Kalosh Çeliku: Kulloshtra

KULLOSHTRA

 

NGA KALOSH ÇELIKU

 

(Dikush hedhë vargje

nga dritarja)

 

Herët, zgjohem me një gotë raki rrushi

Dikushi hedhë vargje nga dritarja.

Imzot, si do të më vrasin te pragu i derës

Ende pa e përfunduar Librin për Nesër.

 

Rrugës eci me duar në xhepa

Dhe, fyellin e Bariut Plak në dorë…

 

(Rrëzë Çukës e rrëzova

edhe Zonjën Vdekje)

 

Gjithë jetën rrëzova gra besnike:

Livadheve. Arave. Mullareve me bar.

Kasollave, në Katundin me kashtë

Hoteleve të lirë. Dhe, të shtrenjtë.

Rrëzë Çukës, e rrëzova edhe Zonjën Vdekje

Shumë lirë u shitë azganja. Thuaj: për pak para?!

 

Grua kurtizane. E salloneve botërore

Megjithatë, një Poet shqiptar: Kalosh Çeliku

Nëse do, e rrëzon edhe pa para në shtrat.

Zonjë, që nuk mund ta shpëtojnë mes varreve

Sotpërsot, as të vdekurit, e as të gjallët.

 

Penën rebele, sot e ngrita flamur mes varreve…

 

(Syri lirik sheh me dylbi

nën Rrap)

 

Vapa si një Zonjë kurtizane

E veshur me zjarr. Tymi kërkon oxhak.

Qiellit t’i hudhë së paku dy xixa mbi çati

Çarshisë t’i bëjë dritë. Fener nën Rrap.

 

Shatërvani moti ka shterë, në Çarshi

Mikes Di nën hije veshur me të zeza

Dexhalli ia theu ato dy shtamba me verë.

Syri lirik sheh me dylbi nën Rrap

Poetin rebel në prehër të Njerkës?!

 

Gji si dikur nuk i jep Mikja. Fuqi për luftë

Varg me nëntë plagë të ngritet nga varri…

 

(Pena ime zjarreflakë

digjet në Oxhak)

 

Pena ime, ndizet zjarreflakë

Nateditë, digjet në oxhak.

 

Dimri kur delë te Kodra e Tikeve

Gunën e bardhë krahëve.

Nata pret të bie, zbresë në Katund

Lëmën të na e pushtojë. Çatinë.

Mundësisht, edhe Oxhakun.

 

Zogjtë, herët kanë dalë nëpër dritare

Cicërrojnë për thërmia buke!

Kokërra misëri rrasin barkun

Hutini, u ka vënë pusi mbi çati.

 

Ujë! Ujë, hudhni Penës sime - zjarr

Përndryshe, flakën ia vura Shtëpisë Publike!...

 

(Bilbil edhe Unë

kam pak Diell)

 

Bilbil, edhe Unë kam pak Diell

Ikë. Lëre çerdhen! Ecë, në mal!

Lumi ku gurgullon e i ke miqtë

Nateditë e përcjellin terrin.E presin Ditën

Në Shkup. Tiranë. Dhe, Prishtinë.

 

Bilbil, edhe Unë kam pak Diell

O burrë, po qe nevoja: Pajtimi kombëtar

Ecë, ta ndajmë përgjysmë Qiellin!

Rrufe, nuk jemi. Po, jemi poetë kombëtar

Pasmesnate, t’i rrokullisim shtambat me verë

Agimin ta presim qafë për qafe me Mike

Dexhallin ta vrasim me dy ibrikë raki rrushi

Mu në ballë, në mes të Bit-Pazarit. Nën Rrap.

Hënëmadhen kulaç ta ulim Nuse në sofër.

Majëmali të Perëndive: Bata Tomorr

Vargjet krahut, me shokë të dalim në mal!...

 

(I besoj këmishës sime)

 

Këmishë e imja dua të jesh: PËRJETË

që të të veshi përditë, përnatë!

E thonë: „ Nuk i besoj as këmishës sime „.

 

Megjithatë, nuk dua të jesh këmishë

Se, duhet të të shpie në pastrim kimik.

E kam frikë grisesh, bëhesh arnë...

 

(Tambëli i Nanës

u bë kulloshtër)

 

Vite e vite e shtrydh vargun

Gjak. Gjak. Dhe, vetëm gjak.

Moti dikur, me kusi i mjela dhentë

Tambëli, që ma dha Nana nëntë vjet

Gratë besnike e bënë kulloshtër.

 

Qengj kam qenë. Populli thotë:

Qengji i butë i thith dy  Nana.

E, Mikja Di: më mirë të kisha mbetur qengj

Fëmij, t’i  thithë dy Nana.

 

Përçudi, Unë u rrita Ujk

Rrunzës hazdisur ende te Lumi

Breg më breg ia turbulloj ujin.

 

Kusinë e kam harruar nën Dardhën Gorrice

Mataren me raki rrushi e kam në çantë.

 

Athua, Nesër: do më zgjoni nga gjumi?!…