Kalosh Çeliku: Nanë zgjomë

NANË ZGJOMË

(Përvjetorit , lindjes të Nanës Terezë,

dhe Nanës sime, rrëzë “?uke”...)

Nga Kalosh Çeliku

(Shenja e Nisjes)

Nata pa Hënë.

Yjet tallen me zjarr

Qiellit i kërkoj fjalë.

Dita më bie me shuplakë.

Shenja e Nisjes, oj Nanë!...

(Loti i Nanës)

Kitara kur qan, hap dritaren

Tokë, ku e fsheh lotin e Nanës?

Zog ma këndo këngën!

Çafkë, mos ma prek vargun!

Tokë, ku e fsheh lotin e Nanës?!...

(Nanë zgjomë)

Nanë, zgjomë! Trutë mi lulëzoi vera

Jam i keq. Dhe, gratë i dua!

Burrat s’më duan. As unë s’i dua

Vetë jam hajdut, edhe kaçak.

Gjithë jetën kam vjedhur gra

Jo, pasuri parsonale. Familjare.

Ditët i kam kaluar nën Rrap. Netët

Në Han me Ulkoja, që të hanin të gjallë.

Nanë, zgjomë! Trutë m’i lulëzoi vera

Jam i keq. Dhe, gratë i dua!

Burrat, s’më duan. As, Unë nuk i dua…

(Dikush zvarritet

nëpër Dëborë)

Dimër. Matanë kopshtit Dordoleci

Me një karrotë, në gojë. Fshisë.

E ka rrasur si armë fshisën në brez:

Kusinë në kokë, si Bajlozi i Zi

Dhe, ka dalë nga Deti me ushtri.

Natë. Matanë kopshtit Dordoleci

Dikush, tinëz zvarritet nëpër borë...

(Nana të mori Nuse

rrëzë “Çuke”)

Nana, Dje të mori Nuse në Lëmë

Sot, Katundin e çoi më këmbë.

Krushqit me këngë e valle

Livadhin e zgjuan nga gjumi.

Cucat, herët copë-copë i bënë dajret

Babai, e nxorri mauzerrin nga hatullat…

(Shtrati ynë i drurit

mbetet në Lumë)

Rrushi, e ka shtratin e vet në Katund

Nën çati, te pragu i derës. Shtëpisë.

Dhe, i përkund kalaveshët me rrush

Breshëri, mos i shkund Natën

Dielli me rreze t’i vjedhë Ditën.

Rrushi, sheh rrushin. Dhe, piqet

Po, ne: Çka shohim Natën?! Ditën.

Shtrati ynë, mbetet tek Lumi...

(Tambëli i Nanës

u bë kulloshtër)

Vite e vite, e shtrydh vargun

Gjak. Gjak. Dhe, vetëm gjak.

Moti dikur, me kusi i mjela dhentë

Tambëli, që ma dha Nana nëntë vjet:

Gratë e mia besnike e bënë kulloshtër.

Qengj, kam qenë. Populli, thotë:

Qengji i butë i thith dy Nana.

Mikja Di, thotë: më mirë të kisha mbetur qengj

Sesa; armik satirik pa sisa politike.

Hi-hii-hiii. Rrugaç, t’i thithë dy Nana.

Përçudi, Unë, u rrita Ujk Mali

Ende, nuk i thitha dy Nana.

Ama, gji më kanë dhënë Tri Zana

Rrunzës hazdisur tek Lumi:

Breg më breg ia turbulloj ujin.

Kusinë e kam harruar nën Dardhat Gorrice

Mataren me raki rrushi e kam në çantë.

Athua, Nesër: do më zgjoni nga gjumi?!…

(Tambëli Nanës ende gjallë

më mbanë nën Rrap)

E, hapa Ditën me Dy ibrikë raki rrushi

Edhe,  Miken Di me Dy shtama verë.

Bereqet madhështor. Ditën e Nesërme

E hudha varg-malin, shtatë sahat larg

Edhe, Veten e gjeta me një Poezi varë.

Ibrikët me raki rrushi m’i dordhën në “hale”

Djemtë e mi: Shkaku, mospajtimit. Rastësi.

E , kishin harruar shtamën me raki rrushi

Çantën time. Nateditë në shpinë, në Çarshi.

Nuk ka problem: Dexhealli i sjellë Nesër

Edhe, Tre Ibrikë vreshte me raki rrushi:

Dallgëve, me shpirt si Poet dal në breg!

Zoti Shqiptar, i solli Tre ibrikë me raki rrushi

Kokë më kokë, sot në Shqipëri. “Bita-Pazar”.

Dhe, mes librave vonë e zbulova në Shkup, se:

Tambëli Nanës: Ende, mbanë gjallë nën Rrap...

(Nanë tambëli i Katundit

ende më mbanë gjallë)

(Pavarësisë të Kosovës)

Nanë, tambëli Yt: Nëntë vite në Katund

Përpara, Shtëpisë. Tek pragu i Derës.

Nën hijen e Lisit, midis Livadhit Madh

Fushës, rrëzë “Çuke”. “Përroni Thanës”:

Ende, më mbanë gjallë në jetë. Shkup

Nën Rrap. Prehërin e Mikes Di. Zanë

Nanë e dytë. Që, më jep gji për luftë.

Dhe, ma kujton Lisin e midis Livadhit

Nënhijen. Librat e këndimit. Asdrenin.

Vjershën e tij patriotike për Kosovën:

“...Përpara burra, rrokni hut’ e shpatë

Prej zis pështonëje Kosovën e ngratë;

At’ nanën t’uej t’lidhun kamb’ e duur

Q’anmiqt e kan vorrue me dhe  me gur...

Duen emnin me ja çdukë;

Me dekë pa uj e pa bukë!...”

(Nana dhe Babai herët

ma gjetën një nuse)

Nana dhe Babai, herët, moti

Ma gjetën një nuse besnike.

E, Unë turresha livadheve

Pas fluturave. Mollëkuqeve.

Edhe, më përcollën “argat”

Në fshatin e saj Mahmude.

Vetëm me qetë dhe qerren

Babait saj t’i dukem burrë.

Unë me qerre. Ende fëmij

Duhej të dukem bujkmirë

Shkaku: Babait saj pasanik.

Ika në Prishtinë. Mbylla histori

Vite më vonë, kur “Nusja” ime:

Vjehrrën e saj, e hudhi shkallëve.

Gruaja e Vëllait, shpesh thoshte:

Si nuk e morëm ne, atë nuse

Vjehrrën time ta hudhte shkallëve…

(Patjetër, pas kufomës

Time: edhe një Qen)!

Unë, nuk mund ta mashtroj Veten. Shpirtin

Aqmëpak, Atdheun e të parëve shqiptarë

Me shpërblime. Dhurata në këtë jetë.

Që, nesër të vdes i qetë. Edhe, pa një Qen

Pas funeralit tim. Edhe atë: me dy - tre vetë.

Unë, nuk mund ta mashtroj Veten në këtë jetë

Vdes, pas kufomës time: edhe, pa një Qen!...

(Nga përzgjedhja e poezive të Autorit”:

ATDHEU burrë pa Grua, 2023).