Kulturë

Halit Bogaj: Nëntori i dytë

E premte, 27.11.2009, 07:32 PM

“NËNTORI I DYTË”

Dramë televizive shqiptare e shfaqur me rastin e festave të Nëntorit.

Nga Halit Bogaj

Siç dihet,”Nëntori i dytë”është shikuar edhe disa herë më parë nga opinioni ynë dhe është mirëpritur vazhdimisht mirë nga secili spektator, por gjatë kohës së okupimit serb as që imagjinohej një diçka e tillë që ajo dramë e shkëlqyer televizive të shikohej në ekranet tona.Më në fund erdhën edhe ditët aq gjatë të pritura që sërish ta përjetonim artin e bukur filmor shqiptar dhe konkretisht dramën madhështore”Nëntori i dytë”,kushtuar njërës ndër ditët më të lavdishme të historiesë së kombit – Shpalljes së Pavarësisë së shtetit shqiptar/28 nëntor 1912/.Përgatitjet për ta arritur një akt të tillë aq sublim kishin ngrirë gjakrat e armiqve tanë të shumtë dhe të përbetuar që në asnjë mënyrë nuk mund të pajtoheshin me një arritje të tillë të domosdoshme,duke u përpjekur që përherë t`i coptonin tokat shqiptare.Hyrja e Ismail Qemalit në Shqipëri ishte ndër ngjarjet kryesore që ndodhnin në atë vit kolosal dhe e cila ishte tejet e mirëpritur nga çdo bashkëatdhetar i yni dhe në të gjitha viset e atdheut të gjymtuar.Populli i cili ishte i etur dhe i përgatitur që të luftonte për liri,mezi që e kishte pritur një ditë aq të madhe – që në Vlorë të arrinte njeriu më i dashur – Ismail Qemali legjendar.Pritej me padurim ai që ia vente themelet shtetit shqiptar pas një robërie të gjatë 500 vjeçare dhe luftrave të shumta dhe heroike që i kishte bërë vazhdimisht populli ynë luftarak.Ismail Qemali vinte në tokat e veta stërgjyshore,pas viteve të shumta në mërgim,duke u bërë edhe një Skënderbe i dytë i popullit tonë i cili mbeti përherë në historinë e lavdishme dhe krenare.Erdhi dita e kthimit të tij triumfal për t`i ftuar burrat më të mëdhenj të kombit për ditën më të shenjtë të tyre të ëndërruar me shekuj.Zëri i tij me shpejtësi drite bëhet sinonim i një bashkimi të vërtetë kombëtar për të cilin ishin angazhuar me mish e shpirt edhe rilindasit tanë më të mëdhenj të cilët punuan dhe vepruan jashtë atdheut të tyre të dashur,duke i shkruar veprat më

të bukura patriotike.Ismail Qemali i shpiente në vend të gjitha porositë e etërve eminentë të popullit tonë si dhe përpjekjet e tyre të parreshtura për t`i arritur synimet tona përfundimtare për ta krijuar shtetin dhe atdheun shqiptar.Para se të ngritej flamuri kombëtar ,tek ai kishin shkuar një pasha turk dhe një prift grek për ta penguar dhe kërcënuar shpalljen e Pavarësisë.Burri i madh i kombit i kishte përzënë shumë shpejt,duke iu treguar atyre se vetë shqiptarët ishin të zotët e vendit të tyre të dashur,prandaj vullnetin e tyre nuk mund ta ndryshonte askush,aq më pak një divizion i mbetur ushtarak.Pas dëbimit të turpshëm të armiqëve të përbetuar të shqiptarizmit, Plakun Mjekërrbardhë e vizitojnë edhe disa delegatë të qyteteve dhe rretheve shqiptare për t`i përkrahur fuqimisht qëllimet dhe përpjekjet e tij madhështore dhe mbarëkombëtare – duke sjellur edhe disa ndihma materiale për Qeverinë e re.Ismail Qemali,pranë vetes dhe si dorë të djathtë e kishte edhe patriotin e madh – Luigj Gurakuqin me të cilin kanë hyrë së bashku në kronikat dhe ngjarjet më të ndritshme dhe të lavdishme të historiesë shqiptare.Dy delegatë të Isa Boletinit – të dërguar nga Kosova për në Shqipëri, ishin lajmëtarë se Isai do të arrinte pikërisht në ditën e Pavarësisë,por edhe nëse vonohej – ajo gjithsesi duhej të shpallej.Azem Bejta arrin nga Drenica dhe Kosova për të shkuar tek Ismail Qemali dhe për ta shpënë në vend porosinë e Isait, por Kosova digjej edhe më tej nga bandat e egra çetnike kundër të cilave luftonin patriotët shqiptarë të udhëhequr nga Isa Boletini i cili duhej ta kryente edhe një betejë të përgjakshme antiçetnike,për ta shpëtuar aq sa mundej një pjesë të popullit të vetë të dashur.Në vazhdim duhet theksuar se rruga deri në Vlorë ishte shumë e mundmshme dhe e rrezikshme ngase vetë Perandoria turke ishte e gatshme ta burgoste Ismail Qemalin, por përgjigja e të cilit ishte”se nuk mund të burgosej i tërë populli’,ngase do të dilte dikush tjetër në vend të tij që ta arrinte qëllimin e synuar,çka e kishin hetuar edhe vetë turqit në garnizon.Gjithashtu janë të mallëngjyera edhe fjalët e karrocierit se”karroca e tij nuk ishte e thjeshtë ngase e kishte bartur Ismail Qemalin e madh që e kishte shpalluar Pavarësinë e atdheut”. Atdheu priste çastin kolosal dhe ishin bërë të gjitha përgatitjet popullore për ta penguar arrestimin e Ismail Qemalit dhe vlerësohej se”nëse burgosej ai, do të ngritej mbarë Shqipëria”.Gjatë udhëtimit për në Vlorë,Luigj Gurakuqi i thotë Xhafer Pashës:”nëse vritem, do të bëhem dëshmori i parë i Shqipërisë së pavarur, kurse ti tradhëtari më i madh i saj”, ngase ai/ Xhafer Pasha/ishte me origjinë shqiptare/.Isai ishte nisur me trokun e shpejtuar të kalit të tij heroik drejt Shqipërisë së lavdishme dhe ngutej për të arritur në aktin final -lavdiplotë dhe për ta puthur flamurin e Skënderbeut.