E merkure, 30.04.2025, 05:22 PM (GMT+1)

Kulturë

Agim Gashi: Jetë varri

E enjte, 18.03.2010, 10:56 PM



Agim Gashi

Jetë varri

Në këtë natë acari
I vetmuar në dhomën e errët
Si errsirë varri
Vendosa ti shkruaj rreshtat e zymtë e të zi
Që kohët e fundit i mbaja në vete
Se mu dukeshin sekrete të pa shpalosura
E sonte doja ta di si duket varri
Si do të dukesha unë atje
Dhe a ka dallim varri i kësaj jete 
Me varrin e botës tjetër
A dallon vetmia i të gjallit
Nga vetmia e të vdekurit

Ngadalë por gjithnjë e më sigurt
Po shkoj rrugës së pakthimit
Rrugës drejt vdekjes
Drejt varrit
Nëse do të kem varr
Oh sa trishtim

Dhe vjen dita e vdekjes
Dikujt do ti dhimbsem
Dikush do të qaj
Dikush do të gëzohet
Dikush më përshëndet 
Më këngën e Adelina Ismailit „Shko n´RRS“
Dhe nëse kam fatin të kem varr
E më dërgojnë atje
Në varreza diku
Me hoxhë a me prift 
Për mua ska rëndësi
Bën edhe pa ata
Me rëndësi është 
Se kur të më lëshojnë në varr
Do më bie drita e kësaj bote 
Për hern e fundit-aman
O Zot çfarë dhimbje do të jenë 
Ato të mija kilogramëve dheu
Kur të bien mbi mua
Për tu bërë dhe

Dhe posa të më kenë varrosur
Varrtarët do gëzohen që u krye puna e tyre
Dikush do të thotë
E pat puna e tij
Një më pak
E unë i vdekur pres natën e parë
Gjerdek nuk është varri
Atje n´thellsi 
Në atë errsirë ferri
Do të më vërsulen dy korba të zi
Që të ma hajnë nga një sy
Se edhe ashtu vlerë më nuk kanë
Gjaku nuk pikon
Gjak në varre nuk ka

Pastaj do fillojnë fazat e prishjes
Sëpari qelbet truri
Fillojnë krimbat të lëvizin 
Të hanë çka të gjejnë në trupin tim të vdekur
Dhe unë që kam dhjam të tepërt 
Edhe krimbat do të dhjamosen
Si bibanët që dhjamosen për bajram
Krimba të shëndoshë 
Të bardhë e me zanat
Për ta ngrënë edhe pjesën më të imët 
Të mishit tim 
E pas ca ditësh 
Do të bëhem skelet 
Nuk do të dashurohem më 
Skeleti im do të dridhet nga të ftohtit
Nuk do e shof veten më kurrë
Sa interesante jeta e varrit
As pasqyrë atje nuk ka

Por nëse më dërgon fjalë
E dashura ime që e dashta aq shumë
Se do të më kthehet përsëri
Do e filloj luftën e pamshirshme
Me krimba e korba
Sëpari do i kthej sytë e mi
Po mos të jenë sytë sdo ketë as dritë
Pastaj mishin që ma hëngren krimbat
Do ua marrë përsëri
E pjesë-pjesë të imta
Ta vej në skeletin tim
Të dukem si njeri
Do i jepi fuqisë sime për dashuri
Duke i larguar dhe e drrasa
Nga varri im
E ti kthehem ylberes sime
Me ngjyrën mbretrore
Do të dukem si shafran i artë
Vetëm era varr do më vijë
Ajo do ta ketë aromën e kopshtijeve
Tallazi i flokëve të saja
Do lëshon erë të butë pyjesh
Erë të fushave të shkërmoqura
Ndërsa unë do lëshoj patjetër
Erë të tharë nga jeta ime e shkuar
Dhe do bërtas si zogu në hamulloret e djegura
Si fyelli i ëmbël i bariut
Endërr e jetës së shkuar
Vallë a kam jetuar ndonjëherë
Si paskam marrë frymë pa Ty

Dhoma e errët si varri
Nis të marrë dritën e agimit
Vesa duket që ka mbuluar natyrën
Arat akoma në gjysmë errsirë
Ia lëshojnë përkdheljen jetës
Burimet e pastërta prroje detra e lumenj
Dhe lot të kthjellët të dashurisë
Cicërrimat e zogjëve të magjepsin
Oh sa mirë që nuk qenkam në varr
Mos vdeksha kurrë
Pa të shti edhe njërë 
Në gjiun tim
Ditët pa ty janë të errta 
E nata si ferri
Sepse pa ty
Erë varri më vie
I gjallë e i vdekur jam
Vetmi e pëjetshme është kjo
E unë akoma jetoj për hatrin tënd




(Vota: 5 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Karnavalet Ilire në Bozovcë dhe Tetovë - 2025
Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx