Neki Lulaj: Kur gjëmojnë nënat heshtin muzat

Neki Lulaj

KUR GJEMOJNE NËNAT HESHTIN MUZAT

Sot nuk e dua lirikën

Sot

Nuk më erdhi muza e lirikës së vendlindjes së shtrenjtë .

Kur livadheve

kanë dalë kosëtarët e ia nisin ta korrin me këngë.

Oh, jooo

Shpirtin ma trazuan krismat, djepet e djegur cep më cep

E mendjen

ma mjegulloi tymi, vjelljet e barotit, flaka e e plumbi hijerëndë.

Turravrapi

i hienave të tërbuar ma verboi një çast shikimin

Në një ditë maji pa lule

mbetën brenda meje shpërthime, fluturime.

Në pragun e shtëpive

ku shqip kanë përcjellë amanetin, urimin

Bota

fle e qetë dhe mbush mikrofonët me deklarime

Britma vaji

dëgjoj e vrasje, e plaçkitje nga barbarët

E zëri i vogëlushes

këputet si petalja e trëndafilit të përcëlluar

Jam ..

Në fillimin e rrugëtimit të fëmijërisë së mbarë

Mbetëm

Si tel i skuqur kitare për këngën e pakënduar.\

Sot

nuk ma ngjiz shpirtin vargu i ngrohtë i poezisë

Kjo heshtje

e kombit më shtrëngon, më mundon, po më mbyt.

Sot

nuk dua të shkruaj baladë shpirti nëpër Iliridë.

Po himn qëndrese

nuk të lëmë kurrë vetëm, motra jonë e bukur Doruntin

Doruntin Do......  Ilirida ime......,..