Kulturë

Mazllum Saneja: Poezia moderne polake - Jan Michal Stuchly (II)

E diele, 09.08.2009, 02:41 PM

Jan Michal Stuchly

POEZIA MODERNE POLAKE

JAN MICHA? STUCHLY

(Zgjodhi dhe përktheu nga polonishtja: Mazllum Saneja)

ROJTARI I FANARIT TE DETIT

E vetmuar në pafundësinë e deteve oqeaneve
Fanar i detit
në kohën e këlthitjeve
të njerëzve 40 vjeç
në kohën e britmave
të njerëzve 50 vjeç
në kohën e rënkimeve
të njerëzve 60 vjeç
në kohën e fashitjes
të njerëzve 70 vjeç

Vetmi e pakuptueshme njerëzore…

Fillikat vetëm në pafundësinë e përmasës së katërt
si ky fanar deti
qëndroj përtej horizontëve
dhe me sytë e mi të shuar
dëshiroj të kap
të rënët shpresëvarur
në lemerinë histerike
te këlthiturve
të engjëjve arrakat te braktisur
nga përplasjet e jetës

ripërtërij mërgimin e Odiseut
pa Itakën e tij

përgjat brigjeve
të lumejve oqeanëve deteve
fanaret e deteve
edhe mëtej të vetmuara
që të përmbushin
fatin e vet

Sot askush tashmë
nuk i vështron
sepse të panevojshme janë
Poet
fale venën krijuese
dhe shkruaje poezinë për ata

qe të mos bien në harresë

PA TITULL

Në pafundësinë e përmasës së katërt
qëndron përtej horizontëve
qëndron
përgjatë brigjeve të deteve oqeanëve
Fanar deti
me sytë e shuar pushton
të rënët shpresëvarur
“in Panik geraten’
duke këlthitur me dhembjën e vetmisë
të engjëjve arrakat te braktisur
nga përplasjet e jetës
ai Rojtari i moshuar i fanarit te detit

Vetmi
ripërtërin mërgimin e Odiseut
në udhën e Sizifit të dënuar
pa kuptim
pa Itakën

Dhe unë dhe Ti
qëndrojmë si ai Fanar i detit
i gatshëm të përmbush rolin e dritës
të azimutit
për lundërtarët bredhëritës
në “detin e jetës”
të përplasjëve
që askush më
nuk i pret
se duke lundruar
në “lundrimin e jetës”
harruakan busollen

E PAMUNDUR

Përgjigju çiltas
a thua mundesh
të thuash
faleminderit

për ditën që agoi para teje
Se vuajtja e dhembja ngatërruakan udhën deri te Ti
diku … në shkretëtirë
se Atdheu përpos luftrave të parreshtura në botë
ende jeton në Paqë
se gjuha e stërgjyshërve lulëzon

Ndaj
thuamë
a thua mundesh
të thuash
faleminderit

për fjalët e poetëve në poezitë e tyre
për mendimet e ngulitura në kujtesë
për muzikën që zakonet i zbut
për qetësinë e fashitur
për shëndetin
për të gjitha dhantitë

a thua mundesh

O botë e çuditshme
sot gjithnjë më e zvogëluar në madhësinë e “globit të qelqtë”
me zhvillimin marramendës të teknikës
të telekomunikacionit
të transmisionit
televizionit internetit
të shpikjeve njerëzore
të këtyre fenomeneve jo humane ta pashpirt
një botë e tërë ireale virtuale
Ndaj o Njeri bashkëkohës
të mos harrosh me tonin e dekadencës
që të thuash të shqiptosh fjalën
faleminderit
sepse një botë tjetër e rëndomt
dikur ka ekzistuar para Teje
dhe njerëzit kanë ditur ta thonë fjalën
Faleminderit

JETA

Edi
se më pret provë e vdekjes

Po me duhet gjithnje të jetoj
ndonëse këtë nuk mund ta përfytyroj

e shikova të ardhmen
pastaj të kaluarën e gabuar

A thua do të mundem
Me siguri

Besimi shpresëvarur

EKZISTENCË

Unë i rrethuar nga të afërmit
dhe plotësisht i vetmuar
Dhe ky mendim gjithnjë me tepër më përpëlit
dhe më shpie në fëmijërinë time
malli për të pambërrijshmën
refleksi – si e Mirë e pastër – kjo rinia
e pjekuria
ndyn me përditshmërinë
mendjemadhësinë
makutërinë
gënjeshtrën
e cila me të vërtetën
deshiron të njejtësohet
sepse unë ende ekzistoj
dhe me shpresë të kotë
qeniesoj në poezi dhe art

MOZAIK

Lidhshmëri shkronjash e shifrash
lidhshmëri fjalësh e numrash
a thua është kjo mozaik

Mbase jo
shembull i mozaikut
ato autentike shumëshekullore antike me ngjyra
në qytetin e përjetshëm
në Romë

po ashtu
kjo nuk është e vërtetë
Mozaiku i vërtetë
fatet e njerëzve
të krijuara pa rregull
nga mendimet dhe ngjarjet kaotike
të një materie të çuditshme

Të këtij mozaiku
që askurrë dhe askush
nuk e krijon
deri te mbarimi i botës

PRAPË

Megjithatë mundesh
sepse ashtu duhet
të ndihmosh
edhe vetveten
madje edhe dikë tjetër
ta ndihmosh
sepse mundesh
sepse ashtu duhet
dhe prapë
prapë

(Vota: 3 . Mesatare: 4/5)