Përparim Hysi: Po tani që erdh pranvera?!

Përparim Hysi

Po tani që erdh pranvera?!

Po tani që erdh pranvera,mike moj,a nuk më thuaj?

Do ta bëjmë si protohera apo ende unë do vuaj?

Mëndja shkon tutje,në vite;tutje-tutje,oh,sa mote!

Unë magjepsur pas një vide;pas një vide,një ninshjote   *

Mëndja bredh dhe ku  nuk shkon,po më mbush me më shumë thinja

Se kujton,me mall  kujton atë kohë mbushur temina.

Kur u njohëm,qe pranverë;vjen pranvera,prapë më shfaqesh

Mall,o mall që qe njëherë,pse më bën të lëngëzojnë faqesh?!

Se një lot varet nga syri,edhe lag faqen time

Ah,ky mall,që më lëbyri!Shpirti copë edhe thërrime

M'u kujtua mike e vjetër,se pranvera më shtie çika

Dhe tani,sado i vjetër,malli i mikes seç më mpika.

*Ninshi-fshat në Mallakastër.

Moj pranverë!

Moj pranverë,moj bukuroshe!O ti stina përmbi stinë!

Më je si raki sarhoshe që më deh e më bën tym

Më bën tym e më ndez zjarr;gati ja të marrë flakë

Zë më nget i shkreti mall,se tanimë unë nuk jam plak.

Në mars a ndërrojmë lëkurën;pak më tej:a s'ndërron gjaku?

Unë tani kam lënë"qëkurën";ja tek iku nga unë plaku

Tani gjakun e kam valë,se më kot nuk erdhi marsi

Ndaj dhe nisem tani "djalë",mu tek mikeja,mu tek gazi.

Tek guri në mes të kopshtit

Tek guri i madh në mes të kopshtit

Tek guri,ah tek ai gur!

Ç'më sjell në mënd mua thinjoshit?

Një kohë të bukur dhe ka qëkur.

Se ja aty,në mes të kopshtit

Tek guri;ah,tek ai gur!

Më erdh njëherë çupë e gjitonit

Diçka kërkoi e ka qëkur.

Pa u ulëm atje me nge

Atje pra:mbi gur!

Se ç'bëmë... epo e dimë vet,de?!

Pastaj kjo ka qëkur...

Po vjen një kohë dhe kujtesa

Hiç nuk më lë rehat.

Sado që keq më është "licenca"

Ah,gur! Pse më kthen sakat ?!...

16 mars 2011

___

Vjen një letër që nga larg

Vjen një letër që nga larg

Larg e larg...nga Shqipëria

Trup e shpirt m'i bënë plagë

Plagë m'i bënë nga dashuria.

Dashurisë për një femër

Kam dhënë prova:i bëj ballë!

Po për vëndin që kam lënur

Ja dorëzohem: rob i gjallë.

Dhe kjo letër që më vjen

Më flet troç e më flet qartë

Aq sa malli keq më bren

Më qëndron mbi kokë si shpatë.

Mu si shpata e Demokleut

(Në ta mbajtët,hë,lëviz?!)

Malli i madh i Mëmëdheut

Më jep stres,më bën me"krizë"

Përmjet letrës vjen një pyetje:

-Kur do kthehesh ,Përparim?

Aq në hall,sa s'jam në vete

Dhe nga koka më del tym.

Pyetjen s'e bën një vetëm

Por plot miq,edhe plot shokë

Për të gjithë e shkruaj këtë letër

Po  e shkruaj me mënd në kokë.

Në mërgim,jam përkohësisht

Le ta dijë gjithë bota mbarë.

Jam i lidhur pazgjidhmërisht

Me Atdhenë; atje dua varr.

Në se vdes këtu papritur

( se  tani radhën e kam)

Që nga varri kam për t'u ngritur

Do kapërcej oqean.

Ja kjo është përgjigja ime

Le ta dinë:me miq e shokë!

Sa e mbylla letrën time

Dhe nga malli,më shkojnë lotë.

                 18 mars    2011