Kalosh Çeliku: Zjarr i madh na digjet o burra sot mbi krye

ZJARR I MADH NA DIGJET

O BURRA SOT MBI KRYE

NGA KALOSH ?ELIKU

(Burri Tri Grave)

Në jetë i pata Tri Gra besnike. Engjëj

Njëra më printe para, Rrugës:

E, Dy të Tjerat mbanin përkrahu.

Gji më dhanë me Dy shtama verë

Ringjallën nga Zonja Vdekje, në Korçë:

Pasmesnate, në Përrua. “Qafë-Thanë”.

Gji më dhanë: Dy shtama verë. Poezi…

(Ditën e Nëntorit Madh 2020

raki rrushi piu celulari Im)

Mes poezive rebele, me Covid -19

Përçudi?! Celulari im kishte vdekur.

Gjithë Natën kishte pi raki rrushi

Dy shtama me verë Laydi Di.

Unë Poeti: Ende, isha gjallë në Shkup.

Djali, më paraqitet në telefonin tjetër

I them: Ka vdekur. Ka pi raki rrushi.

Vetëm Unë, ende kam mbetur gjallë

Dhe, ky telefon me Covid -19:

Sot, do të dalim te “Parku i Grave”...

(Natën e Madhe të Vitit Ri 2021

laptopi Im piu raki dëllinje)

Natën e Madhe, të Vitit Ri 2021

«Hakerët», e sulmuan Laptopin:

Me, metoda policore partiake?!

Nuk mund ta hap, Sot: marr lajme:

Nga gazetat. Portalet elektronike.

Rrugë. Dalje, për shtigje. Edhe:

Sot, m’i fshinë shkrimet. Librat

Urimet! Nuk ka problem. Çeliku:

Përsëri, do t’i shkruaj ato Libra.

Urime, Nesër! Nëse, jemi gjallë

Shkaku, se: i dhashë raki Dëllinje:

Natën e Madhe të Vitit Ri 2021.

Dhe, vdiq. Sonte, nuk merrte frymë

Ditën e Nesërme, i them Djalit:

Vdiq. Iku. Ka pi raki Dëllinje?!…

(Përpak shpëtova Natën

nga Ndihma e shpejtë)

Helmuan në Tavernë, në Shkup

Gati, një orë pushova në toalet.

Kamarieri, vjen dhe më pyet:

A, ke o burrë nevojë për ndihmë?

Jo, i përgjigjem. Do, ngrihem vetë.

Përpiqem, të çohem më këmbë

Edhe, kapem për lavabos: Kot.

Duart i kam krejtë në rregull

Këmbët, nuk më mbajnë dot.

Pas pak kohe, dal disi nga toaleti

Ulem. Edhe, jashtë dëgjoj një zë:

Thirreni, vrik ndihmën e shpejtë!

Papritur, vjen djali Deni. Dhe, më merr

Inspektorit policisë i them: Faleminderit.

Nesër, do të ta jap një libër timin dhuratë

Përgjigjet: jo, burrë. Nuk jam i atyre punëve

Po, të kesh me veti, ma jep një libër biznesi!

Shpëtova nga spitali. Toksiologjia. “Parajsa”

Që, pasi do më “shëronin” nga Pandemia.

Nesër, do dilnin me diagnozë publikime:

Vdiq nga “Koronavirusi”. “Armiku i pabesë”...

(Ecë Rrugaçe Vitin e Ri 2021

të pimë te “Parku i Grave”)

Jo, nuk dua verë. As, ibrikë raki rrushi

Dy shtama me verë të  Mikes Laydi Di.

Përveç, Një Rrugaçe të çmendur. Shtëpi:

Dy Shamikuqe, lidhur për brezi. Egër.

Dy shtama me verë, rrëzoj në shtrat

“Armikun e pabesë”, ta vras një Natë!

Jo, nuk dua raki rrushi. Verë me shtama

I dua, Dy shtamat me verë të Rrugaçes!

Mbi kokë, lidhur me Dy shami për brezi:

“Armikun e pabesë”, ta vras në shtratë!...

