Meti Rexhepi: Busull e Reumës

Meti Rexhepi

BUSULL E REUMËS

syzat e reve dioptri e bashkave mbi sy

të lajthisin hap-mbylljet e ombrellës

nuk mbuloheshin ece-jake prej pikash

kahja vertikale e rënies harkohej në pjerrtësi

ritmi i lashtë ua plandoste fotosintezën

trotuareve ales gjetheve me të verdhën

syzave mbështillen të përhiturat zymti

zjarrin e qiellit e gëlltit sfungjeri i avujve

një flutur e bardhë mbi krahët e saj

bartte peshën e të verdhës

krah-shpuar prej të plumbtave pika

viktimë e dorëzuar sorrëshkinave

*

syzat avullore pa korniza pa vegë për veshë

kur të duash nuk mund t`i heqësh as t`i vësh

ritmet e përhitura fshehin rrotullimet e sipër-shfaqjeve

hije të ftohta pika të ngrira faqeve

ndërmjet zjarresh akujsh prushit e erës

frymuan mësymjet tej shtrirjes së shkujdesur të verës

deri këtu mandatin nuk e kishte reuma

para mësymjes hapat u futën në një dendësi mjegulle

u shurdhua kumti për ndodhjen pezull

përpara shkasit të rrembave të zhveshur

ji kurdo herë nën çati të kokës

derisa nën shtyllat e eshtrave rrjedhin damarët e tokës

*

tetësheve të ecjes me bastun i drejtpeshuar

i vure syrin durimit se si nxjerr shkulma të shkumës

sërish i yshtur pas furtunës

kur do t`i prekë jonet e vatrës busull e reumës

*

nën çatinë e realitetit

ndoshta nuk do t`ia nënshkruash disfatën vetit

Gjilan, tetor 2020