Mihal Gjergji: Hanko Zonja

Mihal Gjergji

HANKO ZONJA

Ndalu pak, o udhëtar!

Edhe pyet; çfarë ka ngjarë?

Nuk e ndjen si frynë murlani

Ngjeth e pret si jatagani?

Ç’dhimbje paska Tepelena

E rrethuar me bedena?

Dyqind vjet’, si dyqind thika

Tirret fjala nëpër gryka

Thonë, është kuje, nuk është erë

Dhe vërtitet derë më derë

Ulërima shkund vezirin

Hanko zonja pret të birin

Dhe i lutet Demir Hanit

Mbeti fill në orë të xhanit

Mbrin Aliu, i puth ballin

Flet e vdekura me të gjallin;

-Harram qumështin e gjirit

Në s’ia pret kokën qafirit

Hormovitë na shkelën derën

Kardhiqotë njollosën nderin

Bëhem gjarpër, të prish gjumin

Ta afroj te shtrati lumin...

Shkuli qenërit me themele

Digjua gurët për gërqele

Bëj tërmet, të hapet dheu

Merr ca ditë nga Shënëndreu

Të mbeten pa vënde varri

Të mos mbijë, të thahet bari

Grijua trupin me mëlqinja

Të këndojë qyqja në brinja...

Tek dëgjonte këto lutje

Edhe zoti fshihej tutje

* * *

Hidhet xhindi sipër kalit

Si rrëkeja që rrjedh zallit

Një taborr e ndjek si hije

Shkel në prita pabesie

Mjekrën kreh, siç bënte motit

Ja pikon dërstilë e lotit

Nxjerr pisqollën, i puth buzën

I afron çibukut shpuzën

Dhe mejtohet, fërkon dorën

Cilit “dash” t’ia varë këmborën

Ja një grackë, ja dhe një tjetër

Aliu është ujk i vjetër

Paskëtaj, e dini ç’ndodhi

Valareja tok i mblodhi

Shtatëqind trima preu shpata

Dhe ato foshnjat e ngrata

Si duruan ato nëna?

Kush i qau ato gjëma?

Flok’ i grave palë-palë

I ngarkuar mbi një kalë

Për dyshek të Shanishasë

Prej marazit, jo sevdasë

Që t’i shterej ngashërimi

Ndryshe, lotët si burimi

Vjosa do ia merrte hua

Një ujanë apo një krua

Prandaj ndodh të fryhet lumi

Zgjon Caush Priftin nga gjumi

Tek e pjek Isuf Arapi

E pikon me dhjamë cjapi...

Ndaj, kujdes në Tepelenë

Gjithë ata që besën prenë

U mbytën në pellgje gjaku

I puthi mortja te pragu

* * *

Sheh një yll apo një hënë?

Tepelenën e ka nënë

Aty janë labet e mia

Si bekim nga perëndia

Jo me hapa, po me supe

Ecin edhe bëjnë tutje

Edhe dielli përulet

Mbi nektar të tyre ulet

Që t’ua pijë vesën e syrit

T’ua rrufit ajkën e gjirit

Aty janë zonjat e rënda

Mjerë ai, që i shket këmba

Unë e ndjej kur vjen shtrëngata

Shihni pak malet e larta

Grindet era në bedena

Për një zonjë nga Tepelena

P.S: Duajeni Ali Pashën si shqiptar, urrejeni si monark, po mos harroni, është yni.

Tepelenë, Shkurt 2020.