Nuhi Veselaj: Mohimi i historisë së përbashkët e fqinjësore shqiptaro-serbe, fobi e pravosllaves serbe (17)

Kreu XVIII

Mohimi i historisë së përbashkët dhe fqinjësisë shqiptaro-serbe, fobi e pravosllavës serbe

Raporti shqiptaro-serb nën ekspansionizmin politiko-fetar të serbo-pravosllavës gjatë shekujve, me theks Kosova

(Qasje historiko-fetare dhe gjuhësore)

XVIII. SHQETËSIM – Përjetimet tona nga provokimet serbe gjatë bombardimeve të caqeve të ushtri-qeverisë serbo-jugosllave nga NATO për çlirimin e Kosovës, 1999 (III)

NGA DR. NUHI VESELAJ

c) DITËDITARI 17  (1-17  qershor 1999)

1 qershor

E martë. Në mesnatë (O.30)  na zgjoi sirena e alarmit. Pas pak dëgjuam dy deponime shumë të fuqishme në periferi të qytetit. U dëgjuan pas menatje (paramengjesi) edhe të shtëna të tjera,  por mëngjesi gdhiu i qetë dhe trëndafili pranë shkallëve të oborrët ka çelë për bukuri. Sot dita e pare e qershorit, Dita e fëmijëve, të cilët po i kam mallë. Baci Ramë e Shpresa erdhën e na thane se u paska treguar Besimi që Muharremi, Rrahmani, Jupi, nipa nga fshati, qenkan në kamp refugjatësh (Maqedoni). Deri tash paskan jetuar maleve. Dulla e Afrimi qenkan ndalë në UÇK. Bacin Ramë e Shpresën i ndalëm për drekë pasi patëm tavë mish e oriz. Pas drekës e kafes sade shkuan.

2 qershor

E mërkurë. Edhe sonte nga gjysma e natës na nxori gjumin sirena e alarmit. Përsëri dëgjuam krisma por të veçanta. Po i quaj të veçanta, se ishin bomba ndriçuese, nuk di si t'i quaj ndryshe. Bombat e tilla nuk ranë në tokë, qëndronin në hava, në ajr-hapësirë dhe zbritnin ngadalë. E bënë natën më të ndriçme se ditën. Ne nuk dinin kush i ka qitë. Por paramilitarët serbë, sipas nesh, mund të shfrytëzonin këtë ndriçim për plaçkitje dhe vrasje, prandaj për një kohë, unë e Sherifja u futëm në Strehimoren tonë. Pasi bombat ndriçuese u harxhuan, na ramë me fjetë. Në mëngjes  nga  Fushë Kosova nga lagjet: Lakrishte e Dardani dukej një mjegull shumë e dendur. Po në atë anë dëgjoheshin rafale detonime. Mbease tymë-errësimi ishte bërë si përgjigje ndaj bombave ndriçuese, që kundërshtari mos me mujtë me pa e fotografue githçka?!  Nga gjysma e ditës dola në qytet.Telefonat në posta punonin. shfrytëzova rastin fola me Florien. Përshëndeta gjymash Ukën e lodhur nga rruga e gjatë.

3 qershor

E enjte.  Po flitet që Millosheviçit po i vijnë mendët, do ta pranojë paqen sipas kushteve të NATO-s, përndyshe do t'i shuhet Armata. Sidoqoftë, edhe sot po dëgjohen rafale dëshprimi, jo vetëm te Hotel- Parku, por edhe gjetiu. Si duket edhe gjeneralët nuk po mund ta mbajnë disiplinën në Ushtri të  rregullt e jo më te paramilitarët e formacionet e tjera speciale.  Shkova i mora 20 bona për benzinë, Bleva një kilogram tranguj. Kërkova nga posta adresën e drejtorisë  dhe bëra  një ankesë-kërkesë me shkrim për zhbllokimin e telefonit.

4 qershor

E premte. Erdhi Baci Ramë tregoi fjalët e Besimit se edhe Ylberi i Baftisë qenka në Maqedoni, po fjetka  te Xheva. Ujë nuk kemi 2 ditë, po fundi i fundit, na e kemi bunarin.  Ndërkohë erdhi uji e rryma dhe na u lamë.

5 qershor

E shtunë. Sot bleva 20 litra benzinë, 10 në rezervuar e dhjetë në kantë/ Erdhi fqinja Kumria që po banon në shpi të Faikut. Më falenderoi për miellin dhe për librat që ua paskam dhënë me lexue.

6 qershor

E djel. Koha shumë e mirë. Bojleri i madh ka punue. U dha sirena alarmit. Aeroplanat e Natos, po lëvizin si të ishin në ushtrime, hiq pa drojë. Ja sa poshtë ka ra forca kundërajrore e Serbo-Jugosllavisë. Pasi u lamë shkuam te Baci Ramë. Shpresa gjithnjë më e disponuar. Tani asjëra as Sherifja nuk po na kritikojnë mua e Bacin Ramë pse guximtarisht u kthyem nga Maqedonia.

7 qershor

E hënë. Tre police po vjedhin te shpia e më varfanjakut të Prishtinës, Shaban Gashit (Xhezidës). Vodhën edhe shtëpinë e Nexhit. Ora 19,30 morën gepekun nga vetura  e Enverit. Vetura e tyre (vjedhësve) kishte targën Pr 149-502, Mbase kjo do të jetë plaçka e fundit.

8 qershor

E martë. Lajmet po na gëzojnë: Në Pashtrik e Junik UÇK po sulmon.  Kuptohet ai që sulmon tregon fuqinë e vet edhe moralin e lartë ushtarako kombtar. Me këto lajme knaqësie shpirtnore dola në oborr me u rrezitë e me lexue.  Kah mesdita u vra moti, dhe filloi me ra shi. Pasi mejti riga e shiut shkova te shpia e Nexhit.  Dikush ia kish çel derën e oborrit, Ia mbylla dhe e lidha me tel.  Sherifja po i lan teshat që i nxorëm nga podrumi. Unë pas të lamit rashë u kota pak, pastaj e vesha një këmishë të re të bardhë.

9 qershor

E mërkurë. Erdhën Baci Ramë, Shpresa e Safetja na treguan se Liria paska njoftuar se e paska marrë edhe letër-dërgesën e tretë prej nesh me dokumentat e Ukës. Pasi shkuan, hyra nga dritarja në shtëpinë e Elhamisë. Kuzhinës i vinte erë e padurueshme nga turshitë e gjërat e tjera të kalbura. E luta Sherifen t'ia pastrojmë kuzhinën. Ajo më dëgjoi. Ia pastruam, ia hoqëm erën e keqe nga shpia fqinjit tonë të nderuar.

10 qershor

E enjte. U lajmërua se sot rreth orës 11.00 u nënshkrua paqja Serbi–NATO. Këtu po festohet në mënyrë serbjane me shprazje armësh në hava dhe kjo ndodhi deri në gjysmë të natës, po njëherazi krizma e vjedhje po vazhdojnë. Sot e vodhën veturën e Nexhit.

11 qershor

E  premte. Sherifja për qejf sot filloi me i la ambuliat! Edhe pse kjo ditë shpallet Dita e Çlirimit të Kosovës  për ne në Prishtinë është dita e hajnave të armatosure të paarmatosur. Musa po fle në shtëpinë e vet, po e ruan nga plaçkitësit e paarmatosur. Serbët kanë filluar të largohen nga Kosova, por ata kanë fillua me plaçkitë me  shumicë, me kamiona. Po ngarkojnë në kamiona mobilje, aparate elektrike deri edhe shtrojë-mbuloja.  Sa iku një "fap" plot i ngarkuan e me plaçka e pajisje nga shtëpiat e bullatocëve dhe të Vesel e Shefki Sopit. Pasi dëgjuam disa zera  para shtëpisë së Hajdinit, Sherifja nga kërshëria me dijtë se çka u fol nga Strehimorja jonë doli drejtpërdrejt se hkoi me pyetë te Selmani. Selmani i strukur me familje në një dhomë në katin e dytë, as që i kishte dëgjuar. Paska qenë bisedë hajnash. Tashti, meqë  Sherifja u kthye në shtëpi nga rruga krysesore dola me ia çelë derën e oborrit. Pashë një grua që linte kartona para dyerve të shpive që kishitn në plan me i plakitë, po kur na pa ne largoi kartonat dhe shkoi ma naltë e e priste kamioni. Kështu Sherifja sebep që shpëtuar pa u plaçkitë krejt mobiljet,  kauçatë qilimat, veshë e mbathë si dhe aparatet elektrike nga shtëpitë e kësaj pjesë ltëagjes sonë  deri te udhëkryqi, ku tash është busti i Isa Kastratit.

