Cikël poetik nga Makensen Bungo

VARGJE MERGIMTARI

Cikel me poezi nga MAKENSEN  BUNGO

NENE ZEZA

Muaj, vite me pshertima,

Muaj, vite n'vaj e lot,

Prita e shkreta t'me vij djali

Por s'me erdhi as ket mot.

Asnje fjale e asnje leter,

Ti kercure mua me le.

I them eres te te flase,

I pyes zogjte se ku je.

Ku je futur? Ku ke mbetur

Kaq koh' me djal' pa djale

Shoket vijne i gzojne nenat,

U ne e mjera mbeta n'shkalle.

Ku nuk shkova per te pyetur,

Por nje fjal' s'ma than' per ty.

Ca s'ma hapin deren fare,

Ca s'me shihnin dot me sy.

Te kam rritur me therrime

Te kam rrit' me lot e gjak,

Eja, bire,trokit ne dere,

Te te shoh dhe nje her' n'prag!

Eja, bir' mos u vono,

Nuk besoj ta mbyll ket mot

Dite e nate me shume ne shtrat,

Nate e dite gulcima e lot!

Eja, bire, e hape deren,

Te te shoh dhe nje here ty,

T'perqafoj me mall te vale

E te mbyll e qet' kto sy.

Bir' i nenes, shpirt, o xhan,

Vitet kurr ne varr s'do m'tresin

Dhe per t'par ty dhe nje here

Syte e mij hapur do mbesin!

N.Y. 1997

VAJI I MERGIMTARIT

Shkoi nje mbremje ne varreza mendueshem

T'shihte varrin e s'emes koh' pa e pare

Se s'priti dot t'i vinte larg merguar

Dhe t'puthte t'birin gazit duke qare.

U ul prane varrit ne heshtje ngadale,

Me mall shterngoi gurin e varrit n'vaj

Dhe koken vu pastaj mbi ate gure,

Si e vinte dikur femi n'prehen t'saj.

E puthi disa here ai ate gure,

Si e puthte t'emen, kur ishte femi

Dhe me zemren plag' prej mallit per t'emen

Te varri i saj ndezi nje qiri.

Duaret iu gjakosen mes lotesh t'vaket

Kur nisi t'pastroj varr'n e saj t'harruar.

Mes lot've e gjakut pa fytyr'n e saj'

Si n'kujtime e endrra e kish perqafuar.

I tha si i vetem ish endur n'mes t'huajve

Me nje trast, malli e vuajtjesh n'krah renduar,

Por ajo heshti, la kujtimet t'flasin,

Se s'flasin nenat dhe n'varr per t'helmuar.

Por erdh nje cast qe heshtja i fshiu kujtimet

Dhe e ndjeu veten n'heshtje vetem si rralle,

Si vetem kish mbet ajo nen' mes varresh

Mes nje heshtje, qe thoshte mijra fjale.

E puthi prap gurin e varrit t's'emes

Dhe me lot e njomi si t'ish femi

Dhe u ngrit, te ike me zemer coptuar

Duke i premtuar se do t'i vij perseri.

Dhe iku pastaj per n'vende larg merguar

Mes dbores s'ngrire e dallgeve n'stuhi,

Duke jetuar me kujtimet e nenes,

Qe pret t'i shkoje prap,  t'i ndez nje qiri.

TRI LETRA

Ne letren e pare

ajo i shkroi te dashurit:

-Mos me harro!

Ne letren e dyte

     ajo e pyeti:

- Kur do kthehesh?

 Ne letren e trete

        ajo iu lut :

 -Eja, te shihemi edhe nje here!

Ajo  i ruajti

letrat

me mall

ne gji,

se nuk e mesoi

kurre adresen e tij.

BISEDE MES NESH

Njerzit u bene

fjale,

njerzit u  bene

letra.

Fjalet

shuan mallin,

letrat

ndezen zjarrin,

zjarrin e pashuar

per njerez t'merguar.