Mendime » Nexhipi
Reshat Nexhipi: Të rrosh sa malet o Sali
E merkure, 21.11.2012, 07:58 PM
,,Debat,,
rreth tekstit në vijim,
shkruar në murin e objektit të
Kongresit të Alfabetit në
Manastir, nga person i pa identifikuar
Të rosh
sa malet o Sali, që solle
dy mbretër tanë në Shqipëri
Nga Reshat Nexhipi
Hyrje
Sjellja e shpatës dhe përkrenares së Skenderbeut nga Viena si dhe të eshtrave të Ahmet Zogut nga Parisi në Tiranë, si ku do, ashtu edhe midis shqiptarëve të Manastirit, ngjalli interesim të jashtëzakonshëm. Ithtarët e PS-së, lidhur me mbretin, nuk lanë gjë pa thënë kundër kryeministrit, duke përdorur fjalë më banale të kopijuara nga ato të palës tjetër, sidomos ato të dy papagallëve të Fiks Fare-s etj, kurse ithtarët e PD-së, të cilët në Manastir, janë në numër disa herë më të madh se ata të partisë tjetër ishkomuniste, kryeministrin e ngrenë në qiell. Njëri nga këta të fundit, duke shfrytëzuar 104 vjetorin e Alfa betit gjegjësisht vizitën që i bëhet objektit të Kongresit, në një mur të këtij të fundit, kishte shkruar fjalët që qendrojnë në titullin e këtij shkrimi. Mirëpo, ndonjë nga të palës tjetër, me të lexuar, i kishte fshirë, prandaj dhe nuk u identifikua dot autori i këtyre fjalëve, sa të thjeshta, aqë edhe inhteresante, nvarësisht kush si i kupton dhe si i tingëllojnë në vesh.
Bisedë rreth Ahmet Zogut
Për tekstin
në fjalë u informova
gjatë vizitës që bëra në një
familje manastirase, për t ia
uruar fejesën e
djalit të saj. Aty gjeta plot
njerës të cilët
objekt bisede kishin
pikërisht atë
që ishte shkruar
në mur. Për shkak
të moshës, të gjithë
u ng
ritën dhe
më bënë nder,
përveç një prosocialistit dhe
komu nistit të përbetuar, i cili,
kuptohet pse, nuk lojti nga vendi. Duke
e ditur
profesionin tim, si me
qesëndi më pyeti,
ç farë men
dim kam për
shkrimin në fjalë dhe, pa pritur përgjigjen, filloi
të shprehet
me fjalë më të
pahijshme, sidomos në
një mjdis familjar, për autorin anonim. ,,Si është
e mundur të
lavdëroro
het njeriu
që solli koskat
e tradhëtarit më
të madh të Shqi
përisë dhe
ai që serbëve ua shiti
manatirin e ,,Shën Naumit,, dhe
që me ndihmën e tyre rrëzoi
Fanolin, kur se në
vitin 1939 rrëmbeu floririn
e Shqipërisë dhe ja
mbathi këmbëve,,.
Tu
them të drejtën, edhepse polemikat
dhe zënkat nuk
janë në natyrën e karakterit dhe
edukatës time familjare, mu ngritën flokët përpjetë
dhe vendosa ta
kundërshtoj, por njëri
që ki sha pranë,
më tha: ,,Është
djalë i një komunistit
dhe pakë çakërqef nga rakia, prandaj mos
u mer me të,,.E dëgjova dhe për
të mos e
prishur gëzimin familjar, heshta,
por, në
shenjë mos
pajtimi, tunda kokën, duke
i dhënë në
dijeni ati dhe
të pranishmëve të tjerë
që nuk është ashtu
siç thotë ai. Kjo, me siguri, u dha
guxim të tjerëve që t i përgjigjen. Njëri prej tyre,
siç duket, mjaft i lexuar, veç
tjerash, i tha: ,,Është
e vërtetë ajo
për manastirin, por
në vend të
tij, Shqipëria mori nga
serbët disa vende
të tjera në veri,
të cilat ishin
shumë më të
vlefshme se manastiri,
a po jo
Zotri profesor?,,- ,,Ashtu është
- i thashë, gjë që e nxiti
edhe më tepër
t i kundërvi het provokatorit
komunist, të cilin, sa vura re, pothuajse tërë të pranishmit e
urenin pa masë,
sepse asnjë prej
tyre nuk e mbështeti.
