Demir Krasniqi: Ahmet Delija

Nga thesari ynë popullor:

            AHMET DELIJA

                        -Rapsodi popullore-

Haj medet  çka  na  ka kanë –

 Na u rras shkau në katër antë !

N’ katër antë , o , haj medet ,

Çka po i thojshin Babës Mret :

“Ana pushkë, Babë, ana fishekë ,

Askerinë  tane , ti , hiqe krejt ,

Për ni kral , mos kije dert ,

Na ni kral e vnojna vet !”

Çka po bajke aj Baba Mret –

U dha pushkë , Baba, hem fishekë ,

Askerinë e vet e hoqi krejt !

Fort e rrejtën Babën Dovlet ,

S’un e priten as teri n’ drekë –

E muer shkau detum – det ,

Me atë ditë krisi gazep ,

Tana armët po naj merr ,

Ne , naj merr – Rajës ja jep !
Jav jep Rajës , i plaçin sytë ,

Për mej qitë Rajën komitë ,

Me ju ra shqiptarëve , mej plaçkitë !

Kokan que ni rremë komitë  -

Se n’ Prekaz , kokan hi ni ditë !

Se n’ Prekaz , kur kokan hi –

I kanë plaçkitë nja dy – tri shpi !

Te Halili , kur paskan hi –

Britshin robtë , piskatshin do thmi !

Britshin robtë e piskatshin thmija –

E poj nijke Ahmet Delija !

Ahmet Delija në divanhane –

O, Mursel , biro , ti ç’mu bane ?

Shko , bre birë , binaj sakicat –

Te Halili , janë hi komitat !

Kur nuk des për qatë kojshi –

Nuk des baba , as për ty !

Ahmet Delija n’ kamë na u que –

Te Ramë plaku koka shkue ,

Ramë Islamit i ka kallxue !

Ahmet Delija çka i ka thanë –

A i kemi fjalët , mixhë, si i kemi lanë ,

N’ ardhtë komita – do t’ desim të tanë ?!

Aj Ramë plaku – Ahmet , i ka thanë ,

Për me dekë , nuk jam pishman !

Para e kem na këtë   çyfarë ,

Kadal Ahmet , mos u gut ,

Hala kokan në katun !

Shkon Ahmeti hapa – hapa ,

Rama e i biri poj shkojnë për mrapa !

Te Halili , kur janë hi –

Janë zatetë me nibetxhi !

Po ju bërtet:”O kryqali ,

N’ oborr t’ shqiptarit ,ju, pse me hi ,

A e dini , birë, qi kem rob e thmi ,

S’ na e banë feja me u ba si ti ?!”

Ahmet Delija , ni trim për s’ tepër –

I soll ni shkau , sakicë mi vetëll !

Përmi vetëll , bash mi ballë –

Tana trutë ja derdhi n’ shkallë !

Holl po qet ni xhandar –

Ni pushkë, Ahmetin e ka marrë ,

E pe flet trimi edhe ni fjalë –

Nxinjav  derën , o mixha Ramë ,

Merrjav anën , Mursel , bre djalë !

Ky Murseli, si kreshnik  -

U rrok me shkije fyt për fyt !

Fyt për fyt u rrok në derë –

Ni shkaut , pushkën ja ka nxjerrë !

Ni mamxerre me pesë fishekë ,

E poj jep Zoti kuvet ,

Sa herë po qet – ka nja pe vret !

Si Murseli , ku me gjetë djalë –

Nja pesë shkije i vrau për babë !

Nja e myti aj Ramë Islami ,

I njek Murseli akolla gardhi ,

Edhe nja, aj Jetullahi ,

Fort bërtitke aj Jovani !

Ikë Jovani, arës përpjetë ,

E po banë :”Kuku , medet !

Pej tetë shokëve, veç unë me metë?!”

Krejt Prekazi, kokan tubue ,

Nërmejt veti janë kuvenue –

Me ditë t’ sodit , kemi marue !

Me trim t’ paqë nuk a mahi –

S’ ja pa sherrin kurrni shpi !

Kurrni shpi, as shpija e vet ,

Shqiptarë janë le – shqiptarë janë dekë !

Kanë luftue për  kojshi t’ vet –

Ju pastë shkue shpirti n’ xhenet !

                                                                        Mblodhi dhe shënoi:

                                                                        Demir KRASNIQI

Koment plotësues lidhur me këtë rapsodi :

                        PLAKU QË MË SHOKOI ME NJË PYETJE

            Ishte prilli i vitit 2004 , kur unë po udhëtoja me një veturë “Taxi” për në Kamenicë, ku po mbahej Manifestimi tradicional “Lulëkuqet e Prillit”.

            Po në atë veturë hyri edhe një plak i moshuar me një plis të bardhë mbi kokë, me një shtat shumë korpolent , me një palë mustak të gjata vesh me vesh , tamam si ata malësorët e vjetër autentik . Plaku u ulë në ulësen e parë përkrah shoferit , kurse unë dhe dy udhëtarë të tjerë u ulëm në ulëset e sprasme të veturës .

