Kulturë
Vahit Nasufi: Rrëfimi i plakut
E merkure, 05.10.2016, 04:34 PM
Vahit Nasufi
RRËFIMI I PLAKUT
Një ditë rrugës kur kalova,
Një plak t`mençur e takova,
Ishte ulur, rrinte vetëm,
I dhash dorë, u përshëndetëm.
Plaku ishte tetëdhjetëvjeçar,
Meqë e kisha bashkëfshatrë,
Iu ula pranë që ta shoqëroj,
Bashkë me plakun të bisedoj!
E pyeta si je me shëndet?
Hiç nuk bëj - tha - jam n`siklet!
Po me pleqëri si po kalon?
Tash ty mixha - tha - të tregon!...
Siç e dinë, tre djem i rrita,
Pleqërinë kështu nuk e prita!
Me shumë mund i shkollova,
Të tre me dasma i martova!
Por, puna ata i detyroi,
Secili n`drejtim t`vet shkoi!...
I morën fëmijët edhe gratë,
Shtëpia jomë mbeti e thatë!...
Dy djem shkuan në qytet,
Tjetri iku në kurbet!
Unë e plaka mbetëm vetë,
Sikur jemi prind të shkretë!
Sy e veshë na kanë lënë,
Mezi bëjmë buk për të ngrënë!
Plaka s`mundet të lajë tesha,
Nuset jetojnë si mbretresha!...
Ata, buk s`gatuajnë kurrë,
E blejnë t`gatshme prej n`furrë!
I lajnë teshat me makinë,
Me fshesë elektrike fshijnë shtëpinë!
Kur na merr malli për një pite,
Asnjëra s`thotë - unë do t`vite!
Kur duan vetë pite të Italisë,
U sjallin te dera e shtëpisë!
Për te mjeku kur kemi nevojë,
Neve s`ka kush të na çojë!
Ne të ngratitit, asnjëri s`dimë,
Kur dhe si ilaçet t`i pimë!...
Sa herë shkoj në shitore,
Të bjejë gjëra ushqimore,
Eci ngadalë t`mos rrëzohem,
Se jam plak, s`mund t`çohem!
Kur vjenë dimri ,shumë na tutë,
Neve s`ka kush t`na i çajë drutë!
Vetë i kanë nxehjet qëndrore,
Jo, si ne, n`fshat me koftore!
Për nipa e mbesa na merr malli,
Na u dogj zemra për së gjalli!
Edhe pse shumë rrallë vijnë,
Edhe kur vijnë, gjatë nuk rrijnë!
Ne kur shkojmë t`i vizitojmë,
Veç televizorin e shikojmë!
Presim sofrën, të hamë bukë,
Nuset rrijnë në fejzbuk!...
Kur u tregoj se sa kam punuar,
Thonë - goja ta ka kërkuar!
S`duan me sy të na shiqojnë,
S`duan zërin të na e dëgjojnë!...
Fort po drojnë t`mos rrijmë gjatë.
E ftojnë taksin t`na çojë në fshat!
S`na pyesin fare si i kemi hallet,
Rend me rend shiqojnë serialet!...
Kurbetçari e ka më keq,
Në shtëpi ka lënë dy pleq !
Sa herë thirrë n`telefon,
Pyet: "Të holla a po donë?"...
Nusja e tij, falët me vend,
Ne, u kemi juve ndër mend!
Dert për Ju shumë nuk kemi,
Dy djem, Ju atje i keni!
Pleqëria, qenka e vështirë,
Kurrë për ne, nuk bëhet mirë!
Nëse dikush nuk beson,
Kur të plaket, do ta provon!
Sa t`jemi të dy, s`kemi dert,
Por, vdekja n`derë na troket!
Ai, që vetëm do të mbes,
Le të lutet ma shpejt të vdes!