,,Është e
vërtetë ajo që me ndihmën e serbëve, Ahmet Zogu
rrëzoi Fanolin, por këtë e
bëri jo për t ua
dhënë atyre Shqipë rinë, por për
të penguar depërtimin
komunist të Fanolit, i ci li, si prorus, e mbolli
farën e Rusisë
dhe Beogradit në Shqi
përi, prandaj dhe
ajo u bë komuniste, vegël e Titos,
e jo de mokratike,
kapitaliste, si Amerika, Anglia,
Franca e të
tjerë, edhe pse edhe
ato luftonin bashkërisht
me Rusinë kundër
Hitlerit, pra ishin në të njëjtin bllok -tha një
nga të pranishmit, duke më
parë mua se si do reagoj. I dhashë në dijeni
se e ka pothuajse tamam, duke
shtuar unë edhe
ndonjë shkak tjetër në
lidhje me çështjen në fjalë.
Ithtarit
të PS-së, siç duket,
iu harxhuan ,,fishekët,, dhe duke
mos patur
kontraargumente për të
demantuar ato që u
theksu
an më sipër,
u përqendrua te
,,grabitja,, e floririt
nga ana e Mbretit
dhe largimi i
tij nga Shqipëria.
Për këtë, nuk
pati guxim të
përgjigjet ndonjë nga të pranishmit, prandaj, iu dr
ejtova unë dhe i
thashë: ,,Shiko, Zotri i nderuar, Ti
nuk ke faj që ke
mendime të gabuara,
se i ke lëxuar nga
librat e Titos
dhe të Enverit,, dhe
e pyeta ç farë
profesioni ka. ,, Jam berber,,
-më tha,
me zë të
butë dhe të qetë, sepse kishte
filluar t i dalë rakia, ishte bërë esëll dhe,
mbase po bindej
që gabon
Unë vazhdova: ,,Nëse Ti tregon
diçka lidhur me
zanatin tënd unë ose
kushdo tjetër, do të besomë,
prandaj edhe Ti, duhet
mua, si
historian që jam, të
më besosh dhe
fillova t i sqa
rroj: ,,Eshtë
e vërtetë ajo
që thua lidhur
me ikjen e Mbre
tit dhe
marrjen e floririt,
por atë ai
nuk e bëri në kokë
të vet, por me
vendimin e Parlamentit, sepse,
me largimin e
tij i tregoi
botës që nuk
pranon okupimin italian,
kurse sa i ta
kon floririt,
ai ishte dhe
mbeti pronë e
shtetit të Shqipëri
së, përndryshe, po ta linte, do ta rrëm bente Italia...,, etj.etj. Nuk më kundërshtoi dot, edhe pse, nuk pretendova që jam plotësisht në të drejtë....
Paraqitja interesante e zonjës së moshuar
Asaj, siç duket, komunisti në
fjalë, i kishte erdhur
majë hun dës, prandaj
dhe përfitoi rastin
për t u çfryrë
me të. ,,Si nuk të vjen turp
që përmend manastirin, po ç je ti
more njeri, shqip tar apo
kaur që të paska mbetur
meraku në atë
kishë. Po ç i duhej manastiri Shqipërisë, more njeri, mirë
bëri që ja dha, se
tërë ata të
Pogradecit, do bëheshin kaurë. Po
të ishte xhami,
me siguri se
nuk do t ua jepte. A
është ashtu more
vëlla,,? m u drejtua
mua. Qesha dhe nuk
bëra zë, se nuk më vinte mirë ta ndërpres, as edhe
do ta bindnja dot lidhur me
këto çësh
tje
fetare, por, megjhithatë, përmes shikimit, bëra sikur pajtohem
me të, prandaj ajo vazhdoi me ,, sulmet rafale,, ndaj komunistit
,,Ti,
more evlat, kur
të zësh në gojë Ahmet
Zogun, duhet të març avdes
dhe të lash mirë
gojën, sepse familjen
e gjyshit të
tij e ka
vizituar një Baba
bektashi i cili,
i kënaqur nga
mikëpritja fisnike që ju bë, ka
uruar të
Zotnë e shtëpisë, du ke i
thënë që nga
familja e tij do dalë
një njeri të
cilin do ta njohë
tërë bota dhe
urata e tij u
bë,, -tha ajo, duke aluduar te mbreti
i Shqipërisë dhe duke
shtuar se ajo uratë
do ta zërë edhe
atë që solli koskat
e mbretit në atdheun e vet, pran
daj dhe ai
vazhdimisht po fiton dhe
do fitojë, sikur ju komu
nistët të hidheni
përpjetë dhe ta bëni dhëmbin sa
të qenit, kurse atij që shkruavi ato
fjalë në murrin e objek tit ju bëftë dora flori,, etj.etj.
Tunda kokën
për çka tha ajo,
sidomos për ngjarjen
intere
sante dhepse ndoshta e sajuar, lidhur me uratën e Babait, e cila, të them të drejtën, mu duk e mirë dhe më bëri kureshtar për ta dëgjuar se çdo thoshte pastaj, por, në ndërkohë, më kër kuan në telefon dhe patjetër duhet të shkonja, prandaj kërkova lejë nga i zoti i shtëpisë, dolla përjashta, duke thënë me vehte: ,,Eh, çmund të dëgjosh nga njerëzit e thjeshtë....,,!!
Ps. Për shkak se çështja e sjelljes së eshtrave të Ashmet Zogut është aktuale, e pashë të udhës, të paraqes edhe shënimet në vijijim.
Ahmet
Zogu, sipas Fisherit. Ky historian i madh amerikan Ah
met Zogun
e cilëson si një politikan shumë të zgjuar “që diti të përfitojë maksimumin në
përplasjet diplomatike me Italinë dhe Sërbinë në emër të formimit të kombit
shqiptar. Sipas tij “Shpa
llja e
mbretërisë ishte një veprim i zgjuar, pasi kjo formë regjimi i përshtatej
regjimeve mbretërore që e rrethonin Shqipërinë dhe në ndërkohë, ishte forma më
e mirë për të mbajtur Shqipërinë të Bashkuar”.
Ahmet
Zogu, sipas Geralldinës: “Mbreti Zog im shoq i dashur, qe një personalitet
shumë i dalluar. Ai lidhi një grup fisesh të ndara, në një mbretëri të
bashkuar, në një shtet të vetëm. Ai më tepër se kushdo tjetër, krijoi
Shqipërinë moderne dhe i dha asaj Kodin Civil, më të përparuar të Evropës
Lindore. Ai pajisi vendin e tij me shkolla dhe spitale. I mungonte vëtëm koha
ta kishte shpënë shumë përpara vendin dhe popullin e tij e ta bënte të lumtur.
Këtë kohë, një diktator fashist dhe lufta botërore ia rrëmbyen nga duart. Në
muajet e parë të 1961-shit, në një cast mbeti vendosi të shkojë në Paris, për
t’u takuar me presidentin De Gaulle dhe me disa miq të tij të vjetër(Me siguri lidhur me çështjen shqiptare-RN? )Ky udhëtim
i bëri keq dhe u sëmurë kaq shumë sa që e çova në spital, ku edhe vdiq”.