Kulturë

Sabit Rrustemi: Vjen një grishë prej mali (Cikël poezish)

E shtune, 19.12.2009, 10:12 PM

Sabit Rrustemi

VJEN NJË GRISHË PREJ MALI

PËR ZGJIMIN TËND

një Mëngjes i Mirë
e kaltëror
me një zemërlule
nuk mjafton
për zgjimin tënd
të aurortë

ti
dëshiron dhe një puthje
një përqafim

një seancë dashurie
ti pret
për një ditë tërësisht të mbarë

pritja përzjarret dashurisht
mes sysh tanë

çelë ajo trëndafile
fytyrës sate
e ma kënaq këtë shpirt

(21 nëntor 2009)

TEK UNË

e tëra je tek unë

përmes asaj stine të hershme

atyre drithmave që na mikluan

nëpër të tjera stinë

sa rrugë shkelëm

sa dritare cakërruam

kthinave të padukshme të shpirtit

përbiruam

deri tek puthjet

që ëndërruam

......

e tëra je tek unë

përmidis qendrës trupore

frymëmarrjen tënde dëgjoj

dhe atë puls zemre

tek hapet e mbyllet

me një ritëm dashurie

eci tutje

drejt atij stacioni buzësh

një biletë puthjesh

mes gjuhësh kërkojmë

po sytë

më thellë depërtojnë

tek ai plazh shpirti

tek ajo parajsë dashurie

ndalen

shtrihen

e shkrihen

për jetë e mot

(21 Nëntor 2009)

PRITJA E PASOSUR

Tek sa u zgjua, hapi dritaren.
Ajo ish vizatuar si pritja, në atë vazo prej luleje.
E preku lehtas, përmes një shpupurishje flokësh, faqesh.
Pastaj, ngadalë hyri nën mbulesën e saj prej nate, avullit të ngrohtë të zemrës.
Me faqe, me gjuhë, me krejt qenien e tij, u bë një me të, nga majat e gishtave, deri tek ato buzë kuqërreme.
E vërshoi me puthje, për një zgjim të këndshëm, për një ditë të mbarë, të përjetshme nëpër vargndjenjat e tij.
- Kështu, do të të vijë, çdo mëngjes, përmes një puthjeje. Dhe, çdo mbrëmje, përmes një ëndrreje, I tha.
Pritja nuk ka të sosur.

(22 Nëntor 2009)

NË FRONIN E ZEMRËS

si mund të të pres
kur brenda të kam
në fronin e zemrës

me verën e pemës sonë
në krye oxhaku
shtrirë
kur fjalët pushojnë
lëkurat e qullura
prej kënaqësisë
i lajmë sërish

rrobat lozin në ballkon
me gjuhët e erës

II
a të nxjerr në publik
për një expresso të shkurtë
apo shetitje në park

gjithçka është zhveshur
deri në lëkurë
edhe une e ti në tanët sy

dashuria ime
publiku yt
unë jam

në fronin e zemrës të kam

kur duam
në çdo kohë çmallemi
përmes kësaj natyre
sa të butë
e të ngrohtë
krejt zemër

me miliona puthjesh
që pushtojnë universin
e nuk shterrojnë
më sa dashuria

aty në fronin e zemrës
paqtoje atë dëshirë zjarri
shpërbleje kryenegritjen time
me atë paqe shpirti

(23 Nëntor 2009)

TITULL JE TI

çdo hapje buzësh nga unë
kudo që jam
afër a larg
me fjalë a pa fjalë
qoftë edhe vetëm pëshpërimë
merre si puthje
si ledhatim
merre si përqafim
e mbaje në gji
a kudo ti
Shpirti Im

se dua
në çdo kohë
në çdo vend
atë aromë të ta shijoj

përmes buzësh të mia

(25 Nëntor 2009)

ME TËNDEN DASHURI

se si më ndezë kaq lehtë
kaq shpejt
përmes një fjale
tek më kërkon
ajo ëndërr jete

e unë prush bëhem
i tëri
nga përndezjet
e gjuhës sate

a nuk shtrihet dhe mbi ty
kjo valë zjarrmie
a nuk të ndezë si mua
ajo ekstazë mrekullie
lugut të dafinës
krojeve të venerës
tek ajo maje mali
në plisore
a nuk të grishë

të na zgjojë ajo puthje e kaltër
e një mëngjesi me diell

unë tashmë jam aty
në tëndin gji
tek ai bli
tërë ditën me ty

zjarrit të ndezur
iso i mbanë
një mbrëmje me puhi

pastaj dhe hëna
tek lëma
dritë na bën
dhe një imazh
tek thellohemi
atij universi krejt dashuri

të përndezur deri në hi

(29 Nëntor 2009)