12 qershor

E shtunë. Natë shumë e trishtueshme. Po dëgjohen shumë të shtena dhe të lloj-llojshme.nga serbët. Sherifja është shumë e shqetësuar. Nuk e dinim se festohej ardhja e ushtrisë ruse nga Bosnja. Gjithashtu, po vëmë re se nga gjysma e natës po dëgjohen ushtima aeroplanash në lartësi të ulët që me shpejtësi po shkojnë drejt Serbisë. Si duket nga Goleshi po ikin aeroplanat e mbetur. Kjo ishte arsyeja që rusët okupuan para anglezëve aeroportin e Prishtinës. Në mëngjes në rrugën tonë pashë vetëm një grup ushtarësh jevgë. Por ne nuk ishim pa rrezik. Pikërisht mbrëmë Hajrushin e paskan marrë peng disa policë hajdutë dezertorë. Fillimisht i kanë kërkuar çelësat e veturave që ai nuk i kishte. Më në fund edhe më trishtuese e nxjerrin prej familjes dhe e dërgojnë në shpinë e fqinjit. Ne ndëgjuam një të shtënë arme atë mbrëmje. Po ata nuk e vrasin. E mëshirojnë i kërkojnë para. Ky u thotë më ktheni në familje po jap aq para sa kam. Kështu e kthejnë në familje dhe pasi marrin paratë nga ai dhe motra e tij ikin hajdutët, Po atë ditë  Baci Ramë ishte ngatërruar me një djalë oficeri fqinj, i cili vidhte antenat tv,. Ky ishte shkaku për me i ikë rrezikur erdhi bujti te na. Tregoi se gjendja është shumë delikate dhe aq më shqetësuese,  ngase  vazhdimisht po dëgjohen krisma automatikësh. Madje na tregoi se situate në rrugë e kudo nuk është e sigurt. Serbë civilë e ushtarët të armatosur e të parmatosur, por të gjithë të inatosur po sillen pa kontrollë. Po këqyrin me vjedhë sa ku mujnden.

13 qershor

E djelë.  Të shtëna ka pasur po nata mund të themi kaloi e qetë, Baci Ramë shkoi e erdhi me na tregue se qenka marrë vesh me Ademin që prej orës 12-13  eshte caktua termini me  pasë telefon me  Blerimin e me Lirien. Unë dola në qytet para orës 11 dhe ora  12 shkuam te Baci Ramë, përkatësisht te Ademi, Folëm me telefon së pari me Blerimin e pastaj me Lirien dhe morëm vesh që Baftiu qenka bërë operacion po tash po ndihej më mire. Shumë po më dhimbet. Mësuam gjithashtu që Shkëlqimi ishte lidhur me Bashkimin, nipin e nderuar, dhe ishte në ushtrime. Pas telefonatave  mësuam se  pak ma parë në rrugën kryesore para banesës  së Bacit Ramë paskan parakaluar tanksat e NATO-s. Shpresa e gëzuar dhe e enteziuazmuar vrap del me i përshëndetë. Ollga fqinja serbe që mendonte që atë e çikat e Ademit i kishte nën ndikim patronazhi, ia sheh për të madhe, pse del me i pëshëndet tanket okupuese (!). Kështu Shpresa prish raportet me Ollgën, e cila ende pyetej, sepse pushteti ishte në dorën e serbëve. Para se me u kthye këtu shkova te shpia e Rabitit. Trëndafilat kishin zënë rrugët e hyrjes. Unë shkela mbi ta, verifikova dyert e shpisë e dritare ishin të mbyllura. Disa fëmijë nga pallatet përball bërtitnin: Hajni, Hajni!  Kështu, unë Hajni këputa disa degëza si kurora trandofilash dhe i futa në veturë. Kur u ktheva në shtëpi:  Befasi e këndshme, marramandëse.  Ushtarët britanikë të NATO-s kishin bllokuar rrugën pikërisht mbi shtëpinë time dhe kthyen disa vetura të serbëve që shkonin drejt Matiçanit. Pamë sesi zbritnin nga helikopterat ushtarë të tjerë në  Parkun  e  Përmedores  e afër shpisë sime. E futa  veturën në oborr dhe:

