Kulturë
Qerim Zogaj: Në mes nesh
E marte, 24.11.2009, 06:49 PM
Qerim Zogaj
Në mes nesh
Në mes nesh,
heshtje stinësh.
Në mes nesh,
netët pa gjumë..
Në mes nesh,
lule dëbore.
Nëse një ditë ne jemi në mes,
mesi do të jetë vetë dielli!
Vjeshtë e vonë
Mbi gjethe vjeshte prisje si në ëndërr
Se hapat dhe frymëmarrjen ia njihje
Shikimi krejt i humbur ledhaton
Perënditë që sot janë bërë lule vjeshte.
Duart e përzgjatura pas flokut tënd,
dhe ashtu kurrë se ke arritur vetveten
një rreze që doli këtu, mbi katund,
më çmallë me bukurinë e Eliesës.
Kjo udha ime s’di se si më humb,
pas më mbetet dielli sapo të lind.
Dhe, kudo me mbeten kujtimet për stinët
në buzëqeshje vjeshta ruan fshehtësinë.
Një ditë me shi
Deri sa jashtë binte shi,
shikoja nga dritarja e dhomës sime.
Xhami i thyer në formë konike,
sa vija kalojnë në këtë sfond gjeometrikë
dhe nëpër format e figurës tënde,
në këtë vjeshtë plot melankoli.
Erëra mashtruese kraharorin ta ledhatojnë.
Me shkrumbin e verës pije ujë në shuplakë,
nuk shkon edhe shumë kohë - ndalet kjo vapë,
në xhamin e thyer stinët rrinë lakuriq.
Nga krama e shpendit ndjelljakeq,
vijnë rrugë te panjohura si ankth.
Vreshta si në përrallë, me dy gishtrinjë
këput ndonjë hardhie...
një ditë të gjitha vdesin nga xhelozia.
Në mes nesh
Në mes nesh,
heshtje stinësh.
Në mes nesh,
netët pa gjumë..
Në mes nesh,
lule dëbore.
Nëse një ditë ne jemi në mes,
mesi do të jetë vetë dielli!
Vjeshtë e vonë
Mbi gjethe vjeshte prisje si në ëndërr
Se hapat dhe frymëmarrjen ia njihje
Shikimi krejt i humbur ledhaton
Perënditë që sot janë bërë lule vjeshte.
Duart e përzgjatura pas flokut tënd,
dhe ashtu kurrë se ke arritur vetveten
një rreze që doli këtu, mbi katund,
më çmallë me bukurinë e Eliesës.
Kjo udha ime s’di se si më humb,
pas më mbetet dielli sapo të lind.
Dhe, kudo me mbeten kujtimet për stinët
në buzëqeshje vjeshta ruan fshehtësinë.
Një ditë me shi
Deri sa jashtë binte shi,
shikoja nga dritarja e dhomës sime.
Xhami i thyer në formë konike,
sa vija kalojnë në këtë sfond gjeometrikë
dhe nëpër format e figurës tënde,
në këtë vjeshtë plot melankoli.
Erëra mashtruese kraharorin ta ledhatojnë.
Me shkrumbin e verës pije ujë në shuplakë,
nuk shkon edhe shumë kohë - ndalet kjo vapë,
në xhamin e thyer stinët rrinë lakuriq.
Nga krama e shpendit ndjelljakeq,
vijnë rrugë te panjohura si ankth.
Vreshta si në përrallë, me dy gishtrinjë
këput ndonjë hardhie...
një ditë të gjitha vdesin nga xhelozia.
Facebook
Twitter
Google+
Digg
Komentoni
Artikuj te tjere
Remzi Salihu: Kultura në tabut (arkivol) të vlerave të ngushta partiake
Nuhi Veselaj: Rreth identitetit të gjinisë asnjanëse në shqipen e sotme (V)
Mendime për poezinë e Jeton Kelmendit
Demir Krasniqi: Tri këngë për Heroin e Kombit Agim Ramadani
Mustafë Krasniqi: Intervistë me atdhetarin, piktorin, humanistin dhe ish të burgosurin e ndërgjegjes kombëtare Asllan Dibrani
Arsim Halili: Flet z. Avni Biqkaj, poet
Flet Jonida Azizaj, autorja e librit “Si punova me tre ministra – Rrëfim i vërtetë”
Edison Ypi: mero vrroma
Ardian Naço: Poezi shkruar nga një adoleshente në ditët e fundit të jetës
Letërsia shqipe këto ditë u pasurua edhe me shtatë libra të autorëve zviceran
Cikël poetik nga Ramiz Dërmaku
Poezi nga Suzana Kuqi
Halit Bogaj: Harmova
U ndan çmimet në Festivalin e Teatrit në Vushtrri "Vu Theatre Fest"
Përparim Hysi: Ta blesh "belanë" me para
Jusuf Zenunaj: Konkursi athisarian
Dibran Demaku: Bilbili në vendlindje
Kalosh Çeliku: ''Patriot Poeti'' që në pleqëri shkruan poezi erotike
Vangjush Ziko: Dashuritë e para të qytetit tim
Halit Bogaj: Presidenti Rugova në poezinë e Sinan Kamberajt
Gallery
Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora
