Vullnet Mato: Ne ilirianë kastriotistë

Vullnet Mato

NE ILIRIANËT KASTRIOTISTË

Fryjnë erëra të forta, që të çgjyroset natyra,

me stinë të përziera në Adriatik e në Ballkan.

Por ato s’kanë aq fuqi sa të ndryshojnë fytyra,

të trashëguara nga geni i lashtë indoeuropian.

Ne jemi bij të nënës arbërore, prej fiseve ilire

dhe nga nënat serbe, greke, turke nuk kemi lerë.

Kemi vetëm fqinj të ngulur pas nesh në këto brigje.

dhe perqark gadishullit, s’kemi vëllezër të tjerë.

Ne jemi ende gjallë dhe një komb në mëvetësi,

se na ka mbajtur në këmbë shpata e Kastriotit

dhe na ka prirë kurdoherë bajraku ynë kuq e zi,

në çdo majëmali të truallit të dhuruar prej zotit.

Kush harron të vërtetat tona shumëshekullore,

nuk di pse vringëlloi shpatën e madhe Skënderbeu,

pse Ismail Qemali shpalosi flamurin në ballkon Vlore,

nuk di pse Noli predikoi lirinë anembanë dheut…

Ose kërkon qëllimisht të na bëjë popull laraman,

të quhemi turma të hedhura nga erëra rastësore,

të humbasim identitetit tonë të lashtë në këto anë,

ku pikon gjak çdo pëllëmbë e tokës sonë arbërore.

Pra, duhet te dijë kushdo që kërkon gjakra të ndezi,

duke na ndërruar prejardhjen në emër të miqësisë,

se kemi qenë, jemi dhe do mbetemi brez pas brezi,

vetëm një komb, një ngjyrë e ilirianëve kastriotistë!...