Poezi nga Enkelejda Kondi-Masseboeuf

Enkelejda Kondi-Masseboeuf

HESHTJA E NATËS..

Jemi bashkë ti dhe unë sot në heshtje

Gjumi më ka ikur larg, drejt reve...mjegullës

Qerpikët më rëndojnë, gjumi më është vrarë

Nga lodhja, mërzitja...zhurma e ditës...

Ti qetësinë më ofron, pështjellime mendimesh

Ëndrrash të strukura diku në harresë

Shtrati ngeli i ftohtë dhe ti vetëm sonte

Nata me heshtjen e saj po më magjeps.

Mbase është heshtja jote që më tërheq

Ose e zeza errësirë ngjyrë tradhëtare

Të hap zemrën më tërheq, me ty të flas

Nëpër ëndrra me sy hapur, lajkatare...

Përkundmë më një ninullë të ëmbël nëne

Hënën dhe yjet leri qiellin të ndriçojë

Lëre gjumin të më marrë në krahët e butë

Nesër, ah nesër, dita plot gaz e Diell do më zgjojë....

NE  PARK

Ku pranvera kish puthur

Buzët e virgjëra

Ku me erën e barit të njomë

Dehej tërfili.....

Dhe e brishtë kish çelur

Fletët e para manushaqja

Kështu ishin ato ditë Prilli

Me Ty.....

Aty....

DIMRIN

Më kërkove zemrën nga akulli ta nxirja

Nga dimri ku kish veç acar e ftohtë

M'u lute pranverës mes lulesh të vija

Aty ku dashuria derdh rrezen e ngrohtë.

Sa shumë vështirë e pata të shkoj

Të lija pas dimrin e akullt, ftohtësinë

Kisha mësuar zemrën në dimër ta shoh

Kurajë s'kisha ta ndërroja këtë stinë.

Eja, më the, ka dhe stinë të tjera

Aty ku Dielli buzëqesh e ngroh ç'do ditë

Lere zemrën të hazdiset, moj e mira

Mes dallgëzash të kaltra....të luajë me stuhitë.

Erdha e ndrojtur...në dritën e Hënës

Dimrin e lashë pas në kujtimet e harresës

Të pushtova.....dhe shkrinë akujt e viteve

U bënë lotë.....në lëndinën e kujtesës.

PERËNDIM DIELLI...

Në pasqyrën e lëmuar të detit

Thyhen reflekset e puthjes së horizontit

Puthitur deti dhe qielli

Si dy trupa lakuriq të përqafuar

Në shtratin e vagulluar të qiellit

Dielli është dëshmitar

Turpëruar fsheh syrin......

Me fanatizëm prezervon këtë intimitet

E mahnitshme ngjyra blu turkuaze e thellësive

Dhe e kuqe, portokalli përqafimi i horizonteve...

E magjepsur nga kjo tabllo natyre

Përkundem nga vala shushuritëse

Puhiza e jodtë-të përkëdhel mendimim tim

Ndjesi magjpse, meditim, admirim

Natyrë të jetë a mrekulli ky perendim!!

KUR MË SHFAQESH TI...

M'u shfaqe si agim mëngjesi

Me sytë e bukur .......lyer

Makijazhi i ylbertë i Hënës

Ngjyrat e dashurisë i ngjeu

Me penelin e ëndrrës...

M'u shfaqe skulpturë

e mermertë, e bardhë

Nga rrënojat antike

Kur dashuria brengosur

Kohërave ju qëndroi stoike.

M'u shfaqe si zanë mali

Nga bjeshkët e larta

Shqiponjave ju more shikimin

krahëve zemra ju dha forcën

Drejt meje nise fluturimin.

M'u shfaqe kur kisha etje

burimeve të shterpa

Gjinjëve të tua piva

e më s'u ndala

Dhe ja.....m'u përtëri jeta..

ËNDRRA E NJË VAJZE.

Në krahët e Morfeut gjeti prehje

Trupi me natën e ëmbël u shkri,

Prehjen e puthjes lehtësisht gjeti

Në shtratin e ëndërrt e ëmbla dashuri...

Sytë janë mbyllur, janë nisur larg..

Të shohin se di se ç'mrekulli,

Të vij dhe unë në atë botë

Në shtratin ëndërr të fle me ty?!....

PUTHMË

Merrma fytyrën ndër duart e tua

Dhe vështromë ëmbël drejt në sy

Flokët përkëdhelmi, gishtat bëji krëhër

Puthmë plot me ndjenjë, ashtu siç di ti...

Pëshpëritmë ëmbëlsisht tek veshi

Thuami të dashurat fjalë që pres

Dhuroma erën e trëndafilave të kuq

Puthmë, që Dielli të shkëlqejë mes resh....