Kulturë » Zhiti
Visar Zhiti: Lahuta në aeroport
E diele, 22.09.2024, 06:57 PM
LAHUTA NË AEROPORT
Nga
Visar Zhiti
Në
aeroportin “Nënë Tereza” në Tiranën tonë, në mjediset ku presin për të fluturuar,
më bëri përshtypje njëra nga sallat, “Lahuta”.
Nëpër
tryeza udhëtarët e qiellit gjerbnin kafe, ndokush hante, më tej edhe dremitej,
ende më tej ishin raftet e librarisë,
botime të reja, që, teksa i shikoja, i dija dhe s’i dija, kishte të ekspozuar
dhe libra të dikurshëm, më shumë si epokë se sa si kohë.
Pas
pareteve të xhamtë shiheshin avionët, krahëhapur si shpendë të rëndë.
Hapa
vëllimin me poezi të Naim Frashërit “Ëndërrimet”, që e kishte shkruar në
persisht, është libri i parë i tij, por s’po gjeja emër përkthyesi, lexoj pak,
ah, qenkan ato të Vehxhi Buharasë, e njihja mrekullinë e tyre. Dola nga pas
rafteve për te kafeja, kur ç’të shoh, në mur ishte e shkruar e gjithë Kënga e
Parë “Cubat” e Atë Gjergj Fishtës nga eposi “Lahuta e Malcis”.
Prandaj
u quajtka ky mjedis “Lahuta”, thashë. Dhe m’u kujtua zhurmëtira që u bë, kur u
përhap lajmi se në Unesco u pranua si pasuri lahuta serbe, po lahuta është
jona, të paktën në Ballkan, po kundërshtonim me vonesë, na i morën dhe lahutën,
edhe Nënë Terezën duan t’na i marrin,
edhe…
Edhe
avioni do të ishte me vonesë. Një ore. Edhe një orë tjetër. Edhe një tjetër. 3
orë e gjysmë. As shpjegonin, as mbahej përgjegjësi, as…
Shkallë
lëvizëse në pistë ashtu pa avion më ndërmendnin një performancë dëshpërimisht ironike
të artistit Adrian Paci. Po unë mund ta kisha lexuar të gjithë “Lahutën e
Malcis” këtu… të jetë bërë Europa ashtu siç shkruante At’ Fishta? Na çuar në
një avion me tatuazhin në trup: Georgian Winghs. Ou, qenka i kohës së Stalinit,
po bënin humor të mërzitur udhëtarët. Se mos na çoni në Gjeorgji, po kishte
qejf të grindej njëri me ata të shërbimit. Ndjeva rropamën e shurdhët qiellore
në vonesën e gjithçkaje, edhe absurdin dhe përsërita vargun e parë fishtjan te
“Lahuta…” që është dhe lutje:
Ndihmo,
Zot, si m’ke ndihmue!
Po
edhe më shumë! Amen! Arritëm te qiejt milanezë. Kur ishim brenda reve dhe një
lumë qiellor drite vërshonte për poshtë…