Së pari, me trëndafilat e Rabitit në dorë u afrova te ushtarët e parë me një përshëndetje qalamane anglisht e frengjishst, po me të madhe shqip: Mirëse erdhët, çliruesit tanë, faleminderit!, të gjithëve me radhë u jepja nga një trëndafil, më drejt u hedhja derisa mbaruan. sepse  ata nuk i  hiqnin duart nga arma

Së dyti, m'u kujtua Hajrushi. familja e tij që ende qëndronin mbyllur nën ankth zavallin e mbrëmshëm. Unë tue thirrë O Hajrush, O Hajrush!  E teprova: Trokita fort në derë. Doli plaku me drojë. Më pa tue qeshë Edhe atij i erdhi buzëqeshja. Bërtita: Dilni se erdhën ushtarët e çlirimit.  Shpëtuam! Nuk mund ta përshkruaj atë moment te gjindja e asaj familjeje se si nga nga ankthi trishtimit e frikës kaloi në ankthin e gëzimit dhe lirimit. Thonë që një vajze gati  i kishte rënë si të fikët, por e zgjoi nëna e vet me të puthura  e miklime, duke i treguar se  serbët jan largue prej Kosove me ditën e sotme. Momente këtu që nuk mund të shprehen dot me fjalë.

Së treti. menjëherë më shkoi mendja te Shpresa. Shkova e mora, thash eja shmallu  tue  folë anglisht, me çliruesit e me plot gazetarë e korrespondent të huaj, të shteteve të ndryshme. Rrugës deri këtu ia mbusha mendjen asaj që sonte me bujtë te na dhe kështu  i  ikëm acarimin me Ollgën.

Së katërti, e përqafova Sherifen dhe ia urova fitoren e popullit shqiptar  dhe fitoren e  betejës somë falë fatit e idealit tonë dhe shpreh bindjen se do kemi fitore të tjera  që mund të jenë më të zorshme se kjo, por nuk rrezikojnë sakrifica me gjak-viktima, siç është rikthimi i  ripërtëritja e  familjes  në Kosovë, madje edhe më vështirë ruajtja e gjuhës shqipe  nga bezat  e  familjeve që mbesin jashtë Kosove apo  Shqiprisë etnike/

Sido që të bëhet, për ditën e  sotme  nuk di me shpjegue sa  shkallë gëzimi ndjen e përjeton njeriu ?

14 qershor

E hënë. Baci Ramë sot erdhi më herët e Sherifja e Shpresa secila më e gëzuar se tjetra përgatitin kaftjallin, Edhe Unë e Baci Ramë u kënaqëm me kafen e parë në liri. Nga tavani e zbrita kompjuterin. Sot, vërtet mund të themi se jemi të lirë.

15 qershor

E  martë. Këmbeva 30 DM me 310 din. Në treg bleva tranguj, vezë . E montova kompjuterin. Shkova në zyrën e UÇK në rrugën e Matiçanit karshi pikes së karburantit. Aty ndesha aktivistin përgjegjës Haki Reçica, e përshëndeta për sukseset e UÇK-së që na solli Lirinë, bashkë me NATO-n, veç fjalëve me zemër e shpirt i dhurova atë që pata mundësi: disa letrashkrimi dhe ndonjerën nga librat e mia origjinale. Në orën 12.30 erdhi Baci Ramë dhe ma solli gazetën Koha ditore. Ai paska qenë në Topliçan. Dada Ajshe na paska bërë të fala. Si meritë e Zonjës Sherife sot kush po vjen e po kalon këndej po lavdon kopshtin në oborrin tonë.