(Im Atë me Dy “nagëntë” në brez

hyri edhe në varr rrëzë “?uke”

Im Atë, i mbante Dy “nagëntë” në brez

Arave. Maleve, në fushëbetejë.

Nëse, nuk shkrep njëri në pusi:

Shkrep, tjetri me fishekun në gojë.

“Nagëntë” me të cilët në brez hyri

Edhe, Isë Boletini në Londër.

Fytas me armikun, për Shqipëri Etnike

Fushëbetejë e pabarabartë politike.

Unë, Sot i mbaj dy “kashikara” serbi

Edhe, atë në çantën e zezë lëkurës:

Dihet, një Penë kryengritëse për Luftë!

Përqafe me libra. Dhe, raki rrushi:

Burra, dilni në mejdan! Fushëbetejë.

Iku Babai: Dy “nagëntë” rrëzë “?uke”

Luftën, ta vazhdojë nga Varri, Nesër.

Porosi, hyj në varr edhe: Unë  i biri?!...

(Sot karrieristë fushe turren

pas posteve partiake)

Unë Poeti, popullin shqiptar

Nuk e kam bashkuar me çifteli:

Politikë. Tallava. Dhe, Valle.

As, me luftë. Dhe, dëshmorë

Po, me Penë. Rrugë ende e gjatë.

Pishtari i arsimit, Mahmud Dumani

Ka thënë: “Nëse, popullin shqiptar,

Nuk do arrimë ta bashkojmë me luftë

Me Penë do të jetë një rrugë e gjatë”.

Edhe, me këtë popull të Shkupit

Herët, a vonë: do të kemi probleme.

Sot, dalin “trima” partiak. Politikanë

Që, popullin shqiptar e bashkojnë:

Me politikë. Karrieristë fushe.

Që, turren me të katra, pas posteve

Politike në Qeveri. Kabinete. Pasuri.

Jo, o burra e gra mejdani partiak

Populli shqiptar, nuk bashkohet me:

Poste politike. As me luftë. Po, me Penë...

(Hajdutët e “Haramit”)

Pas Luftës 2001 -shit, Nëna Parti

Në të cilën jetoja në gjelbërim:

Park plot pemë. Dhe, pëllumba.

Zogjë. Kanarina. Qyqe pa fole

Pallate  me oborre. Hapsirë. Jetë.

I preu, dogji drunjtë. Ikën zogjtë

Pëllumbat. Erdhën sorrat e zeza.

Ferrat, nën dritare. Dhe, “Hallalli”

Uzurpimi i parqeve para pallateve:

Mes dite, lindnin godina biznesi.

Hiç pa plane ndërtimi urbanistik

Këpurdha. U turra pas “Haramit”.

Ika. U shpërngula nga “Harami”

Përçudi, edhe këtu gjeta “Hallall”?!

“Haram”, Shkupi. Ana shqiptare

Vardari e ndante me kufi politik.

Askund, nuk gjeta birrë “Hallall”

Vetëm “Haram”: Cocacola. Bozë.

Limonadë. ?aj rusi. Dhe, Fanta

Tollumba. Qengjin, e hanin hajdutët.

“Hallall”, dihet kisha vetë në shtëpi

Edhe, kur vinin miqtë e mi poetë:

Me birra. Raki rrushi. Dhe, meze.

Hanim e pinim në oborr. Nën hije

Pasmesnate, i harronim mbi tavolinë.

Përçudi! “Hallallin”, ditën e Nesërme

Askushi, nuk e kishte vjedhur natën.

Hajdutët, në lagje vidhnin “Haramin”...

(Përçudi ende hapim hendeqe

mes Shqipërisë dhe Kosovës)

Përçudi, e dëgjoj zërin e Partive politike

Partizanëve tyre, të shitur një torbë taxhi:

Rroftë Nëna jonë Parti! Lideri politik.

Jo, i Shqiptarëve. Rilindasëve Historik

Hendeqe, hapin mes Shqipërisë. Kosovës

Edhe, atë: Vetëm për liderët e tyre politik.