NJË PUTHJE ËSHTË PAK

Kjo natë e ikur
rigoi shi
rigoi dashuri
në mua
në ty

e ëmbla ime
më merr sërish në gji
aty tek je ti
në tënden ngrohtësi
përjetshëm të mbetem
nën atë qiell
nën atë emër
sa të moçëm
sa të ri
dashuri

një puthje është pak
për mua
për ty
etjen nuk e shuan

këtij mëngjesi
të vranët me shi
më mbaj dhe pak aty në gji
të ta përkëdhelë atë luleloçkë
me dashuri

Me një puthje
nuk shkunden ato re
nuk hapet ajo kupë e kaltër
mbi ne

puthmë e dashur
në pakufi

3 dhjetor 2009

NGJITAS BUZËS SATE JAM

Çepuri Im
ti gur i madh i zemrës sime
që fsheh dhimbjet tua para meje
për t'ma ruajtur këtë buzëqeshje
këtë hap të jetes sime drejt teje...

as këtë të dielë nuk të trokita
nuk të preka
as putha faqen tënde ngjyrë ari...

ti je aty
i palëkundur kohëharsh
hije e rreze e jetës sime
nuk ikën nga ti

sall këtë të dielë
mungoj
Tempulli im i dashur...

oh
sa i zbrazët jam
sa i xhveshur

një fund vjeshte i trishtuar
i pambuluar
dhe pa një bardhësi paqeje...

Çepuri im
më merr sikur jam aty
me ty
edhe këtë të dielë...

më fal
e më prano
në gjiun tënd
kurdo që të arrijë
strehë e përjetshme
e shpirtit tim
ti tembull i heshtur
e i hapur
Çepur

aty ngjitas buzës sate jam
në çdo kohë
në secilin çast

(6 Dhjetor 2009)

BUZËQESHJEN E SAJ SHIJOJ

kur buzeqesh ajo
unë flakëroj
drejt saj hapëroj
asnjë gjysmërreth
nuk mund të më ndal
ta arrijë
e të shkrihem nën ata sy

kur buzëqesh ajo
unë festoj
çastin më të lumtur
nën atë sy të bukur
tek më fton pranon
të tërin brenda saj

kur më buzeqesh
po ajo parreshtur më buzëqesh
më fton e më pret
më dëshiron

brenda zemrës sime çelë
bleron

buzëqeshjen e saj
edhe tash e shijoj

(8 Dhjetor 2009)

PRISTE SI NJË ËNDËRR

ajo priste si një ëndërr
skaj bebëzave të mia

e kapa për dore
të tërën
me krejt shpirtin tim
në dhomën më të ngrohtë
të qenies sime
e vendosa përjetësisht

të plotë
si hënën në të pesëmbëdhjetë
me atë fytyrë që shëndritë
e rri e çelur
në sytë e mi

aromën e saj
edhe tash e thithë
me afshin e zemrës
e shijoj
të lumin çast uroj
që këtu e kam

dëgjojeni
tek pulson parreshtur
ora ime e dashurisë

(9 Dhjetor 2009)

MONOLOGU I KRONIT t' MIRË

buroj prej zemrës malit
nëpër dejt e kësaj toke
plasave prej guri përbirohem
a rrënjëve të kësaj shkoze

mbush me ujë atë gotë shprese
për ato buzë që i kaplon etja

kur mungon ajo që dua
vjen një grishë prej mali
më ngushëllon mua

po unë rrjedh e s'ndalem
rrjedh e vijë
atje ku më pret Ti
dhe jotja dashuri

(10 Dhjetor 2009)

TË FALEM PËRJETËSISHT

Ty
Letër e bardhë
hapësirë e paqtë
ty natyrë e pazhurshme
e shpirtit tim
. të falem çdo çast
të falem përjetësisht
që po më pranon hapur
qetësisht
të tërin
ashtu si jam
me krejt këtë dashuri
këtë zjarr që vlon në gji
e derdhet shrkonjash
vargjesh
në Ty

dhe ti nuk rudhesh
nuk ikën nga unë

shtrihesh prore para meje
me krejt atë bardhësi
për timen dashuri
që është vetën një

dhe ajo e di
si Zoti vetë

Të falem
Letër e bardhë
të dua përjetësisht
për këtë hapësirë
ku shprehem lirisht
për Lulen e Shpirtit tim
sot e përjetësisht

Të falem
Letër e bardhë
hapësirë e paqtë
e shpirtit tim....

(11 Dhjetor 2009)

(Vota: 6 . Mesatare: 3.5/5)