Janaq Pani: Rrëfehem përse shkruaj...

RRËFEHEM PËRSE SHKRUAJ...

Nga Janaq Pani

Rrëfej pse mendjen ve në punë

që nga këndej, të largëtat dhera,

po ndryshe s'ka si shfaqem unë,

të çoj te miqtë disa vlera.

Nuk kam pse mirrem me të tjerët,

si kanë shkruar, çfar' lanë pa thënë,

me poezinë jam njohur herët

e nuk jam shfaqur "një herë në hënë."

Nuk jam i ngeshëm, e prandaj shkruaj,

e ke në dorë ta ndërtosh jetën

ti vetë, o mik, në dhe të huaj

për vitet që mbi shpinë të mbetën.

E Muzës të më vijë s'i lutem,

ajo gjen kohën e vjen e qeshur

në orët, në krevat kur futem,

se dashka të më gjejë të xhveshur,

nga gjithë hallet që dita bie,

(pa halle s'gjen njeri në botë):

"Pa shtro kurrizin si të ka hije

e vargje thurr" - ëmbël më thotë.

Kënaqe veten në rradhë të parë

pastaj për larg nis frymëzimin,

te miqtë e shokët udhën të marrë,

që mbetën larg mbas shtegëtimit.

Për trojet e të parëve, meraku

të rri në shpirt si gur i rëndë,

e t'i arrish nga larg, së paku

mallin e brengën ti e bëj këngë.

Nga fjalët shqip që nxjerr prej goje

përzgjidh atë që ka më vlerë

e vishe nuse e zbukuroje

të thonë "sa bukur!" dhe ca të tjerë.

Dhe e mendimit të jetë ferment

për aq sa vlerat ti i njeh,

në mend mos shko për monument

që i ngre vetes, jo mos u deh.

Se para teje të tjerë e ngritën,

e t'i shikosh të bie kapela,

veç dhe ata ca kohë pritën

s'i futën duart drejt e në thela...

Më thosh dikur një plak i urtë:

"Që ta arrish lavdinë, o bir

të duhen "dyzet furrë bukë"

e nuk arrihet me pahir.

E mos u deh nga ç'thonë të tjerë

se "qiellin me dorë e zure",

të mburrurat nuk kanë vlerë

kur dalin si "qoftet prej furre."

E në se ti, me një rresht qoftë

te kjo ngrehinë një gur e ve,

me gojën plot Atdheu të thotë:

"Bekuar qofsh, aty ku je!"......