Mendime » Çeliku
Kalosh Çeliku: Unë e dua armikun dhe jo ''mikun'
E premte, 03.05.2024, 06:56 PM
UNË E DUA ARMIKUN
DHE
JO “MIKUN”
NGA
KALOSH ÇELIKU
Përsëgjalli,
e kam dashur armikun historik. Dhe, jo “vëllezërit” pushtues serb dhe turq.
“Mikun”, i cili ditën më ka lëvduar para syve, dhe natën më ka spiunuar edhe me
shpifje në polici si “armik” i shtetiti të “përbashkët”. Ose, mesdite ma ka
djegur shtëpinë. Para agimit, e ka djegur edhe “xhipin” dritereve të banesës,
në lagjen “?air” të Shkupit.
Mesdite, më ka sulmuar fizikisht mes kalimtarëve në Shkup. Punë tjetër është
ajo, se: ai nuk më ka dashur mua si “armik”, por i ka dashur “miqtë” e mi besnik?!
Shumë lirë, që për pak para më kanë shitur, për një vend pune, ose një post
partiak në Qeverinë e “vëllazërim – bashkimit”.
Shkaku,
se: armiku im deri më Sot, përsëgjalli nuk më ka blerë me pak para, as vende
pune, as edhe me poste partiake. Aqmëpak, më ka dashur dhe lëvduar para syve si
shkrimtar shqiptar. Por, më ka përndjekur këmbakëbës Dje, edhe Sot: me “miqtë”
e mi besnik përsëgjalli si shkrimtar shqiptar, edhe SotekësajDite. E, “miku” im
besnik me “besë”, më ka shitur edhe pa para. Nuk e besoj, se: do të më blejnë
me para, dhe poste partiake, edhe pas
vdekjes.
Fatkeqësi
familjare dhe kombëtare, është: kur sot, mu si Dje të delë si “mik”, edhe
ndonjëri i gjakut të familjes. Fis, të cilin e ke përkrahur me vende pune, dhe
poste partiake. Prandaj, edhe falë tyre si “miqë” besnik, në Luftën me Penë,
jam ende gjallë si shkrimtar në Shkup.
Nateditë,
me poezi erotike nën Rrap. Herë pas here, edhe matanë “Urës Gurit”, te “Parku i
Grave”, nën dëllinjat e dikurshme djaloshare, Sot: të rritura Pisha.
Faleminderit,
armikut. Që, pa ndihmën e tij nuk do t’i kisha shkruar gjithë këto libra. Jo.
“mikut”, që nateditë më ka spiunuar në polici...