jo si një shpatë që mbahet mbi njerëz.

Por sot, miku im, po shoh diçka që më trondit. Po shoh si disa duan ta përdorin fenë si armë, jo si strehë. Po shoh fytyra që bërtasin për sheriat, për ndalime, për gjykime mbi gratë, mbi veshjet, mbi mendimet. Po shoh se si në emër të Islamit po ringjallet një politikë e rrezikshme, që do ta rrëzojë shtetin tonë laik dhe ta ngrejë mbi ligjin e fesë. Dhe këtë nuk mund ta quaj as besim, as shpirt, por pushtet i veshur me petkun e fesë.

Kosova nuk u bë me sheriat. U bë me gjak, me ëndrrën e një shteti ku askush nuk ta mat lirinë me mjekër, me shami apo me citate fetare. Dhe tani, kur e shoh këtë ëndërr të rrezikuar, nuk mund të hesht. Nuk dua që vajza e jote nesër të gjykohet për flokët, që djalit t’i imponohen ligje të huaja nga tradita jonë. Nuk dua një Kosovë të kthyer në errësirë, sepse ne kemi lindur për dritë.

Për këtë arsye vendosa të pagëzohem. Jo për të mohuar rrënjët e mia, përkundrazi, por për të zgjedhur një rrugë që më flet për liri, për kulturë, për respekt ndaj shtetit laik. Një rrugë që i dha gjuhës sime librin e parë me Gjon Buzukun, që e mbrojti identitetin tim me Bogdanin e Bardhin, që na solli dritën e rilindjes me Naimin. Një rrugë që e ka ditur gjithmonë se Zoti nuk ka nevojë për polici morale, se feja nuk duhet të bëhet qeveri.

Kur uji i pagëzimit preku ballin tim, më dukej sikur po më shpërlante frikën, jo besimin. Po dëgjoja një zë brenda vetes që më thoshte: “Bëhu i lirë, mos e lejo askënd të ta vjedhë shpirtin.” Dhe mbi atë ujë pashë pasqyrën e një Kosove që dua: një vend ku këmbanat dhe ezani mund të jetojnë bashkë, por asnjëri të mos bërtasë për pushtet mbi tjetrin.

Po të shkruaj sepse dua të ta them me zemër: kjo zgjedhje nuk është kundër teje, as kundër myslimanëve të ndershëm që duan paqe. Është kundër atyre që duan ta shndërrojnë fenë në kamxhik, shoqërinë në geto, lirinë në faj. Është një thirrje që ia them vetes sime dhe ty: Kosova nuk duhet të bjerë në duart e atyre që duan ta kthejnë pas në shekuj errësire.

Ti je miku im, dhe këtë letër po ta lë si dëshmi që miqësia është më e madhe se çdo dallim. Sepse, siç tha Naimi:

“Për fe mos u ngatërroni,

Se të gjithë vëllezër jemi.”

E di që  një pjesë do të më shajnë, një pjesë do t'më përkrahin, dikush do të rrijë indiferent. I njoh të gjithë. Nuk do t'u përgjigjem, sidomos, sharjeve. Kur t'më shajnë, unë do të lutem për ta...

Krishti, edhe kur e gozhduan, tha "Fali o Zot, se s'dinë ç'bëjnë."

Me respekt dhe dashuri,

unë, Emin Gegë Daka

https://www.facebook.com/emin.halimi.3