Shahin Ibrahimi: Orët ecin

Shahin Ibrahimi

Orët ecin

Ja kaloi një vit, pa ty e dashur

Gjë, që se mendoja asnjëherë,

Sa kujtime, dhimbje, shpresë le varur

Tani për mua asgjë, s'ka më vlerë.

Për ty kujtimet rrjedhin lumë

Sa desha të thurnim ca ëndrra pleqërie,

Më thoje, një kollë më nget në gjumë

Ndërsa ty, të të shoh me "ecje rinie".

Ti kurrë s'ke pasur, drojë dhe teka

Veç lodhje dhe punë për merak,

Oh zot pse të erdhi kaq shpejt vdekja

Si s`munda dot, ta ndaloja pak.

Çdo natë si dritë, më del në ëndërr

Të kënaqësh mallin, që në shpirt më rri,

Më prisje në një shi të dëndur

U shtërnguam fort, dhe qanim me oi.

Qiejt hedhin shira

Dhe ujëra gjithfare,

Shpirti yt i pastër

Ngjan gjithmonë i tharë.

Të shoh mbështjellë prej psherëtimash

Me një kollë, që s`të ndalonte,

Ah jeta jonë, ngritur mes vetëtimash

Kolla, s'e kuptuam se do të rrëzonte.

Gjithçka ka ngelur si atëherë

Por shpirti ynë nxjerr lot, dhe tym,

Ike ëmbël, si psherëtimë pa ylberë

Të vajtuam, por mua më le jetim.

Në përvjetorin tënd, po dal nga spitali

Dëshirën tënde "Ta bëra realitet",

Dhe disa muaj, s'do thonë më "ja topalli"

Në krahë me ty, do kishte me lezet.

Më flet nga lart, me sytë e dlirë

Dhe vetë dhimbjes i ndrron drejtim,

Me lot të larë fëmijët tanë të mirë

Më prit se s`vonoj unë, " Shpirti im".