            Po sa dolëm nga qyteti i Gjilanit , plaku e ktheu kokën mbrapa dhe më shikoi njëherë me ata sy të mprehtë malësori dhe më tha :

-          Oooo! Po, a edhe ti Demir koke këtu, a ? Po qysh je bre bacë, se moti nuk të kam pa ?!

Unë, ia dhashë përshëndetjen dhe përgjigjën , i habitur se prej nga po më njeh ky plak , të cilin unë absolutisht nuk e njihja :

-          Po , axhë, por më vjen keq që Ju po më njihni , por unë Juve nuk po ju njoh fare !

Plaku me një buzëqeshje burrërore ma ktheu:

-          Jo, axhës , po ti nuk mundesh  me i njohtë krejt dynjanë , por populli ty të njeh

mirë ! Unë jam prej një  katundi të Malësisë së  Gollakut dhe i kam 76 vjet jetë , por vetëm një gjë dua me ta thënë:

 - Kurrë në shtëpinë time nuk guxon të dëgjohen këngë të tjera , pos këngët e Demir Krasniqit, nga se ti na e ke këndua historinë e Malësisë sonë !...

Unë, ju falënderova me zemër dhe e vazhduam rrugën duke biseduar me te . Kur arritëm në fshatin Dobërçan , plaku serish mu drejtua mua duke më thënë :

-          Ju shahirat (rapsodët) , jeni njerëz të mençur dhe dini shumëçka ! Për këtë, po

dua me të pyet diçka dhe kam qejf me ma dhanë përgjigjen e vërtetë !

Unë, ende pa ma bërë pyetjen , i ndërhyra plakut :

- Jo, more axhë, mos më ngushto , se ne shahirat (rapsodët) dimë vetëm t’i këndojmë këngët përmendësh , si papagajtë , por nuk jemi edhe  aq të mençur ashtu siç mendon populli dhe Ju ! Pra, mos më ngushto me pyetje se nuk di me tu përgjigj !

Plaku, pak sa i mllefosur për ndërhyrjen time, më tha :

-          Leje , bre , mos bënë hajgare me mua !

 Po, ti i di me mijëra e mijëra këngë përmendësh, e nuk po di me iu përgjigj një plaku të pa shkollë , 76 vjeçar ?!

Atëherë, për të mos e lënduar plakun për respektin që kishte ndaj meje, i thash :

-          Pa hajt, ta dëgjojmë njëherë pyetjen , e pastaj të shohim se a po mundëm të përgjigjem !

Plaku e filloi pyetjen :

- A e di ti, si shahir i popullit , se për çka i bëri Serbia , dy masakrat më të mëdha në Kosovë, mu në fshatrat : Prekaz të Drenicës dhe në Reçak të Shtimjes ?

Mua mu  rrëqeth  trupi nga kjo pyetje shokante  dhe menjëherë i rrudha krahët  për t’ia kthyer  përgjigjen :

- Po , unë të thash paraprakisht , mos më pyet se nuk do të di të përgjigjem dhe tash menjëherë po të them se nuk di me tu përgjigj !

Por, ti mbasi po e bënë këtë pyetje , sigurisht se e di edhe përgjigjën e saj !

Pra, të lutëm , ma trego !

Plaku, sërish qeshi pakëz, por me një cinizëm dhe filloi të flet :

- Eh, çka dini ju shahirat ! Po edhe dreqi ku i bënë vezët , ju e dini, por nuk doni me u përgjigj !

Pra, në daç me e ditë, ato dy maskara në Prekaz të Drenicës dhe në  Reçak të Shtimjes , janë bërë duke iu falënderuar këngëve të juve shahirëve (rapsodëve) popullor !

Ne  shqiptarët nuk kemi pasur shkolla dhe njerëz të shkolluar për ta shkruar historinë tonë dhe krejt historia jonë ka mbet nëpër këngët e shahirëve , kurse shkijet i kanë shkruar krejt ngjarjet dhe i kanë ruajtur nëpër dokumente e arkiva shtetërore !

            Ju shahirat , merr sharkitë  e çiftelitë  në prehër e këndo taksiratet tona që i kemi pasur me shkije , e ata shkruaj !

            Ju shahirat , këndo këngën e Ahmet Delisë, qysh i ka pre shkijet me sakicë , e këndo Ilaz Reçakun , qysh e ka nxjerrë babën e vet prej burgut të Prishtinës, duke e kidnapuar Komandantin e burgut, e ata shkruaj !...

            Dhe a po e shihni, bacit , mbas sa e sa viteve që kanë ndodhur ato dy ngjarje , shkijet nuk i kanë harrua dhe kur iu erdhi dita e tyre, erdhën dhe na u hakmorën shumëfish ma tepër ?!

            Nga kjo pyetje dhe përgjigje të cilën e mora nga ky plak – malësor , mbeta si i pa frymë dhe i shokuar , nga se përgjigja e tij , kishte shumë elemente bazë për t’i besuar tërë asaj se çka ka ndodhur në këto dy fshatra !

                                                                                                            Demir KRASNIQI