Ilir Muharremi: Nuk ka dashuri

Ilir Muharremi

Nuk ka dashuri

Ta shohë a mund të sfidohem me të

Është më e bukur se unë, jo

Në fakt më duket

Kam dhembje, koka kërcet

Sytë nuk mund të ngulitin imazhin e saj

Ajo më sfidon.

Atëherë çfarë kërkoj të ngjitem

Dergjem pas asaj, asaj kokë gjatës,

Asaj, që ngre pyetjen

Nuk e dua për trup biologji

Platonike për mua

Biologjia përdorë dashurinë

Shfrytëzon në ekstrem.

Nuk jam sonte poet, nuk mund të thur vargun

Lirohem nga rregulli

Frymëmarrjen ma merr

Bëhemi tok

Ajo mbanë vetën kursen fjalën, shpirtin

Unë poashtu përpiqem të bëhem si ajo kursimtar

Jo, momenti vendos dhe jeta

Kështu duhet vazhduar mbi atë që është

Fiton ajo i nënshtrohem

Logjika tradhton ndjenja buçet mbi mua

Mbi atë që lëshohet lehtë, që dhuron çdo ndjenjë

Oh sa jam fëmijë i tregoj për ndjenjën

Ajo gëlltit dhe nuk pranon

Mbanë në grusht mendimin tim

Napoleon është më bënë satirë servil të Dionisit

Përpiqem të  jem Thespis, nuk mundem, nuk mundem

Platonike është  nuk më duhet biologjia e saj as filozofia

E thjeshta nga buzët e saj të trashë

Imagjinon nuk i prek

Gjuha ime mbetet aty ku është

Kërkon ngrohtësinë biologjinë

Pa prekje pa dashuri fiksim iluzion

Ekziston,

Ledhatimet acarojnë djersitin ndjenjën e lodhin

Ajo prapë Platonike Afroditë...

Nuk ka prekje pa Platonin

Nuk ka ledhatime të gjoksit pa ndjerë në fillim

Nuk e dua.

Unë dorëzohem pas kënaqësisë

Përpiqem ta frenoj koti

Ajo poashtu mbron egon moralin

Të dytë jemi instinkt i lashtësisë

E vërteta Platonike ekziston

Vetëm kështu ajo mbron vetën

Nuk e beson kërkon më tej

Unë përshatës, por jo

Ndjenja vendos epshi shkrin

Bëhemi të dytë epsh

E shkurtër për tu kujtuar

Prekja bind ndjenjat

Lejom vetëm një herë se më nuk do të ketë dy herë