Bedri Tahiri: Urat ndar?se

Urat ndar?se

Nga Bedri TAHIRI

Ura e Ibrit dhe Ura e Vardarit.

Dy ura ndar?se (n? vend q? t? jen? lidh?se, siç e kan? rolin), dy sinonime t? s? keqes q? t? b?jn? t? klith?sh me sa z? q? ke: O mallkues t? historis? e smir?zinj t? njer?zis?!

Lumi i Bardh? e Vardari.

Dy emra, dy lumenj, nj? enigm? e shum? histori.

I pari- nj? em?r ndjellamir? e ogurbardh?. Por, e gjith? kjo, vet?m n? t? par?. N? thelb, p?r vend?sit autokton?- shqiptar?t, paraqet t? kund?rt?n. Nj? em?r ndjellakeq, p?rplot dhimbje, zi, sakrific? e ndasi. Kur jemi k?tu, desh?m s’desh?m, duhet ta rikujtojm? profecin? e plakut urtak, Beshir Vinarci, i cili, qysh at?bot?, kishte parashikuar nj? fat t? till? nopran. Ah, sa largpam?s q? qe treguar i uruari! Them sinqerisht, nuk jam fare bestyt, por realiteti faktik t? b?n t’i n?nshtrohesh disi vet?vetiu asaj profecie mahnit?se.

-Ura e Ibrit, herdokur, do t? jet? kufiri me Serbin?!- p?rs?riste ai vazhdimisht n?p?r tubime e kuvende burrash.

-Mos ia varni veshin p?rrallave t? plakut t? matufosur!- çirreshin thuajse t? gjith?, veçan?risht miop?t tan? t? politik?s mjerane t? koh?s zezon?.

Dhe, lumenjt? nuk e ndryshuan rrjedh?n e tyre e nuk e honepseshin dot bab?zin? e grabitçar?ve. Ngjarjet po, ato u rrokullis?n kuturu n? theqafje, duke l?n? pas plag? t? pash?ruara. Gjaku shkoi rr?ke e themelet e saj nuk u tunden fare nga vendi. Sot m? keq se dje. Hijet e zeza p?rreth,  si fantazm? tmerruese, dhe barikadat e turpit t? politik?s drejtuese t? globit mbi ur?n e hekurt,  u shnd?rruan n? bedena t? pakap?rcyesh?m, ashtu siç e kishte parashikuar at?bot? plaku mendjeholl?.

Ore, t? keqen v?llai, as vet? nuk mund t? shfaj?sohemi  gjithaq, sado q? mund t? rr?fehemi para Altarit t? m?katit, mir?po, sidoqoft?, p?r k?t? gj?m? t? madhe, p?rgjegj?sin? kryesore bartin politik?b?r?sit e m?dhenj bot?ror?. Atyre, sigurisht p?r interesat e veta, sikur po  u konvenon kjo gjendje dhe k?shtu po e d?mtojn? keq etnin? ton? brilante, duke i shkaktuar plag? vdektare.

Po Ura e Vardarit?

Edhe pse e vjet?r dhe shum? e r?nd?sishme dikur, e shtrir? n? cepin jugor t? Iliris? s? lasht?, e b?r? prej gur?sh t? latuar ngesh?m, po kryen funksion t? ngjash?m me simotr?n e vet n? veri: Po e ndan?  dhunsh?m shqiptarin?.

Hajdo bot? çorodit?se, hajde! Jug e veri. Majtas e djathtas. Dhe, gjithandej shqiptar? e shqiptar?. E ato (urat) n? mes si pyka ndar?se. E kur se ?! N? shekullin XXI, kur bota po ec?n drejt globalizmit e unifikimit civilizues. Dhe, shqiptar?t po presin Ribashkimin! Ai, patjet?r do t? ndodh?, sepse ?sht? nj? e drejt?, e shk?lur k?tu e nj?qind vjet m? par? e q? r?ndon ashp?r n? nd?rgjegjen e vendimmarr?sve. Dhe, nga Orakulli fattregues vjen nj? osh?tim?: O sot, o kurr?, ?sht? koha e korrigjimeve t? gabimeve historike!

Por, ?sht? brengos?se dhe tep?r shqet?suese nj? dukuri: Pse ne shqiptar?t  tep?r von? e kapin t? v?rtet?n?! Apo, mos jemi shum? besnik? dhe mashtrohemi leht?. Apo, mos qoft? e sakt?, u besojm? edhe atyre q? nuk na e don t? mir?n. Mjerisht, kjo e fundit u v?rtetua s? voni, kur u gjet?n dokumente p?r rolin pozitiv t? Bismarkut karshi shqiptar?ve n? Kongresin e Berlinit, p?r t? cilin deri dje kishim pasur informacione krejt ndryshe, ngase qem? bazuar n? rrenat e Vlladan Gjeorgjeviqit se kinse kancelari i par? gjerman, Otto von Bismark pask?sh th?n? se nuk ekziston kombi shqiptar...

Obobo, sa keq!

N? fakt, sipas Sami Repishtit dhe historis? s? v?rtet?, ai ç?shjten shqiptare e zuri n? goj? n? dy seanca t? Kongresit, n? t? 7- t?n dhe t? 13- t?n, dhe madje kishte qen? k?mb?ngul?s p?r ruajtjen e kompakt?sis? territoriale t? Trojeve Etnike Shqiptare, p?rfshir? edhe kazat? e Kurshumlis?, Prokupljes, Leskofcit si dhe  t? Tivarit.

Siç na m?son m?suesja e jet?s- historia, cerber?t e p?rtej Tun?s jan? unik? n? veprimet e tyre. ata e mbajn? vath n? vesh k?shill?n e D. Qosiqit se rrena kur p?rs?ritet shum?her? b?het e v?rtet?.

Ne b?m? t? kund?rt?n. T? v?rtet?n, duke mos e th?n? qart?, e b?jm? t? paqen? dhe gati- gati e kthejm?  n? g?njesht?r. S?rish nj? shembull t? fresk?t: Dik Marti, veç me rrena e me trillime,  na nxori telashe e telashe. Nd?rkaq ne, me fakte e prova t? vulosura me gjak lirie, dhe, nga demb?llia e pakujdesia, mezi po ia dalim ta bindim bot?n e drejt?sin? p?r legjitimitetin ton? mbi luft?n e drejt? e çlirimtare dhe mbi autoktonin? e trojeve tona st?rgjyshore!