Këze Kozeta Zylo: Sytë e nënës

E lumtur midis prinderve, Takim pas 8 vjetesh, Tirane 2005

Këze Kozeta Zylo

Sytë e nënës

Streha ime, strehëz e ëmbël,

Erdha sonte nëpër ëndërr,

Aromë mora tek saksitë,

Sytë e nënës m’u bënë dritë…!

Hapa portën me ngadalë,

Dhe në gjunjë rashë përdhe,

Një këngë labe e pikëlluar,

Më prishi ëndrrën, për atje.

E rrënqethur, me vrap çohem,

Vetull e hënës mbi nënkresë,

Aty qëndroi gjersa u ktheva,

Besnikja ime, sa të vdes.

Lulemëllagat

Ja ku erdha përsëri,

Mezhgorani im,

Dhe u ula në gjunjë si fëmijë,

Para portës sime të drunjtë!

Në vetminë përpirëse,

Preka lulemëllagat

E shumëngjyrshme,

Të vetmet që lulëzojnë cdo vit!

Ato çelin nga dashuria e nënës sime,

Dhe shpirtëzojnë sendet që s’preken më,

Nga askush…!

Në virgjërinë e luleve të kopshtit,

Enden ëngjëjt përreth,

Ndërsa gonxhet e trëndafilave,

Gjithë aromë,

Ulin kokën,

Dhe duken sikur thonë:

“Mos na prekni”!

Nga se tashme u mesuam vetëm…

Vetem me vesitjen e shpirtit,

Të nënës sime, ATJE…!

Mezhgoran, Tepelenë, 2008