Përçudi, bindje kam, se: Sot, politikanët

Dhe, partizanët e tyre janë çmendur.

Hendeçe, hapin mes Shqipërisë. Kosovës

Edhe, atë: Sot, vetëm për një përdorim.

Jo, o “burra”! Kjo, nuk është Shqipëria

Sot, nuk i duhen fare liderët politik:

Po, i duhen Liderët Shqiptar Historik...

Mos e duaj Kosovën “krejtë”

por duaje Veten - Shqipërinë

Laydi Di, mos e duaj Kosovën “krejtë”

Po, duaje disi Vetëveten si beqare!

Edhe, Sot: Grabite, një burrë azgan

Ndoshta, të shëron nga partitë politike.

Laydi Di, mos e duaj Kosovën “krejtë”

Po, grabite: Një burrë besnik. Nesër:

E, mos ndajë vota me Nënën Parti!

Sot, zjarr i madh na digjet mbi krye:

Dhe, shpëto nga partitë tona politike!...

(Rroftë o burra “LIRIA”)

Sot, kemi plotë “patritotë kuqezi”

Që, shajnë. Dhe, shkruajnë pa emër:

E, mbiemër. Në Facebook. Portale.

Po, “patriotë” deri Dje, memecë:

Ishin, nëpër Institucionet e shtetit

“Përbashkët”, me torbë taxhi përqafe.

Pse, tridhjetë vite nuk e ngritën zërin

Sot, kur i humbën pazaret e biznesit:

Vendet e punës, postet politike në Shtet

Derdhin lotë krokodili rrëke, në Facebook.

Dhe, portale elektronike bashibuzuku, se:

Dihet, për “kulturën” shqiptare partiake?!

Dudumët “kuqezi”, me një torbë taxhi

Përqafe. Edhe Sot, në “demokraci”:

Nateditë, që i luten Zotit në xhami?!

O, burra mejdani! Sot, më lini të vdes

Nga Koronavirusi. Masat Qeveritare:

Mes Dy shtamave me verë të Laydi Di!

Rroftë, o burra: Dje, dhe Sot “LIRIA”!...

(Shtetit të “përbashkët”

askush nuk i jep vaksinë)

Pakgjë, Sot është e shëndoshë. Bio

Gjithëçka, është e sëmurë me plagë.

Institucione. Shteti i ”përbashkët”

Politikanë. Poetë, me Libra artistik.

Popull universitar. “Artistë” partiak

E, shumë pak krijuesë të Lirë. Gjeni.

Thesi grisur, mbushur me politikanë

“Artistë” politik. Janë, me Covid -19.

Shtet i “përbashkët”, që i mbyllë Sot

Shtëpitë Botuese të Librit. E, hapë:

Shtëpi Publike. Dhe, Kazino bixhozi.

Shteti “përbashkët”, që lufton artistët

Dhe, stimulon: Kulturofagët e librave.

Pa vlera artistike. E, Shtëpi Botuese

Profesion, kanë: Tezgat e tollumbave.

Shteti “përbashkët” me politikanë

Dhe, “Artistë”. Është, me Covid -19.

Përçudi, askush nuk i jep vaksinë?!...

(Autobusi më harroi

te “Parku i Grave”)

Përmes ëndrrave, gjumë varri. Qetësi

Pasmesnate, vetë vijnë poezitë. Gratë.

Edhe, ende nuk di kush m’i përcjellë:

Babashehu. Apo, Nana. Dhe, Babai

Mes Dy shtamave me verë Laydi Di.

Qeveria, më dënon me masa policore

Duart laj me sapun! Mos dil pa maskë!

Dy metra, rri larg me Gruan Besnike:

Valle hiq, këngë te “Parku i Grave”!

Burg, me Koronavirusin, në karantinë

Edhe, tinëz ma vodhi Zanën e Malit:

Djemnushën. Dhe, Ashiken e Rrapit.

Moti, jam nisur për rrugë. “BabaTomor”

Autobusi, ikë. Udhëtar, më lë në rrugë:

Te “Parku i Grave”. Dy shtamave Mikes.