16 qershor

E mërkurë erdhi Baci Ramë. Pimë kafe shoqëruar me lëng hoshafi. Sherifja ka qitë pite zvicërane??? Tani po e fshin oborrin. Unë i rregullova, e mbylla me bllokat e hequr të  biruçkës në dhomën e vogël prej kah dilnim në Strehimore, siç e patëm   emërtuar hapësirën mes dy mureve të shpive të Sadrisë dhe tonës. Le të mbetet kujtim sa herë, për siguri e humbje gjurme kam dalë e kam hy këndej - mahalla e maxhupëve- qytet e anasjelltas pa hy në oborrin tim dhe as pa hapur derën e hajatit.

17 qershor

E enjte. Me që kjo ditë është ditë ditari e fundit në këtë punim, për hir përmase ndodhjet  tona po i shprehim në disa pika:

E para, sot drojë se do të ketë vjedhje ditën nuk do të kemi, pasi  erdhi Faiku e Hajrushi do të ketë përkujdesje. Dhe kështu pasi u lamë, i thash Sherifes.Tash edhe familjet tona në Reçan e Korishë pritet të kthehen ose dikush ndoshta duhet të jetë kthyer. Është mire mire me shkue me i vizitue, kur po shkojme vendos ti. Duhet të jemi të përgatitur për ndonjë ndodhje të pakandshme, por edhe për gëzime që e tejkaluam luftën. Kemi ndëgjue se  familjen në Korishë e kanë goditur dy dy fatkeqësi edhe ushtria serbe në njerën anë edhe NATO në anën tjetër me bombaedimin gabim.  Ajo më tha: Menjëherë po shkojmë.

E dyta, ashtu edhe bëmë.  Rrugës nuk kishim pengesa, por shihej se disa familje serbe po tërhiqeshin për Serbi. Serbët që tërhiqeshin shihej se ishin të mllefosur, por edhe të armatosur, prandaj m'u duk shumë naïve që në mal-shpatin e Carralevës, pashë një vajzë adoleshente, e cila kishte problem me ndalë qerren thatë me kie vetëm, pse ishte e pa përvojë.  Me krye teposhtë  mezi e ndalnin kiet me brina qerren thatë. Duhet që ta kthente qerren anash. Vajza në ballë të shamisë së kuqe të lidhur në fyt, e kishte vendosur bukur të madhe emblemën UÇK me shkonja të zezë e me shqiponjë Flamuri Kështu Shami-flamuri mund të provokonte ikësit e armatosur, madje u çudita që mes çubës afër një trup lisi hetohej lehtë burri, i cili shikonte rrugën  e jo qerren me qe. Gjithsesi veprim shumë naiv, apo jo?!

E treta, në Suharekë në rrugën e Reçanit pashë Arbenin me djalin e Veselit veshur me uniformën uçkëiste. Kishin pasur kohë me i pastrue rrobat e luftës, apo jo?! Sa bukur u rrinte uniforma, por më bukur më kujtohet buzëqeshja e tyre tash pas lufte në liri. Tutje u ballafaqova me realitetin e dy realitete vetë fshatit tim  të lindjes:  me Reçanin shqiptar, dyherë djegur, tash shkrumb pa tym, dhe me Reçan e disa shpive serbe, në të cilat ende kishte tym e gaca. Për këtë sinqerisht më erdhi keq që ortodoksët e serbizuar të Reçanit me fajin e millosheviçëve e kishin bërë punën me humbë besimin te fqinjtë që nuk kanë guxuar me i pritë e me e gëzue bashkë lirinë, me të cilët me shekuj kishin bashkëjetuar në harmoni. Andaj vërtet më vjen keq që kishin ikur edhe të pafajshmit, të cilët si t'i ndeshja isha i vendosurr që me tërë autoritetin tim me i mbrojtë mos të ikin nga shtëpitë e tyre.

