Kulturë » Mehmeti
Hazir Mehmeti: Në gjimnazin tim pas gjysmë shekulli
E enjte, 30.05.2024, 06:59 PM
NË GJIMNAZIN TIM PAS GJYSMË SHEKULLI
“Imagjinata
do të të çojë kudo” - (A. Einstein)
Nga
Hazir MEHMETI, Vjenë
Pushimet në atdhe
të ushqejnë qenin shpirtërore e fizike. Në veçanti për ish nxënësit e moshuar
të mërguar nga valët e jetës. Nga të gjitha vizitat, më e veçanta është ajo e
shkollës ku Ti mësove në kohën e vështirë kur gjimnazi fillonte hapat e parë. Në
Skenderaj, qyteza me emrin e tij të mohuar, kishim fatin të jemi gjenerata e
parë e gjimnazit, në një godinë me paralelet e
Shkollës Normale të Mitrovicës.
Sapo të prekësh oborrin
e saj, kujtimet vijnë me vrull sa nuk ka
portë dalëse që i zë. Ato ngërthehen mes veti dhe mbesin sërish brenda
kështjellës mbretërore me gjithë jetën e tyre, me gjithë dashuritë dhe
krenarinë e tyre në kohë robërie kur Skenderaj kishte vetëm një shitore, vetëm një furrë
(Furra e Azizit), vetëm një shkollë, vetëm një kovaç (Elezin e Trashë), vetëm
një doktor, vetëm një....
Por kishte shumë
vuajtje, shumë përpjekje, shumë dëshira për dije e shkollim sa asnjëherë nuk do
përsëritet.
Këto, ishin dhe
janë pjesë e romaneve, novelave, dramave, tregimeve, poezive të nxënësve që
ndërtuan histori gjysmë shekullore.
Gjysmë shekulli; Dy Epoka. Asgjë nuk ka krahasim: as klasa, as nxënësit, as
shkolla, as plan programi, as mësimi, as dielli nuk është i njëjtë. Po! Po.
Adem Jashari e ndryshoi shndritjen e Diellit. Ai nxënësi i urtë, i heshtur, i
dëgjueshëm, zemërmadh me shpirtin e tij të zjarrtë i gatuar nga Abetarja e Veqilharxhit
dhe zëri i Naim Frashërit e Shaban
Jasharit. Shpirt i edukuar nga i ati, mësues veteran i Drenicës kryengritëse. Shaban
Jashari, mësuesi i ndaluar, i dënuar nga pushtuesi, i mallkuar nga predikuesi,
por i dashur dhe i respektuar, pishtar lirie. Mungonin librat, mungonte buka,
por nuk mungonte ushqimi, as dashuria. Ishte mësuesi i lirisë me abetare e
kobure në Çantën e Atdheut me porosi të Fishtes e frymëzim të Gjergj
Kastriotit–Skënderbeut.
Sot takova sërish
shokët shkollës, sot sërish takova nxënësit e Gjimnazit të Hajrullah Spahiut,
Shaqir e Idriz Baranit, Abdullah Gecit, Ibrahim Çitakut, Xhafer Murtezit, Ismailit,
Neziri... e shumë të tjerë. Takova nxënës nga grupi galicas të shtegut të gjatë
maleve e kodrave drejtë tempullit të dijes, Bedri Tahiri. I heshtur e mendjendritur dje nxënës, sot
vinte me pesëdhjetë e dy vepra nën
sqetull aq sa vitet nga koha e nxënësit, dhuratë për bibliotekën, për
shkollën, fryt e lavdi e saj.
Pritja që në
oborrin e gjimnazit nga pedagogu i shkollës, Ramiz Spahiu, ishte nder për ne. Hapja
e portës solli botën e shkollës, ashtu ishim mësuar tërë jetën tonë unë dhe
sivëllai im Bedri Tahiri. Shoqërimi i ngrohtë edhe Afrim Ismajli,
zëvendësdrejtor, Valmir Ajeti, bibliotekist, fliste mbi traditën e bukur
shqiptare të mikpritjes. Portretet e heronjve të pikturuara nga nxënësit fliste
se frymëzimi nga heroizmi i tyre do jeton gjithmonë gjeneratave. Portretit i Hamëz Jasharit u duk se foli, u duk se lëmoi mustakët e zeza
si dikur në aktrim apo para aksionit drejtë pavdekësisë. U duk se linte
porosinë e fundit të tij me këngën e Çerqiz Topullit, “ ne nuk jepemi se jemi
bijtë e Gjergj Kastriotit-Skëndebeut”, lëri djemtë e mi të shkojnë. Ison ia
mbanin portrete heronjsh për rreth të punuar nga nxënësit artist të lindur në
liri, në Epokën që solli Adem Jashari me Ushtrinë Çlirimtare. Shkolla e re,
moderne, shkëlqente e zbukuruar nga gjallëria e saj. Përballë Emrit “Hamëz Jashari”, lart
në katin e dytë një portret muranë i njeriut gjenial, simbolin e Koeficientit
të Inteligjencës njerëzore, Albert Einstajn- in, portret i veçantë i realizuar
nga nxënësja Djellza Isufi, piktore e talentuar.
Tregimet rreth
Einstajn-it dhe shqiptarëve janë të
paskajshme. Ishim kureshtar nga prezantimi i autores së portretit nga motra e
saj, Denisa dhe ajo vizatuese e talentuar. Arti dhe shkenca, shkenca dhe arti janë një në
progres, në plotësimin shpirtëror të njerëzimit. Kjo u kuptua mirë nga Gjimnazi. Historia e jetës së Einstajni- (Ajnshtajnit)
takohet me emrin e nderuar Dr. Jani Bashos, mik e Einstajnit në Universitetin e
Vjenës. E kisha hasur në shkrime e dokumente, lutjen e rrethit të drejtuesve të
Universitetit kërkesën e tyre drejtuar kolegut të tyre Jani Basho, për
mundësinë e ndihmës për largimin nga Vjena të gjeniut me origjinë hebre i rrezikuar seriozisht nga nazistët.
Kjo histori e
dokumentuar në librin tim, dhuratë për bibliotekën, “Studiues austriakë e
shqiptarë në Austri”, iu dhurua piktores Djellëza Isufit, përmes motrës së
saj, nxënëse, Denisa. Pasurimi i bibliotekës
së gjimnazit me libra dhe mjete moderne leximi e komunikim, detyrim urgjent i
organeve komunale dhe bizneseve të suksesshme. Kjo për të mirën e fëmijëve
tanë.
Biblioteka, libri dhe
simboli i gjimnazit gjithmonë paraprijëse në rrugëtimin drejt ardhmërisë.
Leximi sjell dije,
dija është forcë, dija është sy e vesh, është liri.
Këtë e takova
sërish brenda gjimnazit tim, ku isha nxënës dhe mësimdhënës, para gjysmë
shekulli.
Urime,
suksese e ju priftë e mbara!