Vahit Nasufi: Foshnjat e kurbetit

Vahit Nasufi

 

FOSHNJAT  E  KURBETIT

 

Atdheu ynë qanë me lot -

Deri kur kështu, o Zot?

Shumë bijë m`ikën n`kurbet,

Rënkon atdheu, vaj me det?!

 

Shtëpitë mbyllur i kanë lanë,

Nëpër botë u shpërndanë,

Por, vendëlindjen n`shpirt e kanë,

U priftë fati, atje ku janë!

 

Kush jeton larg shtëpisë -

I humbë shpresat e lumturisë!

Por, kur t`falë Zoti një fëmijë -

Lumturija s`ka kufi!

 

Kur lind foshnja në kurbet -

Gëzim i madh për prind t`vet!

E rrit nëna dy - tre muaj,

Pastaj e le në dorë të huaj!

 

Fëmiju me punë nuk krahasohet,

Por, pa punë s`mund t`jetohet!

Fëmijët e kurbetit kanë ra n`hall,

Rriten si jetima, me prindër t`gjallë!

 

Një grua e huaj kurbetçare,

N`shumë raste jo shqiptare,

Për fëmijë t`huaj s`ka kujdes,

Nuk ka dhimbje, por interes!

 

S`pushon foshnja duke qar,

Ajo n`dorë me celular!

Kush s`ka gjysh ose gjyshe,

Edukohet pak më ndryshe.

 

Kur fillon t`flet me gojë -

Fjalë t`huaja do t`mësojë!

Fëmijët që lindin në kurbet -

Shumë pak flasin gjuhën e vet!

 

Vazhdon jeta ditë për ditë,

Dalë nga dalë vjen duke u rritë,

Traditat tona nuk i mëson,

Mëson kulturën ku jeton!

 

Kur fillon t`shkojë në shkollë,

Inteligjent dhe mendjehollë,

Me qejf shkon n`këlasë t`parë,

Por, arsimtari s`është shqiptarë.

 

Me vëmendje e dëgjon,

Alfabetin kur ua mëson,

Por, jo n`gjuhën tonë amtare,

Jo, si n`atdhe me abetare.

 

S`do t`mësojë kurrë për atdheun,

Jo,  aspak për Skënderbeun,

As për flamurin tonë kombëtarë,

Sikur s`është nxënës shqiptarë.

 

Ai fëmijë që lind n`kurbet,

Nuk pëlqen atdheun e vet!

Aty ku lind i ka lezet,

S`ka më t`mirë - thotë se ky shtet!

 

Sa herë shohin televizor -

S`duan program satelitor!

Për programet atdhetare,

Interes nuk kanë fare!

 

Vallet, këngët, pak i dëgjojnë -

Nuk i luajnë as i këndojnë!

Me përbuzje i shikojnë,

Më shumë t`huajën e adhurojnë!

 

Brengë e madhe është qe besa,

Kur t`vjen koha për martesa,

Si për meshkuj, ashtu për femra,

Marrin atë, që ua do zemra!

 

Shumë prej tyre aspak s`mendojnë,

Se n`martesë mund t`gabojnë,

Dashurohen n`shikim t`parë!

Nuk ka dert pse s`është shqiptarë!

 

Nga vendlindja e vet kush iku,

I kërcënohet shumë rreziku!

A ka kurbeti ndonjë meritë?

Ndoshta po, por, t`mira mos pritë!

 

Qoftë mallkuar ky kurbet,

Kombit tonë vrragë i mbet!

Pse dy shqipe, shqip nuk flasin?

Por, n`gjuhë t`huaj që s`i përkasin!

 

Schaffhausen, 09  prill  2014