Kulturë
Sabile Keçmezi-Basha: Qeshje e ngrirë (Cikël poetik)
E shtune, 20.03.2010, 01:15 PM
Sabile Keçmezi-Basha
Sabile_basha@hotmail.com
QESHJE E NGRIRË
Qeshje e ngrirë
Vrapova ta zë kohën
Dhe diellin
Qeshja u ça në dysh
Në pasqyrën e diellit
Në dhomën e gjumit
E ngjyrosur në djersë të kripta
Atëherë dhe atë ditë
E zbulova ishullin e verdhë
Dhe çudi o zot
Sëmbimi i bardhë
E trandi Itakën
Gjer në fund të këmbëve
Dhe të shpirtit
Dhe ishte mitike
Ndize qiriun
Kur të mendosh
Se përfundoi dita
Ndize një qiri
Dhe
Shprehe revoltën
Kur të mendosh
Se filloi nata
Qëndro vertikalisht
dhe
mblidhe purpurin
që kurrë s’e ke pasur
Paçka
Që nuk e njohe
Lirinë-NUSE
Nuk ishte ashtu
Përsëri nuk na doli
Ashtu siç e ëndërruam
Përsëri
Ëndrrat e kuqe
Na u sëmurën në gishta
Dhe me duar
e hetova mortin
që kishte zënë vend
mbi çatitë në menopauzë
Përse nuk na doli
Ashtu siç e menduam
Përse lozëm vallen e kamikazëve
Në dy anët e brigjeve
Përse qave nga dhembja
Kur e premë mollën e kuqe
Pa anestezion
Mesazhi i dytë
Dalaj Lama
Nga Tibeti i largët
shkruan mesazhin e dytë
“Shpesh në ëndërr
Më vjen Mic Sokoli e
Adem Jashari
Më thoni çfarë fytyre ka liria
Në kafkën e Atdheut”
Pyet
Dalaj Lama
plaku karizmatik
Pak më ndryshe
Pak më ndryshe
Ta kam parë buzëqeshjen
Dhëmbë e dhëmballë
Itakë
Pak më ndryshe
Ta qëndisa lëkurën
Për natën e madhe
Pak më ndryshe të mendova
Pas natës së parë
Pak më ndryshe
Nuse
Kush tha mbrëmë
Se nuse të kam pritur
Në parqe diellore
E Ti mungove
Në çatinë e shtëpisë
Të shtrembëruar nga mbarsjet e yjeve
Qëndroja unë
Me amanetin në gji
Që ma kishte lënë stër-stërgjyshi
Rrugëve të kalldrëmta
Që me miliona herë i kisha rrahur
Me shputa të djegura
Nga udhët e përflakta
Liria erdhi nga fundi i ëndrrës
Me bukuri e djeg diellin
Dhe ecën
Netve të rënduara
Pa bërë zë
Dhe menjëherë matanë mbeti
E nusëruar NUSJA
Lëkura e atdheut
Me shtiza të helmuara
E copëtuan lëkurën e atdheut
Pas ca e ca shekujve
Një ditë e shëruam
Me hukamë të kuqe
Dhe e mbështollëm me shami-bajrak
Për beteja të reja
Vezullima e një mijë e një diejve
Zgjoi erërat
Dhe atdheun
E barta kudo që shkova
Si lëkurë
Të tkurrur nga lotët
Përsëri stuhi
Përsëri stuhi
Në Ilirinë stërgjyshore
Dhe Teuta lotët fshin
Në ditën e djegur shkrumb
Me miliona herë
Të thashë pa të keq
Se dhembjet që kanë gurinat
Janë të padiagnoza
Se hileti i tyre
Shkatërron stinë të fjetura
Nuk më besove
Itakë
Andaj bëj kujdes
Në ditën që vjen
Nga katallani i humbur
Palë-palë
Palë-palë
Dregëzohen plagomat
Sikur vetëm një ta shartoja
Do ta vrisja dashurinë
E tokës – Nënë
Dhe
Nuk dua
Të më vrasë dielli i varur
mbi çatinë e kullës
Nga puthja sterile
Qeshje e hidhur
Mos u mundo të kuptosh qeshjen satanike
As jehun e këngës
Në mbrëmjet mortore të hënës - hënuar
Nuk u kuptua drejt as shungullima
As vaji i erës në ikje
Në ikje
Që erdhi i vonuar
Nuk kurohen jo
As plagomat e dheut
Në fundshekull
Pa praninë Tënde Baba
Të përgjërohem Itakë
Sonte të përgjërohem
Të më marrësh
Në gjirin tënd Itakë
Dhe ta ndjesh dhembjen
Se si i bluan eshtrat
Të gjymtyrëve të lodhura
Nga ecejaket
Identike
Shpesh shekulli shekullit i përcjell
