Kulturë

Rrustem Geci, “Këngë për Çamërinë” nga libri i shekullit “Kanuni poetik”

E shtune, 31.10.2009, 04:12 PM

Rrustem Geci

LIBRI I TOKËS

Ne historinë e mësojmë
të mbushemi me frymë
të   njohim të kaluarën
vlerat e saj në të sotmen

Ne historinë e mësojmë
nga njeriu   i njerëzimit
nga shpirti betejave , nga
nevoja për të kundërtën

Ne historinë e mësojmë
që të jemi vetja , vetvetja
trashigimtarë   të krijimit
trashigimtarë të përvojës

Ne historinë e mësojmë
nga mëndjet e luftërave
nga bashkësia e gjërave
nga pika e gjakut të rënë

P R E V E Z A

Kam një lutje   Çamëri
Kam një   fjalë amanet
Kam një   lutje Çamëri
Zot të fatit të jemi vetë

Kam një   lutje Çamëri
Kam një   fjalë amanet
Kam një lutje kombi im
Shqipëri jam tokë e det

Kam një lutje   Çamëri
Kam një   fjalë amanet
Babë dielli dhe flamuri
Çamërisë i jepin shëndet

Kam një   lutje Çamëri
Kam një   fjalë amanet
S´ ka Greqi në Çamëri
Tokë e Çamit shqip flet!..

Trokitje Çame

Në këngët me Çamëri
Fjalës i bien drithma
Djersë të ftofta kohe
Të rëna të përgjakëta

Në këngët me Çamëri
Populli i vogël çam
Çdo ditë i bie daulles
Se toka e tij nuk flë

Në këngët me Çamëri
Të trojeve të ilirisë
Çami tregon Greqinë
Lirinë e tij të shkelur

Në këngët me Çamëri
Prej ku nis Çamëria
Plot lule gjaknxehta
Me këngë çame çelin

A R V A N I T Ë T

Unë flas gjuhën shqipe
i pat thënë mikut të tij
Aristidh Kola - Arvaniti
para se grekët ta vrisnin

Asgjë nuk ka mbaruar
më duhen 4 shekuj jetë
për ta kthyer mbarë, të
kaluarën tonë të shkelur

Nën atë qiell G r e q i e
të të vërtetave përmbys
gjuha bën luftën e saj
Çamëria të mos bjerë

Homeri shkruante në shqip
në shqipen e pellazgëve
në   pellazgjisht Odisenë
lexuar e kam këtë verë

Ç   A   M   Ë   T

Çame , Çame, Çamëri
ke kraharorin me flori
I ke krojet bar me vesë
tek bie dielli po të pres

Çame , Çame , Çamëri
plot të vrara ke në gji
tri të korra në një pemë
tri të korra në një lëmë!

Çame , Çame , Çamëri
tremijë vjet moj i l i r i
populli ynë është burrë
është gjaku në flamur

Çame , Çame , Çamëri
ti moj je njëmijë hijeshi
këngën mos e lë të qaj
jepi gjakun të mos thaj

Kënga e K´lumshtit

Mëmë e gjakut
Mëmë Shqipëri
Shpirti më digjet
Të jem me ty

Loti i diellit
Në pemë pikon
Çami e çamja
Gjëmë lëshojnë

Qiellit të gjerë
Ndodhë ka re
Jo rrallë erërat
Fshehin rrufe

Në tokën çame
Homerit plak
Emri e sytë
I kullojnë gjak

2 )

Shkruan Janina
jam Prishtinë
jem Tiranë
e jem një himn

Trapi i çamit
traget me nam
mijëra vjet
lundron n´këto anë

Qan Janina
gjakun e saj
nën Greqi
pema do thaj

Dheu i çamëve
një ( dhe ) flori
sa jam Çam
aq jam Shqipëri

J A N I N A

Në pemët e çamit
koha nuk ka rënë
ajo nuk   ka   tharë
po aty këtu e vrarë

Në pemët e çamit
pjesë të kohës sonë
vetëm janë holluar
ato do shëndoshen

Nën pemët e çamit
edhe ( hija ) qan
luftohet me veten
edhe me të tjerët

Në pemët e çamit
koha   s´ vjetërohet
ajo do rinohet, me
gjallesa   të gjuhës

LUTJA E ÇAMIT

A më lë o tokë të qaj
unë dua tek t´i një varr
unë dua këtu të vritem
gjaku   im   të   mos thaj

Gurë gjyshi   kam   këtu
në beteja i ka mbjellur
brenda   ka   disa këngë
gjyshi im i   ka shkruar

A më do o tokë për vete
a më pranon të vdes këtu
të betohem   jam   ardhë
tek shtëpia ku kam jetu

A më lë o tokë të dua
gjaku i varreve më troket
guri gjyshit   atje brenda
ngritu o bir, më thërret!..

