E shtune, 08.02.2025, 05:07 PM (GMT)

Kulturë

Qazim Shehu: Kopracja e padenjë

E diele, 04.12.2016, 12:44 PM


KOPRACJA E PADENJË

 

QAZIM SHEHU

 

E kërkuam dhe përgjëruam lavdinë

Këtë kopracë të padenjë,

Hutohet, shkroftin ,ndrin

Si kali që do shijë lëmej

E këmbët i dridhen në dobësim.

 

Është gur i çmuar vërtet lavdia

Në pluhur të shekujve mbuluar,

A gur stërralli që nxjerr shkëndija

Eme onur egoje qëlluar,

 

Është bust me hije dështimi

Që vjedh jetën  me qëllim,

E ç`është ajo, mos një gënjeshtër agimi

Që i vidhet natës kur ende nuk po gdhin?

 

Po ata që u shkelën mbi supe

Adhuruesve të pamenduar,ç`janë,

Kujtuan se e gjetën ,kujtuan

Se pranë gjithnjë e kanë,

Këtë korace pafund  e anë...

 

LOJA E MBASDITES

 

Saç i mesditës gatuan

Bukën e mengjesit me brumë

Rrezesh ,që dhuruan,

Zgjime me shkulm.

 

Saç i mbasditës, kupolë ndjenje

Dorë e vënë mbi zemrën e ftohtë,

Puls dashurie i rrëmbyer,

Nga një fjalë që s`mund ta thotë...

 

Kur vjen mbrëmja, ikën saçi,

I ftohur në mungesë rrezesh të ikura,

Atëhere vemë dorën strehë balli,

Të shohim zemrat e uritura...

 

Me verën enjë qeshje të gramshkundur

Ta ngjërojnë bukën e mëngjesit,

Ky saç  bukën na la të qullur,

Nuk e kavurdisi dot nga nge e pangeshme...

 

NË VETEN TIME..

 

Kur portë e mendjes nuk hapet

E mbyllur nga një spazmë idilike,

Dhe ndrojtja në bunkerë guacke,

Mallkon daljen e një teshtime,

E ndjej se më duhet të fsheh

Në brendësi të vetes kaq pamundësi,

Edhe një bukuri që më deh,

Në thellësi të vetes e ndry.

Më është bërë vetja skuta- skuta,

Kthesa dhe bërrylë të fshehtash,

Aq sa  humb adresat  e shënuara

Prej një pahu helmesh,

Që më ferementojnë pamundësitë

Dhe kërkojnë një zjerje e shpërthim,

Dhe kur të fshehta s`u çoj përditë,

Atëhere ngrihem, bëhem trim...

 

BASHKËFAT

 

Ti nuk je si të tjerat,më mirë se ato nuk je,

Ti je thjesht, ajo më e mira,

Në bashkëfatin tim,perlë që nuk ta gjeta

Në kishe shkëlqim apo shkëlqimi ish mashtrim.

 

Dhe erdhe të më gjesh me nge.

Gënjyer nga një rrenë e çastit,

Si një rreze dielli që e shtyn një re

Të përqafojë malet.

 

Mbulesë e gabimeve të mia,

Zbuluese e tyre me takt e pa takt,

Gjëmon gjaku i dashurive

Në damarin si për parainfarkt.

 

Putrat goditëse të viteve

E sjellin nganjëherë te ne kafshën,

Sa më tepër dashurisë i avitemi,

S`e bëjmë njeriun ,po fantazmën.

 

Dëshirat i ngritëm e ngurtësuam

Në një sjellje pa alternativë,

Menduam njëri tjetrin edhe kur munguam

Se unë të desha ty

Dhe ti mua, moj Divë...

 

FLOKËT

 

Ikën flokët dhe shkuan të gjejnë

Rrënjët e djalërisë që mbillet në kujtesë,

Dhe unë s`i bindem kësaj moshe,

Moshës së tanishme ia kërkoj flokët me pendesë.

 

Një paruke, ëndrrave tullace t`u vë,

Ca përfytyrimeve që s`më lënë të qetë,

Ndoshta edhe barit që shkilet me nge

Që jeshilon e më duket i thatë..

.

Shoh si ikin retë e pambukta

Dhe në maja thepash lënurin,

veten nga brinjët që u kruhen

Prej rrezesh që i mbushin...

 

Dhe zgjasin fijet nëpër kryet

E maleve dhe kreshtave,

Pastaj me to ngatërrojnë pyjet

Dhe mjekrat e thepave...

 

Nga to do marr ca fije

Të vë në kokën time të zbathur,

Ndoshta si shenjë djalërie

Që s`ka për të ardhur....

 

ZJARRI

 

Një shkëndijë lind një lot,

Një shkëndijë zjarrin lind,

Ky zjarr nuk ndizet  kot,

Njëforcë e fshehtë e bind.              .

