Blerim Rrecaj: Ndejë në natyrë

Blerim Rrecaj

Ndejë në natyrë

Dhjetëditëshi i tretë i tetorit

Dielli s’kishte si të ishte më i mirë

Më shëndritës e më rrezellitës

Qielli pa asnjë re të vetme

S’kishte si të ishte më i kaltër

As gjelbërimi i pishave më i këndshëm

As bari më i gjelbër e i hareshëm

As drunjtë më të ngazëllyer

Që penel vjeshte ua ka artësuar fytyrat

As lulet më lozonjare qoftë të mbledhura tok

As ato që që rrinin vetëm

As fluturat më të buzëqeshura

Ndonëse të pakta në numër e sall dy-tri llojesh

As zogjtë më të kënaqur e me zëra melodioz

Për fluturimet e aterimet duke u ngutur ngadalë

As aeroplanët më nostalgjikë ardhur a larguar

Që si flutura vërtiteshin rreth poçave të dritës

Kacavarur për tela edhe për tokë edhe përqiell

As kodrat e malet më tërheqëse

Me vello prej mjegulle të mahnitshme

Që mbajnë këtë panoramë kaligjok