Luan Çipi: Elegji për Sezai Hoxhën

Luan Çipi

ELEGJI PËR SEZAI HOXHËN

Një lajm i beftë:  një jetë e shuar,

Njoftohet  larg prej Shqipërie

Një shok i mirë, një mik i çmuar

U nda nga jeta prej pleqërie.

Iku një engjëll, një i pa fjalë

Po me mend dhe punë shumë

Dhe la brengosur vajzë dhe djalë

Gruan, nipollët, lum e për lumë.

E  kisha shok në dhjetëra vjet,

Lozur e rritur tok,

Qysh fëmijë në kum e det.

Tani u bë për lot,

Që dot si mbaj, s’jam më i ri

Dhe shpejt më mposht mallëngjimi

Mendoj për ty, o Sezai

Dhe më pushton hidhërimi.

Po  kujtoj  9 vjet më parë

Të festuam 70 vjetorin

Dhe kënduam të pandarë

Ja sesi, rrini dëgjoni:

Ne, shokun, me simpati

E shikojmë drejt e në sy:

Folna, inxhinier, dy fjalë,

Zëri yt relikt e rrallë

Të gjithë flasin, përrallosin

Botën mbarë e prapë shpalosin

Sezua hesht s’e thotë një fjalë

Rri i heshtur, zë padalë,

Veç dëgjon, qesh, të shikon,

“Fol, ti, fol, s’më bëhet vonë,

As kush vjen e as kush shkon”

I fituar kush duron.

Jemi sot, nesër s’do jemi

Dimë nga erdhëm, s’dimë ku vemi.

Ai, trimërisht qëndron,

Nuk e “dredh”, nuk gjarpëron.

Të mbetet ballë-përball

Në çdo punë e në çdo hall.

Dhe pse s’flet, ai vepron,

I pari në çdo aksion.

Shokët e mi, o ju vlonjatë,

Që mblidheni për këngë e vaj,

Vëllazërisht me kryet lart,

Mbahuni burra, me kurajë!

Çikago,25 Mars 2011