P   O   E   T   I

   Kam edhe pak gjak
   kam edhe   pak jetë
   që letrën ta mbushi
   me muzikë të fjalëve

   Kam edhe pak gjak
   kam edhe pak jetë
   të pi edhe pak ujë, të
   marr edhe pak frymë

   Kam edhe pak gjak
   kam edhe pak jetë
   që shenjtin e pa zot
   ta flaki tej n´errësirë

   Kam edhe pak   gjak
   kam edhe   pak jetë
   që dritën e ëndrrave
   ta   shkrijë   në fjalë

Këngët e shtëpisë

   Prej këtu fillon populli
   Intonimin e h i m n i t
   betimin e tij për veten
   betimin para   flamurit

   Prej këtu fillon populli
   rendjen e tij nëpër kohë
   ngjitjen e tij tek vetja
   vrapin për të ardhmen

   Prej këtu fillon populli
   me duar dhe me thonj
   të mos humbas kohën
   ëndrrën e tij të ardh

   Prej këtu fillon populli
   të jetë zot i fatit të tij
   luftëtari i tëra betejave
   heroi i të gjitha fitoreve

2 )

Prej këtu fillon populli
ti flakë targat e huaja
ti prish muret që ndajnë
ti hap portat që ndalojnë

Prej këtu fillon populli
të jetë vetja , vetvetja
të hap malet me diell
të hap fushat me rreze

Prej këtu fillon populli
të shprehë fuqinë e tij
lëvizjen e tij përpara, të
drejtën e vetëvendosjes

Prej këtu fillon populli
të jetë trim i betejave
lideri i të gjitha fateve
bashkimi i shqiptarëve

3 )

   Prej këtu fillon populli
   ti bie me grusht të keqes
   drejtësisë   së   padrejtë
   dhe mizorisë së fqinjëve

   Prej këtu fillon populli
   këngën e tij të shtëpisë
   t´i marrë ditës d r i t ë
   dhe t´i japë kohës kohë

   Prej këtu fillon populli
   gjeninë e tij krijuese
   që lirinë ta armatosë
   me kohën e tij historike

   Prej këtu fillon populli
   marshimin e tij të madh
   ndërtimin e tij të lirë
   ëndrrën e gjithë brezave

4)

Prej këtu fillon populli
të mbushë gojën thirrje
që këngët e shtëpisë, të
shumëzohen   gjithandej

Në këtë ditë të diellit
toka, ajri, uji, z j a r r i
katër rrënjët e arbërit
prej këtu nisin të rritën

Prej këtu fillon populli
fëmijët e tij të luftës, ti
kthej në shtëpinë e tyre
në një betejë krejt ë re

Prej këtu fillon populli
heroikën   e   këngëve
mesditën e tij të ardh
bashkimin e dy Drinëve

GJEGJ ELEZ ALIA

   ( Sipas motivit popullor )

Ndali shpurat bajloz i   zi
ndali shpurat ku ke mësy
unë nuk kam prona për ty
tokat e mia s´merren me sy!

Gjergj Elezi flet me popullin
qehajasë unë do t´ i tregojë
se zullumi   mbi shqiptarët
në mejdan   do të mbaroj

Arma e Gjergjit flakë me ar
Arma e Gjergjit prush e zjarr
Kot rreh flatrat bajloz i zi
unë nuk kam motër për ty!

Motra Gjergjit, vëllain veshë
Ia veshë armët me u ndesh
Mbi ( 9 ) plagët ngritet trimi
Gjerg Elezi nis tek himni!

Gjergj Elezi trim mi trima
I ngul shpatën mu tek sqima
kurrë mos mësy në Shqipëri
se s´të lënë shqiptarët e mi

K R I J U E S I

Jam mësuar   të   jetoj
edhe ku fryn era, edhe
ku bie shi, edhe ku bie
borë. Kjo është jeta ime
shtëpia   ku   unë vuaj
udha nëpër të cilën eci
Jam   mësuar të   jetoj
me idetë e kësaj kohe
që i thërrasin mëndjes
të jetë më krijuese, më
e lirë dhe më i lumtur
Jam   mësuar të   jetoj
me kohën e panginjur
me vetminë kumbuese
dhe kundërthëniet e saj
Jam mësuar të   jetoj
edhe aty ku fryn era
edhe aty ku bie rrufeja
edhe aty ku bëhet luftë

PRITJA GJENIUT

Ku është fshehur gjeniu
Ai që f l e t si populli
Ai që qan si p o p u l l i
Ai që di të këndoj si ai

Ku është fshehur gjeniu
Pyesin n ë n a t,baballarët
Gratë e veja, fëmijët jetim
Pyetë e gjithë K o s o v a

Ku është fshehur gjeniu
Ai më i bukuri i këngëve
Ai më i bukuri i betejave
Ai më i bukuri i fitoreve

Ku është fshehur gjeniu
Më i gjakshmi dhimbjeve
Pyetë vullneti i popullit
Pret vullneti   i   popullit

I burgosuri i idesë

Jam gur i pandarë i kohës
I burgosur i diellit dhe ajrit
Jam fjala e gjerë e poetit
Jam zëri juaj i më të vrarit

Në flakët që vetëm rritën
goditem nga valë të ashpra
nga përsëritjet   monotone
të zhurmave   thuaja   koti

Jam një i burgosur i idesë
një i burgosur...i pafjetur
jam dhimbja e së bukurës
jam loti juaj i përbashkët

Në këtë botë të përplasjeve
kam plot të pashpërthyera
jam arti që nuk mburrem
jam arsyeja që nuk jepem

(Vota: 1)