Dhe, një ibriku me raki rrushi. Pajtohem:

E pres tjetrin. Nesër, do të vijë në Shkup...

(Tri Nuse m’i shtinë në koçi

dhe pas porte më vënë pusi)

Kurrë, nuk vëndosa unaza në gisht

As fejese. Dhe, as martese në kishë:

Katund. Dhe, Shkup. Prishtinë.

Amani, mos ta them. Edhe, në xhami

Edhe pse, si student në Prishtinë:

Nateditë rrugëve. “Gërmi”. Universitet.

Pesë gishtat e dorës i pata plot me unaza:

Gjarpër, Dy plumba, Simbol Vdekje, Zemër.

Dhe, tri bira plumbi në kokë. Sheshirin e zi

Shkrimin: Kërkoj një Varr për të vdekur!

Gunën e zezë, deri në fund të këmbëve

Zingjirë argjëndi përqafe, gishta e duar.

Hajmalinë e Baba Shehut të Llagut në gji

Shqiponjën Dykrenare të Skënderbeut.

Atë: të Ismail Qemalit. Historisë përmbrapa

Që, i vinte tinëz edhe në Durrës: Dy-tri hapa.

Engjëllin Grua para: Dy të Tjerat përkrahu

Prinin, nateditë  në Luftë me Penë për Liri.

Korzo, përpara “Bozhurit”, në Prishtinë

Herë pas here, dilja në të dy anët e rrugës:

Asaj Korzos, anës shqiptare. Dhe, serbe

Pranë “Bozhurit”. Drurit Kaloshit, në pusi.

Vitet, Sot: kanë ikur aq Larg. Ika, dhe Unë

Përshkak, të një pusie për Nuse Lirinë.

Ende, Sot: jam gjallë mes dy pusive:

Lirisë Prishtinës. Dhe, Xhadisë Shkupit.

Nateditë, m’i shtinë Tri Nuse në koçi:

Matanë Pragut. Tinëz, nën  Rrapin Historik

Brez pas brezi, pas porte më vënë pusi…

(Unë nuk do marr pjesë

në varrimin Tim)

Kurrë, nuk i kam dashur dot varrimet

Po, vetëm Lindjet. Luftën me Penë!

Nuk i dua fjalimet. Nderimet. Lulet

Patetikën politike, kur qajnë mbi varr:

Me dy-tre familjarë. Dhe, policë partiak.

Shkaku, se: Nuk mora pjesë në varrime

Të miqëve poetë. Pandemisë botërore.

Koronavirusin nuk e kam pasur armik

Po, Shtetin e “përbashkët” - mik besnik.

Unë, nuk do të marr pjesë në varrimin Tim

Shkaku, se: Ende, nuk kam vdekur:

I varrosur me katër-pesë veta. Lexuesë.

Koronavirusin, nuk e kam pasur armik...

(Kufomën Time ende

nuk e keni në Varr)

E keni pritur me vite: Ringjalljen Time

Në Shkup. Korçë. Dhe, “Qafë - Thanë“.

Kohën e fundit, “Armiku i padukshëm“:

Kaq e kaq të infektuar. Dhjetë viktima.

Mes tyre, dhe një Poet rebel shqiptar:

Kalosh Çeliku, vdiq nga Koronavirusi.

Edhe, atë: Me Dy shtama verë të Mikes

Po, kufomën, ende nuk e keni në Varr?!

Kaq e kaq, u shëruan. Vdiqën, në spital:

Lani duart me sapun! Teshjet me bërryl!

Distancë, mbani edhe me Gruan besnike:

Në verandë, hiqni valle me këngë erotike

Aspak, në kronikat televizive: LINDJE?!

Sotekësajdite, nuk me do Zonja Vdekje

Pashterkëkuqja: Nuse, ende pa koçi.

Nuk ka problem. Marrëzisht, e dua Unë

Duartrokitje, Sot: Grave, të mia besnike!…

(Nga Libri me poezi: BURRI GAVE - Shkup, 2021).