E treta, serbët para se të largoheshin në murin e xhami-mesxhidës së fshatit kishin lënë të shkruara me shbkronja shumë të mëdha qirilicë: Rugova je dobar a Taçi je govno. (Rugova është i mire Thaçi është fëlliq!).

E katërta, u ndala në oborrin tonë.  Edhe shtëpia ime e vogël e pa kryer ishte shkrumue bashkë me do libra e dorëshkrime që mendoja që aty do të ruhen më mire se në Prishtinë.  Aty ndesha Afrimin e Bacit Ali. Kryembështjellë të armatosur me pushkë, në dorë, sepse ishte plagosur në ballë  në Luftën e Budakovës, ai na tha se po ruante të pesë shpigërmadhat nga vjedhësit eventual.. për mos me i vjedhë dikush ndonjë nga mjetet e veglat që kishin mbetur në gërmadha. Tregoi që ende kurrkush prej familjeve tona nuk ishte kthyer, pos pjesëmarrësve në UÇK, por që ishin preokupuar si me gjetë ndonjë vendstrehim për familjet që pritej të kthehen.

E pesta, Afrimi i shprehi keqardhje Sherifes për fatkeqësinë familjes së saj në Korishë që kishte ngjarë nga bombadimi gabim i NATO-s, po nuk dinte ka të vdekur apo vetëm të plagosur dhe njëherazi qëlloi i pari që e ngushëlloi Sherifen për dy vëllezëzit Veselin e Musën të vrarë nga ushtria serbe para 3 muajsh, pikërisht ditën kur filluan bombadimet nga NATO kundër caqeve të ushtrisë e qeverisë serbo-jugopsllave.  Me që ky ishte kumti i parë për Sherifen, ansaj i dolën lotët, andaj së andejmi menjëherë vazhduam rrugën për Korishë,

E gjashta, në Suharekë vërejta që po valonte flamuri gjerman në një traktor të shqiptarit.  Mesa mora vesh kjo ka ndodhur sepse  nga Kukësi Shqipëria  në Kosovë paskan hyrë  forcat gjermane dhe franceze, kurse nga Shkupi Maqedonia forcat e shumta anleze, italiane e të tjera. Në të dalë të Suharekës te Shkolla fillore pash një UÇK-istë veshur me të zeza  qëndronte gatitu që në shpinë i shkruante  KIT(rat) paska qenë pjesëtar njësisë speciale të UÇK-së që jolumnisht UÇKsë nuk lejohet me u paraqitë si formacion ushtarak  në mënyrë solemne që me luftë e gjak ka fituar trë drejtën me festue fitoren!!

E shtata, edhe në Korishë gjetëm shtëpi të djegura. Te shpija e Veselit nuk ndeshëm  pothuaj askend, pos Leutrimit,  çunit të Osmanit, te shpia e Selajdinit     i cili na tregoi se Osmani kishte shkuar në Prizren, ngase nëna e tij e paska një dorë shumë keq nga bormbardimi i NATO-s, por edhe më keq ishte Islami, agja i tij hendikep, i plagosur rëndë në këmbën e shëndoshë, të cilën ia paskan amputuar, Na tregoi se mbi dhjetë vetë ishin të plagosur nga familja e gjerë  Ahmetaj, por në  spital  ishte edhe Asllani/m vëllai i madh i Sherifes., Leutrimi ia pa për të madhe pse po qan Sherifja për Veselin e Musën, të vuajtjet e mëvonshme  të familjes  ia kishin kaluar asaj dhimbjeje. Pas fjalëve të këtij çuni zbritem te shpia e Musës, ku ndeshëm rejat e tij me fëmijë  që sapo  ishin kthyer nga strehimi në male. Për fat u kishte shpëtuar pa u djegë. vetëm një pjesë e shtëpisë, ku  ishin vendosur aktualisht. Na shpjeguan në detaje vuajtjet e tyre nga ushtria serbe, sa nga bombardimi gabim i NATO-s e sa nga mungesa e ushqimit dhe e fjetes dhe patërtisë mbi tre mujore.

