Sadulla Zendeli Daja: Nga mërgata në Kosovë

Sadulla Zendeli Daja

 

NGA MËRGATA NË KOSOVË

 

Dita e parë në Kosovën e lirë

Nga Suedia në Prishtinë

Në vitin 2000

Ecja rrugës Nënë Terezë

Pashë një grumbull gurrë

Të bardhë e të kuqë

Kaloi një xhaxha dhe më shikoi

E pyeta xhaxhin për gurrët kuq e bardhë

Nga vini o burr i dheut

Nga Suedia zotëri xhaxhi

Kudo që të shkelësh tokën shqiptare

Veçanërisht dheun e Kosovës

Do të gjejshë gurë të bardhë e të kuqë

Gurët e kuq janë gjaku i Dëshmorëve

Që u flijuan për Liri e vatanë

A gurët e bardhë janë

Liria e Kosovës sonë

 

Me ndihmën e Amerikës mike

Dhe Evropës Fisnike

Na e dhanë lirinë në dorë

Të flijuarit nuk janë më...

Këta të mëparshmit

Të vjetrit a disa të rinjë

Dhe disa ”heronj” të gjallë

U duket se jeta në Kosovë

Pa Serbinë qenka e zymtë

 

Qofshin të mallkuar ata

Që Kosovën e përfolën

Dhe e përfolin

Janë bërë pjesë e korrupcionit

Si hijenat e pabesë veprojnë

Kosovën ta dëmtojnë

Duke thënë se të pafajshëm janë

Kundër njëri-tjetrit parti formojnë

Ndahen e përçahen si tufa ujqërish

Të sulmojnë njëri-tjetrin

Nga turpi i tyre

Shqiptarët vuajnë

 

Të përçarë të ndarë e të sharë

Te korruptuar me qindra vite të vonuar

Armikut shekullor ia shtojnë shpresën

Në Kosovë të kthehet me ta të lidhin besën

E tradhëtarët tanë t‘i kenë mënjanë

 

Të hynë në vallen e tyre sekulare

Për shqiptarët si më parë ditë mortore

Të fillojnë vallen e tyre gjakatare

Tashmë tradhëtarët fshihen në zgërbonjë

Kosova Lindi dhe asnjëherë nuk do të vdesë

Armiku dhe tradhëtia ngordhën përgjithmonë

 

(1 Maj 20014)

 

 

VARRI I STËRGJYSH TIM

 

Pa shenja e pa plis të bardhë

Vëllezër e motra me rradhë

Të moshuar e të rinjë

Shihni varret e të parëve tanë

Kullota është rritë

Sytë u shëndrisin nga lumturia

Duke parë se si po lind Arbëria

 

Pastro këtë sanë të tharë

Mbi varrin e stërgjyshit tonë

Mos lejoni të mbulohen

Me ferra e sanë

Këtu janë të parët tanë

Tregoni o burra…

Si dhe ti o hoxhë efendi

Ku e keni varrosur

Stërgjyshin tim

S´ka varr…

S´ka shenjë…

S`ka emër…

Ju lutem ma gjeni varrin

E stërgjyshit tim!

O shall i mallkuar

O haxhi i shëmtuar

Me Fes Anadolli

Shqiptarit kokën

Edhe në varr ia ke sukulluar

Qofshi për jetë të mallkuar

Që shqiptarin me fes turku e keni identifikuar

Ia keni vjedhur o dinsëza plisin e bardhë

Edhe në shtëpinë e fundit në varrë

 

 

GURËT E ATDHEUT TIM

 

Gurët e atdheut tim

Toka e sokolit trim

Në mëmëdhe

Edhe gurët shqip flasin

O fëmijë mërgimtarë

Mëso gjuhën tënde të shenjtë

Të bisedosh me me zogjtë

Dhe me gurët e Arbësisë

Të flasësh me stërgjyshërit tanë

Të shtrirë nën gurët e atdheut

Pa emër…

Pa shenjë…

Pa varrë…

Të identifikuar me fesat

E turkmenistanit

O fëmijë mërgimtarë

Fol gjuhën amtare

Me stërgjyshërit tanë

Të ringjallen duke qarë

Në Arbërinë tonë të ndarë