Vullnet Mato: Grabitqarja e djeshme

Vullnet Mato

GRABITQARJA E DJESHME

E djeshmja m’i përdori sytë

për Marksin dhe thepin e pushkës,

më pengoi zotësinë,

për të më barazuar me proletarin,

më rraskapiti krahët,

për të më paguar me tallonin e bukës,

më incizoi te shiriti i zorrëve

këngën e kursimtarit.

E djeshmja më injektoi

frikën e burgosjes nga intelekti,

më dogji frymëzimin,

për të ushtruar artin shabllonist,

më dogji dashurinë,

për të mastrubuar në ëndrra seksi,

më grabiti kohën, për të pritur

mashtrimin e lugës së florinjtë.

E djeshmja më la qiradhënës

te shtëpia betonarme e shtetit,

më bëri memec për mangësitë

e nevojave të domosdoshme, 

më hoqi dinjitetin për t’u bërë

“Leifen” i eksperimentit,

më dërgoi te “rinia vullnetare”

për pleqëri të parakohshme.

Të gjitha, të gjitha m’i rrëmbeu

grabitqarja e djeshme,

fsheha vetëm zemrën

që më rrihte për të nesërmen...