Poezi nga Luan Çipi

Luan Çipi

NDERIM MILTO FERROS*

Koha e kish vlerën  zero

Po një emër s’ka të sharë.

-Ish i ndjeri Milto Ferro

Më i parë, ndër gazetarë.

Ka shkruar te “Zëri Vlorës”

Krijime, me ndjenjë vëllazërimi

Pa makinë, me penë të dorës;

Ka  “qëndisur” te “Bashkimi”

Dikush shpifte e intrigonte

Të qëna e të paqëna,

Lufta e klasës gëlonte,

Diellin e mbulonte hëna.

Po lartohej në zenith

Burri që ish më i zoti,

Që nuk merrej prit e hidh

Lodra fjalësh kot së koti.

Sa dinjitoz dhe i aftë,

Me halle njerëzish rronte,

Nuk i binte kujt në qafë,

Gazetarinë e nderonte.

E kujtojmë në përvjetor,

E nderojmë si atdhetar.

Ishte  krenari në Vlorë

Milto Ferro, gazetar.

*Vdekur 22 mars 1990

TIRANA E PAS ÇLIRIMIT

(60 vjet më parë)

Ishin vitet pas çlirimit

Ne, erdhëm adoleshentë

Në moshë të edukimit,

Kur nxënësi quhej student.

Tirana, në rindërtim

Për të mbyllur gropa e plagë.

Qytet, pa shumë shkëlqim,

Si një pyll i madh, në flakë.

Titizmi,  sa ndarë nga jeta

Kudo britma:”Stalini Rroftë,

Enver Hoxha, o  tungjatjeta,

Komunizmi mbretëroftë”!?

Po, çfarë gjetëm në Tiranë

Përshtypja, si provincial?

Thua asgjë të re s’pamë,

Veç karrocave me kalë.

Në kodër, pallati i mbretit

Pazari i madh, për tregtim,

Fushë balloni, mes qytetit,

Teci i vogël, për  ndriçim .

Shëtitje në bulevard

Ca xhami, me gjithë minare,

  Një lulishte e  një sahat

Fushë e baltë, në Shallvare

Kish dhe 5 shkolla të mesme

Stadium, teatro e kinema

 Rrugë asfalti me ca çezme

Kërcim e  këngë  tra la la.

Skish fabrika e kombinate,

Nuk kish tren e televizion

 As pallate mbi tre kate,

Dhe buka ish me racion.

Mars, 1950