Poezi nga Miradie Zymberi

Miradie Zymberi

Kosovë! Gjak, mall e vaj...!

Deshën degët t ' mi këpusin,

por, i mbrojti trungu i fortë.

Deshën trupin t' ma presin,

po e mbrojtën rrënjët në tokë.

Deshën sytë t' mi verbojnë,

edhe pa ta unë do të shikoja.

Deshën veshët t'mi shurdhojnë,

këngën e rritës mos e dëgjoja.

Deshën duart t'mi shkurtonin,

pa to kurrë t'mos ledhatoja.

Deshën këmbët t ' mi thyenin,

Kosovë! Drejtë teje mos vrapoja.

Deshën zemrën të ma ndanin,

por, në mendje të mbaj.

Deshën mendjen të ma hutonin,

Kosovë ! Gjak, mall e vaj ...!

Sot për nesër

Me shpirt të qetë, sonte,

po pritja me padurim.

Por, pritja në shpirt më gërmonte

e pëshpërisja pa përfundim!

Dikur, në heshtje e qetësi,

thurra mendimet për ardhmërinë.

isha luftëtare, desha mirësi

s'u luhata kurrë, kerkova trimërinë.

Me hapa -krenare nisem,

drejtë dritares së vjetër,

gjuhës së vërtetës , çelikos

binarët mos marrin kah tjetër?

Në betonin e ftoftë - qiri i djegur,

buzëqeshjes i dalin lot

të dashurit e mi, nga dhuna ndjekur

urimet ua drejtoj sot !

Dëshira për ëndërrën nesër,

të bëhet realiteti që e do Kosova

E ndjej se duhet të qëndrojmë tutje

e ndjej...në vargje urova!

Në gurbet a në atdhe

Kur dal në Vicenzë,

nuk e di ku jam !

E lash Prishtinën larg

e ketu i dyti vatan!

Ngado kokën kthej,

shqipen e dëgjoj tek flitet.

Klith! E lan mëmëdhen,

për bukë, larg i kalojnë vitet.

Kudo nëpër botë,

sa shqiptar në mërgim!

Do të kthehen o zot,

të bëjnë Bashkimin e Pavarësinë!