Cikël poetik nga Natyra Kuçi

Natyra Kuçi ka lindur  në Deçan të Kosovës. Është nxënëse në shkollën e mesme “ Vëllezrit Frashëri” në Deçan. Pasioni i saj është letërsia, i pëlqen leximi dhe psikologjia.Zotëron gjuhën Angleze dhe  atë Gjermane. Poezia  është dashuria e saj, gjuha me të cilat ajo shpreh mbresat e jetës së saj rinore.

Përgatiti: Pilo  Zyba

PSE  HESHT?

Bjeshkë e livadhe bora i mbuloi

harabeli në dritare çuket ,

një kokërr mel në sqep t’i lëshojë

ai nga i cili këtë më së tepërmi e pret.

Ndonëse pranvera nuk do të vonojë

prapë gjithë natyra të buzëqesh

e dielli rreze të ngrohta të lëshojë

ti nuk bëzan, ti përsëri hesht.

Mbase pret verën të dhurojë ngrohtësi

si atëbotë kur zemrat si një i bashkoi,

për të ringjallur lumturinë përsëri

bilbili të vazhdojë siç vetëm ai di të këndojë.

Mos prit, mos prit vjeshtën atë stinë mëkatare

që gjithë fajet asaj t’ia  lija do kisha dëshirë,

mos prit të vyshken lulet nëpër livadhe

as për ty atëherë nuk zbardhë ditë më e mirë.

SHPRESË  E  KTHYER

Natë e qetë, vetëm

të lehurat e qenëve dëgjoj

e vetme nuk jam, por

në vetmi jetoj!

Mendoj shumëçka

shumëçka s`kuptoj,

nis me “pse”, duke

arsyetuar gjërat

perfundoj !

Zemra ime flet një gjuhë

por  mendja  portën s’ia hap

pse gjithnjë kësaj të fundit

fuqinë e vendimit i jap…!?

KË TË  LË  FAJTOR ?

Dimër është,

bora shkriu, bie shi,

rrugës endem

të kerkoj më sy!

Kokë ulur

Bilbil pa krahë e pa këngë,

Malli sa posht sa lart

Më end

Udhëtoj, kërkoj

Të shkul këtë zhgënjim,

Endem më kot

S`dua t`besoj që ky ishte

Harrim.

Vallë pse endesh,

Kë kerkon

Për atë që ke vrarë

Tani lëngon?!

Mos je  je penduar

pse pa fjalë u largove,

dritën e së vërtetës

kurrë nuk e tregove!?

Se di kë të lë fajtor

Mua, ty apo fatin,

Ta lë fajtor rrethin

Mungesën e dashurisë ,

apo Rastin?!

ENDE  KUJTOJ FILLIMIN

Ende kujtoj fillimin

E fundi ka kohë që është

Harruar!

Ende mendoj gëzimin

Që si dallëndyshe nga ftohtësia

Diku ka shtegtuar

Ende kujtoj lotët,

Lotë që tashmë janë tharë

Në sytë e përmallshem

Ende shpirti do,

E do një njeri, por

Dashuria është larg, e ndajnë

Shumë kufi.

Ende uni kërkon një

Të puthur, një shtrengim,

Edhe pse e di, që s`ka më vend

Për një tjetër rikthim!

Deçan mars… 2010