Poezi nga Sejdi Berisha

P  o  e  z  i

Sejdi BERISHA:

FORMULË E KËNGËS SIME

Pafajësia e syve

Rrëfimi i zemrës

Dhembja e shpirtit

Dashuria dhe lumturia

Formulë e këngës sime janë

Ju lutëm mos i vritni

Janë engjëj

Çuditshëm që këndojnë

DËSHMI

Mos e lëndoni lumturinë

Dhembjen mos e lëkundni

Dy dëshmi janë që digjen

Vetëm kënga është gjurmë e tyre

Si legjendë ëndrrash

KUR TË RRITËN VARGJET...

Kur të rritën vargjet e mia të vogla

Do të janë krenarë

Për dorën time të vockël

E, kur të plakën poezitë e mia

Mbi këngën e njeriut

Me pëlhurë të bardhë veshur

Dritën dhe këngën duke  mbrojtur

Këngët e njeriut do çmenden

I cili edhe sot

Është udhëtar i çuditshëm

Kur të rritën vargjet e mia

Ndonjëherë

Kur të bëhen të mëdhenj

Burra kur të bëhen

Mbi një kodër do të gufojë bari

Në mes të tij një lule

Rri duke shikuar

Duke qeshur e duke qarë

Për fjalën time të pagjetur

Për shkrumbin që më djegë

Kur të rritën vargjet e mia të vockla

Kënga do të plaket

Amshim do bëhet

Rrezja në dritare

KËSHILLË

Këngën

Kurrë mos e fillo kah mesi

Se fillimi do të lëndohet

Kurse fundi

Fundi në gënjeshtër

Mund të shndërrohet

Kurrë mos këndo

Pa të kënduar zemra

E pa të qarë shpirti

LUTJE KRYENEÇE

Kënga ime

Kah do që të shkosh

Më merr me vete

Përralla t’i rrëfejmë njëri-tjetrit

Ëndrrat në shi t’i murosim

Në lotin e shiut

Aty do të gufojë gjelbërimi

Për tu prehur e për t’pushuar

Edhe kënga

Edhe pritja

Edhe unë

Kënga ime

Mos më le vetëm

Se më mallkon shiu

Që shumë e dua

Se do t’më mallkojë

Për këngët që ia kam kushtuar

Pranoje këtë lutje kryeneçe

Kënga ime e pambaruar