Beatrice Silvia Sorescu në gjuhën shqipe

Beatrice Silvia Sorescu

MOMENTI ROZË

Gëzimet e rrumbullakëta kalojnë, ti ende rrëshqet,

Mes manjolive mbjell kujtime,

Trishtimi në skajet thahet

Dhe zemra mbytet në shikime,

Kaloni me përtesë, shtrydhni muzgun e bardhë,

Çudira të fshehura që i ndez lehtë,

Ju i lidhni me përtesë si shapka

Dhe ju i ndezni ata në shpirtra të mërzitshëm,

Drita që bie është e butë,

Sllova kujtohet, lumenjtë kumbojnë,

Ju jeni këtu, përmes zemrës që digjet

Zbresin engjëjt që na bashkohen,

Këpuce kuajt, mbajini fort frenat,

Thirrjet e thella zbresin poshtë,

Dhe malli zhytet në kujtesë,

Dhe shpirti lahet në burime.

HUTIM

Sa lule keni sot në degët tuaja,

Faqe me mijëra lytha?

Në kurorën tuaj të luleve,

Sa bilbil këndojnë?

Sa krahë blete,

Sa netë me yje të qetë?

Dhe në bustin tuaj të pastër,

Sa lumenj kanë rrjedhur

Dhe sa diej shpëtuan?

Sa rrënjë shpojnë,

E gjithë toka e gjerë dhe e gjatë,

Dhe sa sy ishin te ti,

Të përjetshëm, për t'ju admiruar?

Përkëdheli kasafortën tonë-ntruna,

Qëndro për këshilla, kur të duash, me hënën,

Rrezet e bardha ju rrethojnë,

Apple, sa herë?

Sa të këqija të bëjnë të dridhesh?

më thuaj fëmijë vetëm më trego

Rrjedh nëpër përjetësi,

Pse nuk bëhem jeshil,

Pse sythat e mi të rinj nuk po rriten?

Dhe pastaj shkrihem?

KËNGË PËR SHPIRT

Bie borë shpirtin në një vrimë,

E lumtur, në rrugë,

parfum i rrallë temjan,

Bie shi shpirti në kodër,

Mes shkurreve të panjeve,

vargjet e perlave,

Rrah shpirtin e dashur

Nëpër pyjet e ahut,

Si një këngë endacake,

Dëbora shpirti i bukur,

fije argjendi në tokë,

Unë do t'i qep ato,

Rrufeja, ajo trazon përsëri,

Midis xixëllonjave ajo kënaqet

zemër e zymtë,

Shpirti qesh gjithmonë,

Në prehrin e Zotit

Krenar si një ylber

Rripat në mbarë botën,

Është dritë, nuk po rregullon.

ËSHTË MAJ

Për më tepër, qershitë po piqen në kopsht,

Agimi lahet në vështrimet e zjarrit,

Është një këngë e shenjtë në shpirt, është dritë,

Është paqe dhe shumë fat,

Dhimbjet shpërndahen nëpër botë,

Muzgët e lodhur shpërbëhen,

Dhe paqja lulëzon në majë,

Ngjyrat janë të lëmuara me tela bakri,

Ka më shumë, shkëlqim agimi në natyrë,

Shijet e derdhura në gota të mëdha,

Pyjet fillojnë të përhapen

Ata sjellin orkestra të reja fyelltarësh,

Bluja e kasafortës përsëri na shtyp,

Është e gjitha poezi, qetësi e madhe,

Dhe mijëra engjëj zbresin pranë nesh,

Përmes heshtjes së qartë, të qetë,

Nën krahët tanë kujtimi mblidhet,

Ne e mbin atë në furinë e mendimit,

Ne thërrasim me etje në shpirt, dashuri,

Margaritë lulëzojnë me radhë,

Qielli çahet para nesh,

Në zemrat tona përsëri derdhet jeshile e papërpunuar,

Dhallë është e veshur me aroma të shenjta,

Na mbulo me degë të mprehta,

Dreri mblidhet në skajet e pyllit,

Ende bie shi i qetë,

Dhe zemra rreh në tehun e barit,

Dhembjet e largëta u shkrinë.