E teta, në të kthyer sa dolëm në xhaden kryesore Prizren-Prishtinë, filloi me pikëlue shi. Në rrugën karshi Gjinocit më la përshtypje, një traktor mbulue me najllon me plot gjin brenda që po ktheheshin, Së andejmi një vajzë adoleshente largoi nga fundi mbulojen sipër  dhe me qëllim doli në shi, shtriu krahët kënaqej duke u lagur, mbase në atë mënyrë i gëzohej jetës me fat që tashti i po i afrohej shtëpisë pas vuajtjeve mujore nëpër male. Kjo ishte për mua fort njerëzore, sesi njeriu në raste të tilla ndryshe-ndryshe e shpreh atë që ndjen.

E nënta, sa hymë në rrugën Shtimje-Lipjan forcat ndërkombëtare na ndalen. Duhej pritur, që sipas asaj që mësuam, ende disa forca serbe nuk ishin larguar krejtësisht, Madje disa  serbë  vendas, kishin kërkuar mbrojtje nga NATO, ngase u dronin forcave të UÇK-së, të cilat tentonin ta gëzonin çlirimin, por i ndalnin  forcat  ndërkombëtare.

E dhjeta në këtë situate pasi na u ngadalsua kalimi, andaj u detyruam të kthehemi nga Ferizaj. Kur arritëm  atje , shfrytëzuam rastin që me u interesue për banesën e Avdiu, djalit të Bacit Ramë, Porosita fqiun e tij ta ruante atë banesë nga vjedhja e uzurpimi. Dolëm në rrugën për Prishtrinë, ku nuk patëm pengesa deri në Çagllavicë.

E njëmbëdhjeta, këtu në Çagllavicë rruga ishte e bllokuar plotësisht nga vendasit serbë që nga droja e UÇK-së, më herët kishin bërë përgatitjet për shpërngulje. Kishin ngarkuar e palosur plaçkat në kamiona, traktora, kombi e vetura me rimorkio dhe i kishin e radhitur në rrugën kryesore për ikje, mirëpo mesa pashë, udheqësi politikan Momçillo alarmoi te anglezë dhe kështu ndali shpërnguljen e masës së pafajshme, por megjithatë u caktua pika e verifikimit nga personi autoritativ anlez, ku lejohej shpërngulja mbetëm me uniforma ushtarake e milicore të implikuar në penale gjatë luftës. Unë prisja në radhë. Më shkoi mendja: në kamionat në radhë para meje mos kishte  plaçka që kishin marrë nga fqinjtë tanë!, prandaj insistonin aq shumë për shpërngulje, kur tani nuk ishin të rrezikuar, ngase forcat ndërkombëtare ushtarake tashmë i kishin nën pëkujdesje.  Sidoqoftë, pak pa mbërri te pika e verifikimit na u afrue një nënëgjyshe serbe, kur e pa Sherifen tue qa e ngushëlloi: Ne plaçi, ne plaçi, brzo çemo se vratiti.  (Mos qaj, mos qaj, shpejt do të kthehemi.  Që unë e kuptova si shprehje ngushëllimi pa sherr.

E dymbëdhjeta, kur u afrova te pika e verifikimit m'u desh me u arsyetue se unë nuk isha serb-ikës, po shqiptar që shkoja në shtëpinë time, prandaj më lejuan me kalue. Edhe kur erdha  në shtëpi gjastin e asaj plakes sidomos të Momçillos e quaj tipike pozitive kosovare që njerëzit duhet ndihmuar në raste të tilla të jashtëzakonshme të përmjegullta

Këtu po këpusim trajtimin e ditëditarëve kushtuar bombardimeve të NATO-s kundër caqeve ushtarake të Serbio-Jugosllavisë, sepse prej kësaj date fillon një jetë tjetër në Kosovë e përgjithësisht për shqiptarët, por edhe për ortodoksët e serbizuar e të tjerë paqedashës të Kosovës. Të gjithë do të jenë të lirë të bashkëjetojnë, madje edhe të punojnë të bashkuar si komunitete përkatëse pra edhe serbët po edhe shqiptarët andej e këndej mund të hapërojnë drejt përbashkimit të të mirave të përbashkëta materiale e shpirtnore me vendet amë në liri, pavarësi e krijimtari pa vizë të zezë kufindarëse.