Mercedes Gega: Një copëz jete

Mercedes Gega

 

Një copëz jete

 

Pas një nate të gjatë dimri,

Ku drita dhe zjarri mungojnë,

Vjen shpresë-zbehur mëngjesi

Tek lypësi që uria mundon.

 

Nga shtrati i gazetave të djeshme

Çohet dhe vështrimin hedh lart,

Me frymën e vakur nxeh duart

Dhe mendueshëm çapitet për pak.

 

Pas një nate të ngrirë dimri,

Një ditë e akullt e pret.

S’e mundon më tepër ushqimi,

Se ftohtësia e shpirtit që ndien.

 

Bashkë me vuajtjet në shpirtin e tij

Mbyll dhe vuajtjet, që s’janë pak.

I ndrojtur, me turp dhe brengosje,

Lypësi i vogël dorën zgjat.

 

Qindarkat e vogla të mëshirës

Në dorën që dridhet, rëndojnë.

Në sytë e nxirë prej mjerimit,

Zemra jetime lot dërgon.

 

Dhe kështu mbaron dhe një ditë,

Një copëz nga jeta kalon.

Drejt shtratit të tij me gazeta

Jetimi-lypës nxiton.

 

Nata për të gjithë sjell paqe

Veçanërisht kujt gjë s’i mungon

Për të mjerin vetmitar është veç natë

E cila shumë mundimshëm kalon.

 

I strukur në vetminë e tij

Yjet magjepsës vështron.

Mbyll sytë me ëndrrat fëminore,

Për një të nesërme më njerëzore shpreson.

 

20.04.2002

 

 

Arsyeja e munguar

 

T'i gjesh një arsye, mos kërko,

Veprimit që arsye nuk njeh.

Arsyen të njihte vepruesi,

Veprimi do t’i mbetej thjesht ide.

 

7.07.2003

 

 

Ku je?!

 

Ku je ti, ëndërr e mërguar?

Në ç’skuta ke ndaluar vallë?

A gjete dot ç’kishe kërkuar?

Atje ku je, a ndihet mall ?

 

Kaloi një vit, dy, tre, sot katër.

E minuti i pritjes kaq ngadalë shkon.

Nëna që le të re, të qeshur,

Mbi flokët e saj sot boron.

 

Çdo dallëndyshe që sheh

Është syri im, bir, të kërkon.

Çdo pikë shiu  mbi qerpikë

Është loti i mallit që më mundon.

 

Ku je ti, lulja e gëzimit?

Ku je, o prehja e shpirtit tim?

Sa larg ke shkuar që dot s’më flet

Vetëm një fjalë për ngushëllim?

 

Në ke gabuar e sot ndien turp

E dot s’ma thua, jeta ime,

Dije se pritja pa përgjigje

Rëndon sa bota mbi zemrën time.

 

Gjithë pasuria e kësaj bote

Nuk vlen për zemrën e një nëne.

Gjithçka që kisha do ta shpenzoja

Të shihja një herë fytyrën tënde.

 

23.11.2005

 

 

Qyteti im

 

Me këpucë të reja sot shkel rrugë të vjetra,

E hapin shkujdesur më s'e hedh dot,

Kujtimet, që dje ishin kaq të freskëta,

Sot shoh që janë plakur, ndiej të kenë ftohtë…

 

Të eci vazhdoj, kam mall, dot s'ndaloj,

Këto rrugë kaq shumë më paskan munguar.

Këpucët e reja, të modës së fundit,

Tani sikur më vrasin, të jenë ngushtuar?!

 

Dëshirë ndiej t'i hedh tej, tutje t'i flak

Dhe lirshëm të eci derisa forca t'më braktisë

Të këndoj me zogjtë, me lulet të flas,

Me ty të çmallem qyteti im.

 

13.12.2006

 

 

Gjurmët e mia

 

Nëse një ditë s'do të jem më

E pranishme midis jush,

Mall në ndjeftë ndonjë,

A kuriozitet ndokush,

 

Le të shohë gjurmët e mia,

Ku shkela, si eca unë.

E mall a kuriozitet do t'ju shuhen,

Se gjurmët do t'ju çojnë tek unë.

 

24.02.2007

 

 

Veç sytë janë po njëlloj

 

Mbi fytyrën tënde,

Shoh e jam thelluar

Flokë, ballë e faqe

Sa paskan ndryshuar?!

 

Koha ka kaluar,

Ka dhënë e ka marrë.

Mbi flokët dëborë,

Ndër sy prehet mall.

 

Mbi ballë e mbi faqe,

Çdo ditë e jetuar

Ngadalë ka firmosur

Me rrudhë të thelluar.

 

Veç sytë s'kanë ndryshuar,

Të thellë e paqësorë

Aty koha ka ndaluar,

Sytë janë po njëlloj.

 

2.03.2007