Qazim Shehu: U mora me ty...

U MORA ME TY…

POEZI NGA QAZIM SHEHU

 

U mora  me ty e shkrova këto vjersha,

E ti s` i lexove kurrë,

Kur rende drejt shtigjeve të lehta,

Me zemrën tënde akull, timen furrë

 

Kur njëra është akull e tjetra digjet,

Ndodh që zjarri akullin s`e shkrinë,

Veç në dashuri natyra s`i shtrin ligjet,

Edhe pse prej natyrës kemi dashurinë…

 

 

KOHERRËSIRË

 

Kohë  e pagojë,

gisht në sy..

trumbeton e shfryn,

bori.

 

Kohë e dyndur

E zbrazët si një femër,

Kur u shet hiret,

burrave lypsarë,

në kërkim

të dashurisë së parë.

Dhe kur nuk e gjen,

Në shi e në llohë,

Vetiu verbohet,

Veten mos e shohë

 

 

SHPATINA

 

Tek ju, malësorja, kaloi shpinëngarkuar,

me barkun e zënë e furkën nëpër duar,

Tek ju kaloi miku dhe erdh në natën e zbrazët,

Prej tij tymuan më tepër oxhaqet.

Nga fshati ju ngriheni dhe merrni gjithë drejtimet,

Horizontet i shtyni në një qiell të rimët,

Në një qiell të errët, të kthjellët e trazovaç,

Nga ju zbresin përrenjtë dhe zërat i mblidhni lart,

I ndani nëpër pyje në kreshta e thepa,

E sërish i mblidhni, i sillni në shtëpitë e vjetra.

Ju mund mos ishit ,në vend tuaj të qe një fushë,

Po ritmin e kujtimeve si ju s`e ngjit kush…

 

 

ËMBËLSI

 

Me dritë kjo botë është mbushur,

Konturet i ndriçon bujarisht,

Sa një errësirë do i bënte mirë,

Për ta parë më ëmbëlsiht….

 

 

NJOLLA

 

Në fund të rrugës të pashë,

Njollë e bardhë.

Në fund të rrugës renda,

Të kap e të shpie në fillim,

A kapet njolla,

Mike?

Sa herë kur  më duhet të   kthej,

Për tjetër drejtim,

Në këtë rrugë,

Në mes,

Gjer në fund shkoj dhe njollën,

Me ngjyrë tjetër e ndez.

 

Po ti nuk je,

Errësira të thithi,

Dhe kjo rrugë që i zbraz njerëzit,

Në një vrap apokalipsi.

Dhe kjo rrugë në fund të saj,

Me të njenjtën perspektivë të ngushtuar,

Unë rri përherë dhe njollën e mbroj,

Në instiktin tim të verbuar.

 

 

GRUSHTI

 

Si rrobë e shurdhit që ndjen erën dhe s`dëgjon,

Borxhi shfryn mllefin në xhepin tonë.

Në xhepin tonë të pafuqishëm,

Fusim grushtin e ligjshëm të Migjenit.

Pastaj si Migjeni e kërkojmë atë,

Dikush na shkëput prej tij dy gishta,

E lart na i ngre…