Kohën mjegullnajë
Me mesazhe enigmatike Itakë
Merret Karoni plak
I ardhur nga një botë tjetër
Dhe
Befasishëm si malli
Nata e kaluar ngrohet nga hukamë e kuqe
Që lëshuan milingonat
Në paradë mortore
Itakë për të satën herë të përgjëroj
Kudo që të jesh më ndje
Puhizën e vesin të mbaj peng
Për ditën me erë ftoi
Maratonë
Të gjitha netët e veja
Në maratonë
Pësuan metamorfozë
Xhaketat prej pambuku
I këputën mangët
Dhe
Pa gjymtyrë ngeli
Koha tekanjoze
E nesër
Moj mike
Është vonë
Për ta zënë ylberin
Që kullonte dhembje
Nga diagnozë e gabuar
Nganjëherë
Rëndom më është njësoj
Se çfarë grafikësh ka
Në statistikat e tmerrit
E nganjëherë
Parqet diellore
Ma qesin gjuhën
Më përqeshin
Shpesh më ndodh
Ma zënë pritën
Në udhëkryq-fantazmat
Dhe
Ikën me vrap kipci i im
Pa u përshëndetur
Me mua
Shtegtaren e trembur
Konfuzion
Mos u habitni me Itakën
Pse qanë e qesh në udhëkryq
Se dje i kishin thënë
Homazhet do ia bëjnë
Tek kështjella e Rozafës
Pa pranin e saj...
Një herë...
Vetëm edhe njëherë do të iki
Bile pa u përshëndetur me kipcin
Dhe mos akuzo veten tënde
Se ke bërë
Ndonjë shantazh
Sonte
Do të salvohen shami-bardhat
Tek guri i shpuar
Duke bërë gjëmën
Për natën e sëmur
Aromë ftoi
Erë ftoi sonte ka marrë
Arka e gjyshes
Duhanxhinjtë djegin gishtat
Duke bërë pelegrinazh
Katallanët e zënë pritën
Për karvanët që ecin
Eci edhe unë...
Po kah...se
Mish e thua
Një ditë
Gjyshja më tha
E di Ti
Se dhemb...
Sa shumë dhemb
Kur ç’kapet
Mishi nga thoi...
E ne nuk qamë
Metamorfozë
Pëson metamorfozë
Dita e java
Pash më pash i bie
Memories në tri qoshe
Dhe kërkojë hartën e grisur
Që më qet gjuhën
nga pasqyre e thyer
ani mesjetë... ani
Më falë ...
Më falë Atdhe
Që ta rrëfeva ëndrrën
Dhe drithërimën e fundit
Në prag të ikjes
Më fal për të pa bërat
Që nuk munda t’i bëja
E si bëra kurrë
Më fal
Edhe pse qesha
Edhe pse qava
Edhe pse më mungove shumë
Skelet prej hëne
Në natën- skëterrë
E sot
Si veja vesë
Ngjajnë ditët
Në mes veti
Facebook
Twitter
Google+
Digg
Komentoni
Artikuj te tjere
Cikël poetik nga Keti Agaj
Cikël poetik për femijë nga Tahire Berisha Abazi
Tregime nga Rizah Sheqiri
Poezi për fëmijë nga Myvela Dervishi
Këze Kozeta Zylo: Kandidati për në Senatin Amerikan, z. DioGuardi midis miqve shqiptarë në Staten Island, New York
Halit Bogaj: Katër aktorë të njohur francezë
Suzana Kuqi: Copëza...” Madonina mia”
Luan Çipi: Petraq Pali dhe libri i fundit i tij
Hysen Këqiku: Meditimet si shkallë të ngritjes emocionale
Demir Krasniqi: Kanga e Junanit
Agim Gashi: Jetë varri
Baki Ymeri: Shqiptarët janë të lëvizshëm si zhiva
Agron Shele: Rreth mrekullisë së poezisë Eseniane
Pjetër Domgjoni: Bisedë me Shqiponjën (II)
Ferit Ramadani: Hiroshima ime Shqipëri!
Kristaq Turtulli: Fragment nga romani "Dëgjo floriri im''
Kalosh Çeliku: Treshi përsheshi gërhet për Liri
Flet ish aktorja e cirkut “Mjeshtre e madhe e Punës” dhe poetja Vitore Sallaku
Pilo Zyba: Një planet i banuar në orbitën shpirtërore poetike
Pjetër Domgjoni: Bisedë me Shqiponjën (I)
Gallery
Karnavalet Ilire në Bozovcë dhe Tetovë - 2025
Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