 

Ç`forcë e shkundullon e ndez

Të ngrihet me gjuhë të frikshme

Së pari shkëndijën nxjerr

Si lajm i lemerisshëm.

 

Për të thënë se pas saj

Do vijë llava e shpërthimi,

Që do pushtojë skaj më skaj

Çfarë nis nga fillimi.

 

Veç ndodh,shkëndija shuhet

Sapo feks si një gënjeshtër

Atëhere zjarri ndruhet

Si reumatizmë në eshtër...

 

NË BRITMËN E HESHTUR TË AGIMIT

 

Në britmën e heshtur të agimit rrinë

Ata që jetës dy ditë falas nuk ia morën,

Një britmë lehone,një sy që nxin

Nga vlagë e heshtur e mëkatëve.

 

Në britmën e heshtur të agimit shkojnë

Ca zëra që nuk patën fat,

Veshët e caktuar t`i dëgjojnë

Dhe dielli që mori inat,

 

Ndaj thirri retë që ta mbulojnë.

Rrinë gjithnjë ata që agimin

E mbuluan me një napë mbrëmje të fishkur,

Nga lindi britma,mos dështimin,

E një lehone përcjell me zjarr të stërpikur?

 

Pastajn ë gji të ditës shuhet ngadalë,

Dita mbetet një shëruese e harresës,

Dhe lotët me ngushëllim i shkrin,

Bashkë me pahitjen e vesës..

 

KY DIELL

 

Ulur në prehër qiejsh të largët na gënjen

Sikur të ishte kaq afër,

Mbi tokën kurrizdalë ,ky diell.

 

Dhe  e ndjejmë pranë si një mik që s`na lodh,

Pa i përfillur ngrohtësinë e ndjeshme,

Ai është e vetmja monedhë e artë

Prej të cilës jeta është e bleshme..

 

PENG

 

E kam peng pa një rreng,se fjalën nuk e thashë

Kur dashuria mbahej peng,nga një guxim i zbrazët,

Ky peng që djeg dhe shfaq hijen e tij,

I ngjan një plage që dhemb sa herë bie shi.

 

I ngjan një muzgu që bie me gunën e tij

Sado na mbulon,e ftohta e hijes  drithmë na shtie.

 

Ai është një gur që rri varur mbi hapësirë të zemrës

Pritet të bjerë dhe s`bie.Koha shkon     dhe sjell,

Gjithnjë hijen e tij, si një shtrat të prushtë

ku shtrihet trup i drobitur i dhembjes..

 

NË QIEJ KUJTIMESH TË FIKURA

 

Qiejt e kujtimeve u shplanë

Ranë aq shira ndjesish,

Qiejt veshën njëri tjetrin si cipa qepësh,

Dhe hidhësinë e tyre ia dhanë për kafshim diellit.

 

Mund të shndrroheshin në perde të verbra

Për të mos parë njëri tjetrin,

Po dielli lëshoi aq rreze

Sa perdet vrasëse t`i djegin...

 

KUFIJ ÇASTESH

 

U kallën kufijtë e çastit

Nga era e Jugës,

Po ku është zjarri?

Një puhizë që shkon gushës

Ma kujtoi aty pari.

 

Një petale në horizonte të bruztë

Ishte e jotja gjurmë.

 

Imazhe,telashe ,prurje,

Masë e zbrazje.

 

Ç`t`i numërosh kot.

 

Kur në këpucë varke,

Bredh këmbka jote.

 

Valë e rrjedhës

Prej Jugës ndizet.

 

TETOR

 

Fantazia është një grigjë që humb rrugën

Në tetorin që ec me data të shënuara.

Në një kalendar që rri mbi mur

Pa e parë kush.

E dua këtë muaj.Më  ngjan pas tij

S`do vijë muaji tjetër.

Gjethet e pemëve  marrin ngjyrën e monedhave

Që kërkojnë skonto te vjetër.

 

Po nuk dua datat e tij

Përveç Lumturimit të Nënë Terezës,

E për këtë më afrohet,më ndez aq fantazi,

Teksa aq hutime më ndizen.

 

Sa s`dua ta lë të ikë për në nëntor,

Me hijen e vet poshtë ditëve të vjeshtës,

Ndoshta më bindet dhe bindja ime dhemb,

Kur kujtoj marrëzinë e kohëndaljes së rrjedhës…

 

E PRESIN DHJETORIN

 

E presin dhjetorin të zhvishen pyjet

Si natë e ciknës kur zhvesh yjet.

 

Poterë e qiejve nget retë

Si qe të rëndë me peshë të lehtë.

 

Ditët dridhen,qielli ulet e ulet,

Afër tyre,sikur u thotë:

Për të mbajtur rrobet prej gjethesh

Çdo tentim është i kotë.

 

Dhe ato zhvishen ngadalë si gruaja

Që epshin e burrit s`e do,

Të sigurtë, të drithshëm në zhveshje,sa ajo

Befas ndodh përpak çaste të përkora.

 

Turbullohet qielli ,loti i tij lëshohet

Mbi shtroje të tokës me tërsëllimë e fortësi,

Duke parë si sakrifikohet

Ai që ka më shumë hijeshi…

 

PEZULLI

 

Tej dritares,gjithnjë tej

Është ajo,për të cilën dritarja

E hap një shteg.

 

Ja një re mbi unazë kodrash

Një gisht rruge mban peng.

 

Tej dritares tund e shkund,

Gërritjet hapësirë e tromaksur,

Nga pëlcitjet e gjakut të horizontit të therur.

Nga ethe të vjetra

Nga ethe të reja.

Dhe atje vidhet pagjumësia ime

Shprushitur në delir.

 

Tani do e mbyll atë, të mos ndjej,

Si dridhet nga dëshirat e mbuluar në re,

Hapësira…

Po dritare e gjitha më bëhet shtëpia…

 

SAJIM I SAJIMIT

 

Në këtë botë që sajo

Manekinë në vend të njerëzve,

Edhe unë veproj si ajo

T`i solla lulet prej letre..

 

Lulet që përkund era

Në një lëndinë të largët historie,

As pamjen s`na bien tek dera,

Aromat  i thith në gji të vet era.

 

Sajim i sajimit na shpëton

Drejt rrjedhave të shpupluara këndellëse,

Ndjenja mbahet gjer diku, e spazmon,

Në klithma therëse…

 

NDËRTESA

 

Burrat të bukurën murosin

Se nuk e ngrenë dot ndërtesën

Me themele në shpirtin të femrës.

 

Kur valë e rrugës u fsheh,

Në hijeshin e trupit tënd,

Muret hapën buzët

Të të hurbnin, moj valë.

S`di pse të prapsova tutje

Mos ktheheshe në Rozafë.

 

Ndërtesa ime qe ngritur

E bardhë…

 

LËKUNDJE

 

Zemra përpëlitet

Në sizmikë të hollë fekton,

Me barrë vitesh mbi supe,

Me hone

Ku dot s`i lëshon.

 

Për hapat e pamundura dridhet

Për mendjen guximtare që s`e pyeti.

Sa një grusht mblidhet

Sa një dangë vetullsyri.

 

Sizmiologët që na gënjejnë

Për vatrat e ardhshme tërmetore

Veç dridhjet e saj nuk i gjejnë

I tremben si gjarprit

Në një xhumbël lulore…

 

UJËNISË…

 

Me fisnikërinë e dashurisë

Që ikën zjarr nëpër erë,

U nisa hapësirës së ujënisë

Si gjethe që nga era do të bjerë.

 

Këtu një imazh ,atje një rimë

E mora e vura në buzë,

Atje një fjalë,këtu një sqimë

Dhe tërkuzën e lumit

Me të cilën valët e tij lidha e çlidha.

Po uji s`më  mbajti mëri

Në dejet e tij sa pinin hapësirat,

Dhe kur u shter m`u drejtua ai,

T`i ktheja fjalët

T`i ktheja rimat…

Dhe valët që ia rrëmbeva

Për varka dëshirash…


S`DUA TA BESOJ KËSHTU…

 

Nga syri i qiellit pikoi shiu,

Lot i tij s`duhej të ish,

Përderisa nën erëra ngriu,

Bredhin në skaj dhe një pishë.

Po çfarë ishte ky shi,

Një rrëkajë lotësh duhej të qe,

Ec e veri emrin e saj

Një shfryrje nga qindra re…

Ky shi që qan pa përmallim

Dhe derdhet rrëmbimit të verbër

Është shi a është trillim

I një urrejtje të tepërt?

S`dua ta besoj kështu,

Rënien e tij me rrëmbim,

Po si shtamba që mbushën krojeve

Nuset që i derdhën pastaj me trishtim,

Për të pritur të dashurit në vonim…

 

SHPIRT I TEPËRT

 

Njerëzit shpirtin e tepër hodhën në xhepat e grisur.

Ai qe shpirti i rrugës nga duhej nisur,

Rruga e nesërme për të parë njerëzit mirë,

Prova e dashurisë dhe dashuria si zjarr i arrirë,

Ai s`e afron të keqen, s`e afron ligësinë,

Shpirt i tepër ,larg shpirtit të ngopur,

Me të mirat e rrëmbyer nga të tjerët,

Shpirt i tepër,

në xhepat e grisur kur ranë monedhat që s`na duheshin,

Ku gjeti vend era dhe ngrica të hynte në trup,

Shpirt i tepërt, ardhë nga vetja jonë,

Shpirt i tepër i xhepave të grisur,

Para të cilit, cmira, inati, ndjehen të arratisur.

Shpirti i tepërt është forca,stërmundimi jonë,

Ai çast kur njeriu drejt Migjenit  vrapon.



(Vota: 2 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora